MichelMusters Beetje bij beetje onthult Nintendo meer van het paradepaardje van de Switch dit najaar, Super Mario Odyssey. In een Direct-uitzending vorige week toonde het bedrijf enkele nieuwe levels, waar wij kort daarna mee aan de slag mochten.
Super Mario Odyssey is vermoedelijk al een aantal maanden zo goed als af. Het spel voelde op E3 en Gamescom al nagenoeg compleet, met een oog voor detail dat past bij een ontwikkelaar die zeker is van zijn product. Tot vorige week hebben we echter alleen mogen spelen in New Donk City, de bizar realistisch ogende stad geïnspireerd op New York, en Sand Kingdom, de woestijn met grote ijsrotsen. Des te fijner om eindelijk eens andere levels te verkennen.
Een simpele introductie
Een van die levels is meer een klein introductiegebied en speelt zich helemaal aan het begin van de game af. Mario komt tijdens een val van Bowsers luchtschip namelijk terecht in Cap Kingdom, waar levende en pratende hoeden wonen. Aangezien Mario door zijn val toch net zijn iconische pet kwijtraakt, slaat hij met het transformerende petje Cappy de handen ineen om Bowser te verslaan.
Over de functie van Cappy is al genoeg geschreven, maar nog even in het kort: je kan niet alleen met deze pet gooien om vijanden te verslaan en de omgeving te beïnvloeden, je kan er ook heel veel vijanden, personages en objecten in de spelwereld mee ‘overnemen’. Mario wordt op die manier een Koopa, Bullet Bill of, we noemen maar wat, een taxiwagen. Dit introgebied leert gamers spelenderwijs om te gaan met deze mogelijkheden. Een geheime ruimte ontdekken door een paaltje uit de grond te halen met Cappy bijvoorbeeld, of in een kikker veranderen om zo hoog te kunnen springen dat je een platform in de lucht kunt bereiken.
Het ruime sop
Echt leuk wordt het wanneer we met de ‘echte’ nieuwe levels aan de slag gaan. Zeker Seaside Kingdom maakt indruk: dit strandlevel is net als de andere werelden in het spel erg open, vergelijkbaar met Super Mario 64 en Sunshine. De bedoeling is dat je Power Moons verzamelt. Door bepaalde gebieden te bereiken of opdrachten uit te voeren ontvang je deze vervangingen voor de traditionele sterren, die je vervolgens gebruikt om Mario’s luchtschip van genoeg energie te voorzien om naar nieuwe levels te vliegen. Daarbij krijg je in elk level een aantal duidelijk aangegeven hoofdopdrachten om uit te voeren, maar kun je net zo goed zelf op verkenningstocht gaan en op die manier op allerlei platformavonturen en puzzels stuiten waarmee je Power Moons verzamelt.
Zo moeten we in Seaside Kingdom korte metten maken met een uit de kluiten gewassen zeemonster dat een lekker drankje van de plaatselijke bevolking uit de fontein slurpt. Verspreid over de zee zijn diverse eilandjes met waterkannonnen. Door allerlei puzzels en platformsecties op te lossen, die op zichzelf doen denken aan complete levels uit de Super Mario Galaxy-games, creëer je een sterke waterstraal die het beest uit balans brengt, waarna je met een spannend gevecht hem kunt verslaan. Dat doe je door met je pet een watervijand over te nemen die water kan sproeien, waarmee je het hete hoofd van het beest laat afkoelen om hem vervolgens met een welgemikte grondstomp af te straffen.
Op verkenningstocht
Het behalen van zo’n hoofdmissie is een avontuur op zich, maar zoals gezegd is het net zo leuk om wat rond te wandelen en zelf op locaties te stuiten. In Seaside Kingdom besluiten we een duik in het aanlokkelijke zeewater te nemen. Het zwemmen met Mario is even wennen: de loodgieter zinkt vanzelf (misschien iets te veel paddenstoelen gegeten?) en door op de A-knop te drukken gaat hij weer omhoog. Natuurlijk moet je wel opletten dat je genoeg zuurstof hebt, maar je kunt er ook voor kiezen om in een Cheep Cheep (de kleurrijke vissen uit het Mario-universum) te veranderen. Die beweegt zich veel sneller voort en hoeft bovendien niet boven water te komen om lucht te happen.
Als Cheep Cheep ontdekken we een tunnel onderwater, die naar een onderwatergrot leidt die overduidelijk is geïnspireerd door het waterlevel in Super Mario 64. De nostalgie is sterk wanneer je in de grot arriveert en het bekende rustgevende deuntje uit Jolly Roger Bay je oren tegemoetkomt. Die nostalgie wordt nóg sterker wanneer we de reuzepaling uit datzelfde level weer zien, en nog één, en nog één. Zoals gebruikelijk ontvangen we aan het einde weer een Power Moon. Super Mario Odyssey lijkt daarmee een belangrijke les van Zelda: Breath of the Wild te hebben geleerd: beloon spelers altijd wanneer ze op eigen houtje eropuit trekken om iets te onderzoeken. Het is niet voor niets dat elk level tientallen Power Moons lijkt te bevatten, al blijft het nog gissen naar het precieze aantal. Een paar minuten later doen we in ieder geval weer iets totaal anders: een potje volleybal op het strand. Aan variatie geen gebrek.
Smakelijk
Luncheon Kingdom, waarin bijna alles uit etenswaren is gemaakt, voelt door de kleurrijke, bijna abstracte graphics weer als een compleet andere game, maar breekt niet met de opzet van andere levels. Weer zijn er een aantal belangrijke hoofdmissies (in dit geval een vogel die een grote kom soep bovenop een vulkaan bewaakt zodat de inwoners van het dorpje er niet van kunnen eten), maar ook hier is de spelwereld bezaaid met andere opdrachten, klussen en platformsecties die naar Power Moons leiden. We zien Mario via een warp pipe in twee dimensies op de muur afgebeeld worden om een oldskool 2D-level te spelen, veranderen in een Hammer Bro om met zijn hamers een groot blok kaas te vernietigen, en verzamelen ingrediënten voor een lekker soepje.
Het belangrijkste is dat we ons tijdens het anderhalf uur spelen geen moment vervelen en de tijd zelfs pijnlijk kort vinden. Het is duidelijk dat levels uitpuilen van leuke dingen om te ontdekken en dat we daar nog maar een heel klein gedeelte van hebben gezien. Dat smaakt naar meer en gelukkig hoeven we daar niet heel lang meer op te wachten: vanaf 27 oktober kan iedereen aan de slag met Super Mario Odyssey. Zolang de rest van de nog onbekende levels een soortgelijke variatie en afwerking bieden, wil je dat voor geen goud missen.