Crew Het is vandaag precies één jaar, twee maanden en één dag geleden dat Oblivion voor de PC en de Xbox 360 in de winkels kwam. Toentertijd werd Oblivion gelanceerd met een hype om U tegen te zeggen en de recensie op InsideGamer sprak over een ‘klassieker’. De enige minpunten die werden aangestipt waren de instabiele framerate en de lange laadtijden, zowel op de Xbox 360 als op de PC – tenzij je een NASA-PC had, uiteraard.
Eén jaar, één maand en vijf dagen later ligt Oblivion voor de PlayStation 3 in de winkels. Deze recensie is dus inderdaad wat aan de late kant, maar dat neemt niet weg dat de PS3-versie met de nodige verbeteringen komt. De graphics zijn opgepoetst, de framerate is stabieler en de laadtijden zijn weggewerkt. Tot zover dus de minpunten die overbleven uit de vorige versie.
Een ander verschil is de toevoeging van de Knights of the Nine-uitbreiding: een pakket met een paar extra quests, dungeons, wapens en harnassen. Het is een heel klein beetje extra content ten opzichte van de Xbox 360- en PC-versie van Oblivion en het scheelt je een bedrag van ongeveer 20 euro als je die nog los zou moeten aanschaffen. Niet bepaald iets om van de daken te schreeuwen.
Op bovenstaande verschillen na is Oblivion op de PlayStation 3 precies dezelfde game als op de Xbox 360 en de PC. Dat betekent dat je als ex-Oblivion-speler niet de moeite moet nemen om Oblivion voor de PlayStation 3 te gaan halen, in de hoop om die fantastische trip opnieuw te beleven. Diezelfde ervaring is verleden tijd.
De revolutionaire game van toen is namelijk gedegradeerd tot een must-have voor iedereen die ‘m nog nooit gespeeld heeft. Iedereen heeft inmiddels de verhalen gehoord over de quests en bepaalde dungeons, waardoor het nieuwe er dus af is. En de graphics zijn, hoewel licht verbeterd, eigenlijk al verouderd. Hierdoor blijft de PS3-versie van Oblivion steken bij de schilderachtige plaatjes van een woud of een rijke stad zoals Cheydinhal, maar laat de game het afweten op scherpte, detail en lichteffecten.
Maar nogmaals: ondanks het gebrek aan veel nieuwe of extra content is Oblivion (nog steeds) een game die je móét spelen. De indrukwekkend grote spelwereld en de schilderachtige plaatjes leveren nog steeds een geweldig ervaring op. Dezelfde logica geldt voor de grote hoeveelheid aan NPC’s, de uren aan ingesproken tekst en de gigantische hoeveelheid aan quests. Het is niet even goed of indrukwekkend als een jaar geleden, maar het is nog steeds ontzettend goed.
Eigenlijk is de speeltijd het enige indrukwekkende wat het afgelopen jaar hetzelfde is gebleven. De meer dan honderd uur speeltijd per personage – en het feit dat er heel veel verschillende soorten personages zijn – blijft een indrukwekkend gegeven. En eigenlijk komen al die uren als geroepen, aangezien de huidige andere PS3-toppers het op replay-waarde laten afweten.