ThijsBarnhard Waarom zou je de berg Celeste willen beklimmen? Dat is een vraag die je tijdens het spelen van deze gelijknamige game vroeg of laat aan jezelf zult stellen. De berg is onvergefelijk, een gegarandeerde dood voor iedere bergklimmer. Als het niet de extreme omstandigheden zijn die je de kop kosten, dan worden de mysterieuze verschijnselen in dit gebied je wel fataal. Waarom moet Madeline dan toch zo nodig de top bereiken? Ze is niet eens een bergbeklimmer, maar toch heeft ze het in haar hoofd gehaald om het gebergte te overwinnen.
Celeste lijkt op het eerste gezicht misschien op de zoveelste lastige platformer met knusse pixelgraphics, maar er gaat meer achter dat uiterlijk schuil. Zo is er Madeline, het roodharige hoofdpersonage die koste wat het kost naar boven wil komen. Hoe ze met zichzelf in de knoop ligt en hoe dat zich manifesteert op Celeste vormen de rode draad van het verhaal. Tussen de platformsecties door zijn er bovendien korte gesprekjes tussen Madeline en de andere figuren op de berg. Het is geen verhaal waar je dagen later nog van wakker ligt, maar het spel heeft een prettige zoete ondertoon.
Optionele aardbeien
Dit lijkt ondertussen behoorlijk haaks te staan op de bijzonder uitdagende gameplay, maar de combinatie werkt eigenlijk verrassend goed. In Celeste doorkruis je het ene na het andere scherm vol complexe obstakels, totdat het verhaal een kort rustpuntje vormt. De sprongen die je moet maken vereisen perfecte timing, de walljumps precisie en de dashes vragen om niets minder dan razendsnelle reflexen.
In acht hoofdstukken klim je steeds verder omhoog en beginnen de levels steeds meer van je te vragen. Celeste speelt echter zo waanzinnig fijn dat dat geen enkel scherm uiteindelijk zo onmogelijk is als het op het eerste gezicht lijkt. Bovendien zijn de te verzamelen aardbeien, waarvan er in ieder level tientallen rondhangen, compleet optioneel waardoor je best wat lastige stukken gewoon kunt overslaan. Celeste is absoluut veeleisend en bij vlagen best frustrerend, maar als het dan eenmaal lukt is dat meteen ook wel een geweldig gevoel.
Super Madeline Girl
Daarmee doet Celeste best wel een beetje denken aan die ene andere bekende supermoeilijke indie platformer: Super Meat Boy. In tegenstelling tot die klassieker heeft Celeste een veel vriendelijkere aanpak zonder ook maar iets van zijn uitdagende randje te verliezen. Zo is er een speciale assist mode waarin je het spel iets kan vertragen om de actie net wat overzichtelijker te maken. Je kan er ook voor kiezen om als onsterfelijke platformheldin door het leven te gaan. Of je deze opties ook echt gebruikt is helemaal aan jou. Je wordt er hoe dan ook niet voor gestraft als je dit gebruikt om verder te komen.
Wie bang is dat deze alternatieve manier van spelen de hardcore gameplay in de weg zit, hoeft zich geen zorgen te maken. Wie echt het uiterste uit Celeste wil halen speelt gewoon lekker zonder deze opties en dan blijft er meer dan genoeg uitdagends over. Het hoofdverhaal doorlopen kost je misschien 1000 levens en ongeveer vijf uur, maar wie goed de levels doorspeurt komt naast een heleboel goed verborgen aardbeien ook cassettebandjes tegen. Deze bevatten veel uitdagendere remixes van bestaande levels waarin alle remmen losgaan, gecombineerd met de eerder geïntroduceerde gameplay-elementen van de acht werelden.
Nooit meer weg van Celeste
Pas in deze B-sides en in de zo mogelijk nog veel moeilijkere C-sides begint Celeste echt te schitteren. De platformgameplay is misschien niet gigantisch origineel of ingewikkeld, maar er wordt zo verschrikkelijk veel mee gedaan in zoveel variaties dat het niets minder dan enorm indrukwekkend is. De ene keer moet je gebruikmaken van bubbels die Madeline lanceren, het volgende level draait het om het meeliften op bewegende blokken. De variatie is gigantisch en het is bijna verbazingwekkend hoeveel er in een wereld met obstakels wordt gedaan.
Waar het leuk vertelde verhaal je misschien de berg op weet te lokken is het dus uiteindelijk de bijzonder strakke gameplay die ervoor zorgt dat je pas weg wilt als je alle geheimen hebt uitgeplozen. Celeste is absoluut frustrerend en moeilijk. De seconde nadat je het loodje hebt gelegd kun je het echter alweer opnieuw proberen waardoor er eigenlijk nooit te lang in die frustratie blijft hangen. Het einde van Celeste lijkt altijd binnen handbereik, maar nog veel fijner dan de top is het ongekende gevoel van een overwinning wanneer je eindelijk een willekeurig moeilijk scherm hebt weten te meesteren.
Voor deze review is Celeste gespeeld op de Nintendo Switch. Het spel is ook verkrijgbaar op de PlayStation 4, Xbox One en Steam.
