MichelMusters Toen Yooka-Laylee in de lente van dit jaar op PS4, Xbox One en pc verscheen, gaven we de game een 6. Je hebt in deze recensie van de Switch-versie van de driedimensionale platformer misschien al gespiekt naar het cijfer onderaan en warempel, daar pronkt een hoger cijfer dan al die maanden geleden! Komt dat louter doordat de game op Switch speelbaar is? Nee, ontwikkelaar Playtonic heeft gewoonweg niet stilgezeten en enkele verbeteringen aangebracht.
Minder frustrerend
Er waren een aantal zaken die ons stoorden aan de oude versie van Yooka-Laylee, maar die zijn inmiddels met flinke updates opgelost en diezelfde updates zijn aanwezig in de basisgame op Switch. Een van de pijnpunten was de lastig te besturen camera. Die kan via het optiemenu nu op ‘manual’ worden gezet, wat hem een stuk controleerbaarder maakt. Daarbij hebben we hierdoor ook geen moment meer last van bewegingsziekte, iets dat we bij de originele versie van het spel wel ervaarden.
Zo heeft Playtonic wel meer verbeteringen doorgevoerd die de algehele ervaring een stukje fijner maken. Dialogen zijn nu sneller door te drukken, filmpjes kunnen overgeslagen worden en – een hele goede toevoeging – de game slaat nu veel vaker automatisch op, waardoor je niet vaak meer progressie verliest. De HUB-wereld heeft handige bordjes die je naar de levels wijzen en in het pauzemenu kun je netjes alle moves die je hebt geleerd bekijken.
Deze wijzigingen maken Yooka-Laylee een stuk minder frustrerend. We herhalen: dit is niet exclusief voor de Switch-versie, de andere edities hebben deze update ook gekregen. Maar het levert een aardig verschil op met de oorspronkelijke versie die we in april speelden en het hogere cijfer onderaan geldt dan ook voor alle plaformversies. Switch-spelers moeten daar overigens wel wat voor inleveren: de graphics zijn iets fletser en de framerate stottert wat vaker. Dit viel ons echter dusdanig weinig op dat we het de game niet kunnen aanrekenen.
Toch dat leveldesign
Het grootste euvel blijft echter ook hier intact: het leveldesign van Yooka-Laylee is gewoon niet zo goed. We meldden het al in de originele recensie, maar het eerste level, Tribalstack Tropics, is veruit de meest geslaagde spelwereld. Niet alleen is dit weelderig groene gebied een lust voor het oog, ook de puzzels zijn grotendeels leuk. Alle uitdagingen zijn verspreid over een relatief klein oppervlakte, wat voor een gecondenseerd stukje plezier zorgt. Dit voelt als een echt platformlevel zoals je ze kent uit klassiekers als Banjo-Kazooie.
Helaas weet de game dit hoogtepunt daarna nooit meer te evenaren. Zo is er de standaard ijswereld, Glitterglace Glacier, een verschrikkelijk saai ontworpen casinolevel, Capital Cashino, en een frustrerend en lelijk ogend moeras, Moodymaze Marsh. De levels voelen te uitgestrekt, te leeg en de te vinden uitdagingen zijn net zo vaak saai en frustrerend als leuk gevonden. Zeker nadat het recent verschenen Super Mario Odyssey heeft getoond hoe tof, origineel en goed gevuld open levels in een 3D-platformer kunnen zijn, is dit een fikse tegenvaller. Dat was in de oorspronkelijke versie van Yooka-Laylee al zo en daar is niets aan veranderd.
Wat overblijft is een game die barst van de potentie, maar die op het eerste level na maar nauwelijks wordt waargemaakt. Dat Playtonic goed naar spelersfeedback luistert hebben ze inmiddels ruimschoots bewezen, wat de game dit hoger cijfer oplevert, maar het maakt van een wat zielloze platformer nog geen nieuwe klassieker. Hopelijk neemt de studio de feedback dan ook mee voor een vervolg dat wel vol zit met fijn ontworpen levels.