Wes Rijckaert In mijn herinnering is Dragon Ball Z een van de tofste series ooit. Nog ver voordat de gevechten belachelijk werden gemaakt vanwege het vele geschreeuw en de eeuwig lijkende duur was ik verkocht. Het kon me niet stoer en cool genoeg zijn. Toen ik er als klein mannetje achter kwam dat er ook games van waren kon ik niet wachten. Ik kocht een PlayStation 2 met Budokai en ik was verslaafd. De uren vlogen voorbij terwijl ik de verhaallijn meerdere keren speelde en mijn vriendjes in elkaar sloeg met mijn ietwat flauwe combo’s. Na Budokai 3 is dat gevoel verdwenen en dacht ik dat deze games niet meer voor me weggelegd waren. Tot dit moment. Want het lijkt erop alsof iemand Shenron heeft gesproken en voor mij iets heeft gewenst. Dragon Ball FighterZ is namelijk de beste Dragon Ball-game ooit.
Dragon Ball FighterZ is een andere Dragon Ball-game dan je de afgelopen jaren hebt gezien. Ontwikkelaar Arc System Works staat al jaren bekend om hardcode vecht-games en aan die lijst kunnen we FighterZ toevoegen. De grote 3D-arena’s uit de Xenoverse-games zijn ingewisseld voor gestileerde 2D-omgevingen. Op het eerste gezicht is de game vergelijkbaar met de Budokai-games op de PlayStation 2, maar de praktijk wijst al snel anders uit. Niet alleen omdat je in FighterZ met teams van drie tegen drie knokt, maar ook de manier waarop personages aanvoelen en spelen. In FighterZ is er duidelijk verschil tussen de vechters, terwijl in de Budokai-games vaak zes versies van Goku beschikbaar zijn. Als je de game met iets wil vergelijken dan kun je het beste naar de Marvel vs. Capcom-games kijken.
Geen Budokai of Xenoverse
Gelukkig is FighterZ geen regelrechte kopie van die titels. Natuurlijk bevat de game bombastische super-aanvallen en heeft elk vechter speciale aanvallen gebaseerd op zijn of haar eigenschappen. Zo kan Piccolo zijn armen uitstrekken en laat Vegeta een barrage aan energieballen los. Deze speciale aanvallen zijn in de uitvoering voor vrijwel iedereen hetzelfde – draai de linkerpook een kwartcirkel naar de tegenstander toe of er vanaf – waardoor je niet compleet hulpeloos bent als je voor de allereerste keer met een onbekend personage aan de slag gaat. Zo lijkt er wel overlap te zijn tussen de personages, maar na een paar uur spelen beginnen de verschillen duidelijk te worden en valt op dat elk figuur uniek is.
Het feit dat vechters elk anders aanvoelen is een van de grootste complimenten die je FighterZ kunt geven. Goku en Vegeta zijn wat algemenere personages en beheersen alle facetten ongeveer even goed, en iedereen kan met ze uit de voeten. Nappa en Hit daarentegen vereisen wat meer werk. Zo is Hit erg gericht op de counter en werkt Nappa samen met de welbekende Saibaman. Zonder deze eigenaardigheden zijn de personages nog steeds goed te gebruiken in de gevechten, maar wil je alles uit ze halen dan moet je tijd en energie stoppen om ze te leren beheersen.
Anime in gamevorm
Niet alleen op gameplaygebied, maar ook op visueel vlak is er met zorg te werk gegaan om de personages zo waarheidsgetrouw mogelijk neer te zetten. Vrijwel alle bewegingen zijn afgeleid uit de anime/manga. Van de manier waarop Goku een trap uitdeelt tot de Father-Son Kamehameha van Gohan. Ook de interactie tussen personages heeft veel weg van de serie. Zo blijft Yamcha een wrok koesteren richting Vegeta en zien we Piccolo ietwat vaak over Gohan praten.
Dit oog voor detail zien we niet alleen bij de vechters. Ook de omgevingen lijken rechtstreeks uit de serie te komen. Het ziet er allemaal prachtig uit en als we eerlijk zijn oogt het beter dan de anime ooit gedaan heeft. Planeet Namek is bezaaid met groene bolbomen en het golvende water in de Islands-stage klotst haarscherp tegen de rotswand. De ontwikkelaar heeft duidelijk zijn best gedaan de wereld zo rijk mogelijk te maken. Die zie je met in de World Tournament-arena, waar je kraakhelder kunt zien wat het publiek op de banken uitspookt.
De zorg die de ontwikkelaar in de game heeft gestopt zie je ook in de verhaalmodus. Zo spelen de cut scenes zich af in 24 frames per seconde – zoals de serie – en komen er diverse iconische scènes voorbij tijdens het spelen. Dit betekent niet dat het verhaal een afgeleide is van de serie: FighterZ kent een eigen verhaal, waardoor het voor de doorgewinterde fan niet de zoveelste keer is dat ze het verhaal van Goku en vrienden moeten aanhoren. De wereld wordt aangevallen door mysterieuze klonen en het is aan jou om deze tegen te houden. Naast dit kloongeweld introduceert de game ook een volledig nieuw personage: Android 21. Het verhaal is prima en weet lange tijd interessant genoeg te zijn. Tegen het einde wordt het minder, omdat je dan voor de zoveelste keer tegen kloon-Goku en -Krillen vecht, waardoor de lengte van het verhaal enorm opgerekt aanvoelt.
Scala aan modi
Het vechten zorgt gelukkig nooit voor verveling en is het fundament waarop de game is gebouwd. Knokken is simpel en bestaat in basis uit de bekende acties (light, medium en heavy aanvallen), samen met de eerdergenoemde speciale aanval. Om je het vechtsysteem goed eigen te maken beschikt de game over een uitgebreide tutorialmodus. De modus biedt goede uitleg voor beginnelingen en worden er diverse zaken uitgelicht. Zo heeft elk personage tien combo-uitdagingen, waardoor je langzaamaan alles over de vechters kunt leren. Is dat te lastig dan zijn er ook auto-combo’s. Zo voer je combo’s uit door meerdere keren op de knoppen voor light- of medium-aanvallen te drukken. Deze zijn niet alleen effectief, maar ogen ook erg indrukwekkend. Ze zijn perfect voor nieuwelingen, maar gaan je online de winst niet bezorgen. FighterZ is dan ook een schoolvoorbeeld van een ‘easy to learn, hard to master’-game.
Naast de verhaalmodus is er meer dan genoeg te doen. Je kunt wedstrijden terugkijken, nieuwe outfits voor je vechters kopen met in-game of echt geld en je kunt natuurlijk online en offline op de bank tegen vrienden aan de slag. Ook is er een arcade-modus. Hier tref je meerdere teams achter elkaar. Aan het eind van elk gevecht ontvang je een score en op basis daarvan wordt het niveau van de volgende tegenstander bepaald. Behaal jij dus telkens een S-ranking dan worden de gevechten steeds zwaarder.
Snelheid is in de gevechten altijd het sleutelwoord, getuige het belang van air dashes en vanish-aanvallen. Die laatste zijn de welbekende aanvallen uit de serie waarmee iemand zo snel is dat hij/zij verdwijnt en ineens aan de andere kant van de tegenstander staat en een rake klap uitdeelt. Net als alles is dit relatief eenvoudig uit te voeren door twee knoppen tegelijk in te drukken. De air dash is nog makkelijker te doen. Eén druk op de knop zorgt ervoor dat je met hoge snelheid op de tegenstander afvliegt. Zodoende kun je de druk blijven opvoeren en je tegenstander letterlijk een hoek in drijven.
Spektakel
Belangrijk in de serie is natuurlijk het vele ‘opladen’, gepaard met veel geschreeuw, waardoor personages ineens sterker worden. Ook dit is terug te vinden in de game. Door jezelf op te laden kun je je superbalk vergroten. Gelukkig kan dit ook door te vechten en verdedigen, want het opladen is vrij lastig in de praktijk. De snelheid tijdens de gevechten ligt enorm hoog, waardoor je tijdens het opladen ontzettend kwetsbaar bent voor aanvallen. Een offensieve speelstijl is daarom effectiever en veiliger.
Het nieuwe Shenron-systeem voelt dan ook ietwat onnatuurlijk. Tijdens wedstrijden kun je de zeven Dragon Balls verzamelen en een wens doen. Zowel jij als je tegenstander doen dit en degene die als eerste de draak oproept (met behulp van een speciale combo) krijgt een aantal opties. Vechters kunnen van 0 naar volle health, het is mogelijk tijdelijk onverslaanbaar te zijn enzovoort. Het merendeel van deze opties is alleen defensief, terwijl de game juist zo gesteld is op het tegenovergestelde.
Tel daarbij op dat wedstrijden al lang duren in vergelijking met andere vechtgames – je speelt immers in teams van drie – en dan wordt duidelijk dat deze toevoeging niet ideaal is. Het was dan ook een stuk leuker geweest als de wensen meer offensieve opties dan enkel een kleine krachtsverhoging die een tiental seconden duurt. Gelukkig komt Shenron er in de praktijk niet vaak aan te pas, maar wanneer hij opduikt maakt hij het er niet beter op.
Desalniettemin geeft dit systeem samen met alle andere nieuwe punten van FighterZ de game een ander karakter dan welke Dragon Ball-game voorheen. FighterZ weet daardoor een unieke positie voor zichzelf te bekleden binnen het scala aan vechtgames. De game mag dan de naam Dragon Ball dragen, het is ten eerste een goede vechtgame en daarnaast een goede Dragon Ball-game. Iets wat games uit de serie in het verleden weleens andersom hadden.
