JaccoPeek Het is 2018, het jaar dat een nieuwe God of War op de PlayStation 4 verschijnt. De eerste trailer van dit nieuwe deel in de serie maakte een grote indruk tijdens E3 2016. Santa Monica Studio moet opgelucht adem hebben gehaald, want de laatste keer dat de verwachtingen voor hun game zó hoog waren gespannen was ten tijde van de PlayStation 2. Toen Kratos het icoon van een platform werd.
Eigenwijs
Santa Monica Studio is sinds de oprichting in 1999 al een eigenwijze ontwikkelaar geweest. Oprichter Allan Becker wilde per se loskomen van de Sony-bazen in Foster City, om in Californië zijn eigen ding te kunnen doen. Hoewel er wilde ideeën waren voor een game werd besloten eerst een engine in elkaar te schroeven en een relatief simpele titel uit te brengen. De Wipeout-achtige game Kinetica was voor Santa Monica dan ook vooral een bewijs aan Sony dat de studio in staat was binnen een budget en tijdslimiet te blijven. Kinetica werd geprezen om het leuke trucsysteem en de uitdagende gameplay, en bleek een waardevolle toevoeging aan de bibliotheek van de gloednieuwe PlayStation 2.
Santa Monica’s eerste game was ook belangrijk voor de engine die het voortbracht, simpelweg de Kinetica Engine. Het lukte de studio verbazingwekkend goed om zijn software om te kneden naar een actiegame, waarvan een reis door de Griekse mythologie volgens de ontwikkelaars de grootste kans van slagen had. Deels geïnspireerd door games als Onimusha, Soulcalibur, Castlevania en films als Indiana Jones werd hack ’n slash-game Dark Odyssey geboren, later getiteld God of War. Een reden om juist in dit genre te stappen was de uitspraak van Devil May Cry-ontwikkelaar Ninja Theory dat ‘westerse ontwikkelaars geen actiegames kunnen maken’. Dat zullen we weleens zien, dacht Santa Monica.
God van de PlayStation 2
In de eerste ontwikkelmaanden ging het ontwerp van de game alle kanten op. Kratos droeg bijvoorbeeld een blauwwitte Pteruges (een leren rok) met bijpassende blauwe strepen op zijn lichaam, en was in feite dus een wandelende Griekse vlag. Ook deed hij vanwege zijn boosheid willekeurige aanvallen, maar gelukkig werd dit vervangen door het vloeiende gevechtssysteem dat de gehele serie kenmerkt. De ontwikkeling kostte ook uitzonderlijk veel geld, maar Shuhei Yoshida, president van Sony Interactive Entertainment Worldwide Studios, was zo aardig om Santa Monica onder strenge voorwaarden meer budget te gunnen.
Dit geld werd klaarblijkelijk goed besteed, want de eerste God of War sloeg in als een bom. Wat de game vooral onderscheidt van tijdsgenoten Devil May Cry en Ninja Gaiden is het gevoel van avontuur. Kratos reist door een nogal vrije interpretatie van de Griekse mythologie en komt op plekken die nog niet eerder zo tof in beeld waren gebracht door een game. Het verhaal over het verkopen van zijn ziel aan Ares, de god van oorlog, en de daaropvolgende wraak mag dan wat dun zijn, maar hoe alles in beeld wordt gebracht was destijds fenomenaal. De openingsvideo, waarin Kratos een poging tot zelfmoord doet om te ontsnappen aan zijn nachtmerries, is bijvoorbeeld dankzij de vertelstem van Linda Hunt om kippenvel van te krijgen.
Qua gameplay is God of War simpeler, maar vele malen bruter dan vergelijkbare hack ’n slash-games. De met kettingen aan Kratos’ armen bevestigde Blades Of Chaos maken het mogelijk om hele groepen vijanden kapot te maken en vervolgens omstanders uit elkaar te trekken en plat te stampen. Het waanzinnige gevecht op een boot met de Hydra, waarmee de game opent, staat nog vers in ons geheugen gegrift en introduceert Kratos als de antiheld die hij is . Elk ander personage zou aarzelen om het gigantische beest te lijf te gaan, maar de halfgod twijfelt er niet aan en hakt erop los, waarna hij meedogenloos een bemanningslid in de keel van het verslagen monster laat vallen, omdat hij alleen een sleutel van de man nodig had.
Groter dan groot
God of War was een belangrijke bijdrage aan het succes van de PlayStation 2, dus was het duidelijk dat er een vervolg moest komen. Binnen Santa Monica werden hevige discussies gevoerd over het platform waarop de game moest worden uitgebracht. De PlayStation 3 was in zicht en bood de mogelijkheid om oogverblindende graphics te produceren, maar aan de andere kant wisten de ontwikkelaars niet zeker of de nieuwe console op tijd zou verschijnen. Shuhei Yoshida sprong in om de knoop door de hakken: God of War 2 moest uitkomen op de PlayStation 2.
Achteraf gezien is het bewonderingswaardig hoe goed de game er in 2007 voor zijn tijd uitzag. Van regisseur Cory Barlog moest alles mooier, groter en beter, waarmee de game zelfs in de buurt kwam van PlayStation 3-lanceertitels. Het vervolg is vooral gekenmerkt door de escalatie van schaal. De eerste God of War speelt al met camerastandpunten waarbij mijlenver uitgezoomd wordt en beeldvullende eindbazen verschijnen, maar dit verbleekt bij de grootsheid van God of War 2. Het gevecht met het standbeeld tijdens de eerste minuten van de game heeft veel weg van een man die een gebouw op voeten sloopt, en betreft slechts het begin van vele memorabele titanenstrijden.
Het tempo van de game is daarnaast ontzettend goed. Nieuwe combo’s, wapens en magische krachten maken gevechten een stuk interessanter, maar worden ook afgewisseld met fijne puzzels en leuke platformstukken. Santa Monica zette ook hoger in op mythologische personages, velen met ontblootte borsten of een schrikbarend uiterlijk. In het verhaal wordt Kratos voor de tweede keer genaaid door een god, ditmaal Zeus zelf, waarop hij begint aan een slachtpartij om zijn eigen lot te veranderen. Kratos komt daarbij langs allerlei bekende figuren. God of War 2 schotelt je op deze manier steeds weer iets nieuws voor, waardoor je het einde bereikt voordat je het weet.
Geen draconische maatregelen
Na twee fantastische delen werd het tijd om over te stappen naar een nieuw platform. Voor Santa Monica en Sony was er geen twijfel over mogelijk dat er een God of War 3 moest komen, maar niet alle gamers ontvingen de game zo goed als het vorige deel. Het derde deel doet op papier weinig nieuws en volgt een wat ongelukkig verhaal. Kratos is bozer dan ooit, wordt voor de tweede keer de dood in gejaagd en gaat voor de zoveelste maal een lijst af met figuren uit de Griekse mythologie om over de kling te jagen. Wat het geheel redt is een mooie terugblik naar het eerste deel en een dramatisch einde voor Kratos.
Het beste aan God of War 3 is vooral het spektakel. Qua schaal is de game nog vele malen groter dan het voorgaande deel, met nóg grotere eindbazen. De game springt van hoogtepunt naar hoogtepunt, te beginnen met een wanhopige strijd tegen Poseidon, tot aan het ellenlange gevecht met Zeus. Ook gevechten tegen grondtroepen zijn intenser door de mogelijkheid om vijftig vijanden tegelijk weer te geven en omdat bloed aan Kratos’ lichaam kleeft. Deze viezigheid viel trouwens niet bij iedereen in de smaak, vooral omdat God of War 3 het op de PlayStation 3 allemaal haarscherp in beeld brengt. De actie gaat van bruut naar luguber, en wordt in alle bloederige glorie tentoongesteld.
Desondanks werd het derde deel lovend ontvangen door critici en deed de game het erg goed deed in de winkels. Prequel Ascension, de volgende God of War-game op de PS3, kon daarna enkel nog tegenvallen. Het is lang geen slechte game, maar valt qua verhaal niet geheel netjes tussen PSP-game Chains of Olympus en het eerste deel. Ook werd verwacht dat het gevechtssysteem en de opzet van de game een opfrisbeurt kregen, maar het tegendeel bleek waar. Ascension borduurde vooral voort op de elementaire aanvallen die zijn geïntroduceerd in de tweede handheldgame uit de serie, Ghost of Sparta, waardoor langdurige combo’s maken complexer is. De multiplayer is daarnaast een leuke extra, maar wel op een wat tegenvallende God of War-game.
Terug uit de dood
Vanwege de voor een God of War-game tegenvallende ontvangst van Ascension wordt God of War 3 gezien als het einde van de serie. Je zou kunnen stellen dat Santa Monica even klaar was met de serie, aangezien het door de jaren heen druk bezig is geweest met kleine ontwikkelaars in het zadel te helpen. Samenwerkingen met Thatgamecompany, Giant Sparrow en The Chinese Room hebben prachtige games als Journey, The Unfinished Swan en Everybody’s Gone to the Rapture voortgebracht. Titels die Sony het kunstzinnige imago hebben gegeven dat het de laatste tijd wellicht is kwijtgeraakt.
De eerste beelden van de nieuwe God of War bewijzen echter dat Santa Monica een van Sony’s grootste franchises kan vernieuwen. Kratos is opnieuw uit de dood opgestaan, maar zal net als wij zijn avonturen in het Oude Griekenland nooit meer vergeten. Hopelijk heeft hij geleerd van zijn daden, al vrezen we dat de Noorse goden hun leven niet zeker zijn. Vanaf 20 april mogen we eindelijk weer op reis met Kratos.
Door: Jacco Peek
