Crew Dit is de gastrecensie van Slimdavy, die de winnaar was van de Memberrecensie van de maand september en naar die aanleiding dus is geschreven. September is al weer een tijdje geleden, maar we wilden hem jullie niet onthouden. Veel plezier met lezen!
Dat Ubisoft met de Splinter Cell-serie goud in handen heeft, weet iedereen. Na drie delen was de glans er al een beetje af en werd het tijd voor enige veranderingen. Om die te bereiken laat Ubi Sam in dit deel als dubbelspion door het leven gaan. Schittert ome Sam ook in zijn nieuwe job als nooit tevoren?
Deze ommekeer is er niet zomaar; er is veel meer aandacht voor het verhaal om de keuze te verantwoorden. De eerste missie speel je nog op de traditionele manier, maar naar het einde toe krijg je slecht nieuws van het thuisfront. Sams dochter is overleden bij een auto-ongeluk, een harde klap voor onze held, die zijn wereld ziet instorten. In plaats van een verdiende pauze kiest Sam voor een nog zwaardere en gevaarlijkere job. Zo krijgt hij de status van NOC-agent (Non Official Cover) en is het de bedoeling dat hij van binnenuit gaat infiltreren bij een terroristische organisatie. Om geloofwaardig over te komen krijgt hij een strafblad en gooien ze hem de gevangenis in, waar hij dikke vriendjes moet worden met Jamie Washington, een van de leden van de John Brown Army (JBA).
In de tweede missie, die zich volledig in de gevangenis afspeelt, is het de bedoeling om te ontsnappen. Op die manier win je het vertrouwen van de terroristen en ben je officieel lid van de organisatie. Vanaf dat moment ga je door het leven als dubbelspion en krijg je twee balkjes in beeld, die staan voor het vertrouwen van beide organisaties (JBA & NSA). Al je handelingen in de missies beïnvloeden die balkjes en het is de bedoeling dat je beide kampen tevreden weet te houden. Dat zorgt meteen voor een leuke en vernieuwende spelervaring. Naast de bekende missies, die overigens niet zo heel veel verschillen van de vorige spellen, heb je ook nog enkele levels die zich volledig afspelen in het hoofdkwartier van de JBA. Deze missies moet je steeds afwerken onder een tijdsdruk. Dat maakt het enorm spannend, vooral omdat je ook hier voor beide partijen klusjes moet opknappen. Ook al ben je lid van de organisatie, je kunt je niet overal vrij bewegen en de bekende gadgets kun je hier niet gebruiken. Je zou jezelf al snel verraden en dat kan je beter vermijden. Wel is het zo dat, wanneer je de game op een normale manier speelt, je geen enkel probleem hebt om beide balkjes gevuld te houden.
Nog een nieuwigheid is het feit dat je deze keer heel wat missies in het daglicht moet afwerken. Hier ben je, door het ontbreken van gadgets, volledig op jezelf aangewezen. Minder schaduw wil meteen ook zeggen dat je de objecten in je omgeving ten volle moet benutten om ongezien je opdrachten te vervullen. Gelukkig beschikt Sam, ondanks zijn leeftijd, nog steeds over een aantal acrobatische moves die je opdracht toch een tikkeltje makkelijker zullen maken.
Je reist opnieuw de hele wereld rond: de hete zon op je hoofd in Afrika of een sneeuwstorm trotseren in Siberië, je komt het allemaal tegen. Dankzij de kracht van de Xbox 360 ziet elke level er ook nog eens fantastisch uit. De omgeving barst van de details, prachtige lichteffecten en ook de animatie van Sam en andere personages komt dichtbij perfectie. Splinter Cell weet als één van de weinige games heel veel uit de console te halen. Ook op auditief vlak heb je niet te klagen, vooral de voice-acting is als vanouds weer heel goed gedaan. Dat is altijd al één van de sterke punten geweest en dat is deze keer niet anders.
http://media.insidegamer.nl/screenshots/public/5888/81590.jpg
Na het voltooien van de leuke singleplayer-modus kun je ook nog terecht in een uitgebreide multiplayer. Deze bestaat nog steeds uit twee verschillende onderdelen, maar heeft ook enkele aanpassingen ondergaan. Zo kan je in de belangrijkste modus (mercs vs spies) dit keer met maximaal zes spelers van start gaan. Ook de mogelijkheid om bots toe te voegen is aanwezig, waardoor je altijd een spelletje hebt met voldoende tegenstanders. Het is nog steeds de bedoeling om als spion de verschillende terminals te hacken die de sterk bewapende mercenaries met man en macht zullen beschermen. Omdat je als spion geen wapens mee kunt nemen, ben je verplicht om stealth te gebruiken. In alle potjes die ik speelde werd het duidelijk dat er veel oefening nodig is om als spion een potje te winnen. Daarom vrees ik dat heel wat spelers zullen afhaken en dat komt de populariteit van een online modus niet ten goede. Even populair als een shooter zal het dus niet worden. Verder is er nog een teleurstellende Co-Op modus die niet te vergelijken is met die uit de voorgaande delen. Zo moet je met een vriend een aantal saaie multiplayer missies afwerken tegen bots. Een gemiste kans, zeker als je bedenkt hoe leuk het kon zijn om met een goede vriend de prachtige singleplayer af te werken.
