Games waar wij ons voor schamen

Met Kerst ben je meestal samen met je familie. Tijdens deze gezellige dagen vol lekker eten ontkom je er niet aan dat er soms verhalen over je worden verteld die je liever niet had gehoord. Zoals dat je vroeger als vijfjarige peuter bij het zien van een koe in je broek plaste of dat verhaal waarbij je met dat ene leuke meisje in bed lag toen je ouders binnen stormde (oh, schaam je je daarvoor joh? – Eindred.). Afijn, zo kunnen we nog even door gaan. In de sfeer van deze kerstverhalen vroegen wij aan onze redactieleden voor welke game die ze ooit hebben gespeeld zij zich schamen.

Roy Abbink en Animal Crossing Wild World

Ik schaam me niet zo zeer voor het feit dat ik Animal Crossing heb gespeeld, maar wel de manier waarop. Als één van mijn dorpsgenootjes jarig was, zette ik een herinnering in mijn telefoon. Mijn vriendin moest op onze enige gezamenlijke vrije dag (zondag) om 10:00 uur de wekker horen. Tot 12:00 had ik namelijk de tijd om nog wat geld te verdienen en koolrapen in te slaan. Er waren soms zondagen waarop ik moest werken. Die zondagen begon ik standaard twee uur later. Ik wilde immers niet cheaten door de interne klok van de Nintendo DS te verzetten. Achteraf gezien ging ik er iets te veel in op..

Rob van der Leek en Barbie: Race and Ride

Toen ik net een PlayStation had aangeschaft, wilden mijn zusjes ook een spelletje halen voor die console. Dat werd uiteindelijk Barbie: Race and Ride. Op de redactie worden er vaak grappen gemaken over Barbie’s Horse Adventures, maar volgens mij weten maar weinig collega’s dat ik deze game destijds dus ook écht gespeeld heb! Het spel was een soort mix van minigames en onrail-paardrij actie, die ik toch minstens een keer of tien heb aangezet. Ik weet nog niet wat ik me met deze openbaring op de hals haal…

Jurian Ubachs en Pokémon Red en Blue

Moet ik me schamen omdat ik ooit Pokémon heb gespeeld? Niet om het spel zelf, want eerlijk: de eerste Pokémon-games waren heel aardige Role-playing Games, die niet misstonden in je Game Boy Color-collectie. Eerder mijn wel erg euhm.. creatieve manier van zaken doen met andere Pokémon-spelers mag leiden tot schaamte. Ik kan me bijvoorbeeld herinneren dat ik ooit een 8-jarig jochie zijn Charizard afhandig heb gemaakt in ruil voor een op zijn zachtst gezegd ‘minder zeldzame’ Pokémon.. tsja.. bless me father, for I have sinned..

Jelle van Es en de Tomb Raider Nude Code

Er is niet echt een game waar ik me voor schaam, maar er is wel een actie die vraagtekens op kan leveren. Zo heb ik me in de eerste Tomb Raider uren bezig gehouden met het uitproberen van de zogenaamde Nude Code. Door zogenaamd via een knoppen combinatie in het zwembad te springen en er vervolgens uit te klauteren zou miss Croft haar kleding uit doen. Uiteindelijk bleek het om een goede grap te gaan, waar ik later om kon lachen, maar me tegelijkertijd ook een beetje voor schaam.

Jeffrey van Maurik en Klonoa

Ik was destijds al veertien toen ik in aanraking kwam met de allereerste Klonoa voor de PlayStation One. Het spel was zo schattig, zo knuffelig en zo kleurrijk dat ik aan niemand durfde te vertellen dat ik die game eigenlijk na schooltijd helemaal kapot speelde. Als vriendjes FIFA of Resident Evil kwamen spelen bij mij, dan schoof ik Klonoa ook altijd netjes weg onder m’n bed. Want stel je voor dat ze er achter kwamen… dan had ik de poppen zeker aan het dansen!

Patrick van der Weide en de naakte Sim

Voor welke game ik me schaam? The Sims. Eigenlijk (is het een kutsmoes, maar) deed ik het voor de lol: move_objects on intikken terwijl één van mijn vrouwelijke Sims onder de douche stond. Vervolgens verplaatste ik haar en verwijderde ik mijn dure douche. Een zak chips en cola zonder prik erbij en genieten maar.. Maar toen wist ik nog niet wat porno was.

Richard Jalving en Knights of Xentar

Als beginnende puber kocht ik ooit de softporn RPG Knights of Xenthar voor de PC. Een speciale patch zorgde ervoor dat je de weggeblokte lichaamsdelen kon omtoveren in echte virtuele tieten en pixel-piemels! Het resultaat was dat ik het 40 uur durende avontuur in ongeveer drie dagen (en nachten) had uitgespeeld. Uiteraard inclusief alle sidequests! Achteraf toch lichtelijk gênant.

Remco Greeve en Um Jammer Lammy

Het vervolg op Parappa the Rapper, een game die al een paar jaar oud is. Stiekem toch ook nu nog een leuke muzikale game, maar oh zo fout. Kinderachtige figuurtjes, een rare vrouwelijke hoofdrolspeelster, zuurstokkleurtjes en een soundtrack die niet zou misstaan op een kinderfeestje. Echt een game die ik no-way nu zou durven halen bij de gameboer op de hoek. Mocht Um Jammer Lammy op de PSP verschijnen, dan bestel ik hem wel via een online winkel, open ik het pakketje stiekem op mijn kamer en stop ik de game ergens ver weg in een kastje…

Leroy Onink en SingStar

Toen ik de eerste Singstar kocht en hier heel duidelijk bij aangaf dat die shit “echt” voor mijn vrouw was meende ik dat! Karaoke, das echt voor sukkels en Japanners die twee biertjes hebben gedronken! Afijn, toen dat spel er zo’n 5 minuten in zat stond ik toch echt het hardst mee te krijsen op “I believe in a thing called love” van The Darkness… Houd mij uit de buurt van Singstar microfoons, Eyetoy camera’s en eigenlijk ook wel die buzzers… daar word ik ook erg competetief en freaky van!

P.S. Had ik al verteld dat ik ooit grachten racer van Davilex langer dan 3 minuten heb gespeeld…

En nu je uitgelachen bent om onze keuzes, zijn we erg benieuwd hoe het met jullie schaamte gevoel zit. Heb je ooit een game gespeeld waar je je later voor schaamde? Laat het weten in de reacties!