Crew Goud- en goudeerlijk: toen ik Stacked with Daniel Negreanu in mijn handen gedrukt kreeg van Jelle baalde ik flink. Ik besteed de tijd waarin ik poker wil spelen liever met vrienden of online, om echt geld, en niet in een of andere game om nepgeld. Want dat is de essentie van elke pokergame die op de markt komt – en dat zijn er nogal wat tegenwoordig: World Series of Poker, World Championship Poker, World Poker Tour, enzovoorts. Staked with Daniel Negreanu is de nieuwste toevoeging aan het brede aanbod. Eén voordeel: Daniel Negreanu is de meest kleurrijke persoon in het professionele circuit, dus dat brengt alvast een stukje extra entertainment met zich mee.
Want laten we eerlijk zijn: in een pokergame draait het meer om entertainment dan om het winnen zelf, want uiteindelijk win je er geen cent mee. Nog voordat ik ook maar een handje had gespeeld in Stacked, stond voor mij al vast dat de aanwezigheid van Negreanu een positieve uitwerking zou hebben. Niet alleen is hij kleurrijk, maar ook een van de beste spelers wereldwijd. (Voor een voorbeeld: check dit YouTube filmpje). Daar heb je als speler profijt van, want behalve dat je in Stacked kunt pokeren, kun je ook de lessen van Daniel Negreanu volgen.
Hoewel dat een leuke toevoeging aan een pokergame is, struikelt dat onderdeel op het gegeven dat een game geschikt moet zijn voor een groot publiek om winst te kunnen maken voor een uitgever. Dat betekent dat de lessen van Negreanu niet te diep kunnen gaan, omdat anders een groot gedeelte van de potentiële kopers er niks mee kan. Dus blijft h et bij oppervlakkige basisinformatie en wat standaardstrategieën. Leuk als je nog niet zoveel weet van Texas Hold ‘Em, maar voor wat meer ervaren spelers is het een totaal overbodig onderdeel. Aan de andere kant: de lessen worden wel gegeven voor een van de beste spelers ter wereld, en dat is ook wat waard.
En daar houdt de waarde van Stacked wel een beetje op. Dat klinkt hard, en dat moet ook. In pokerland Amerika is Stacked hét pokerspel waarop lang gewacht werd. De game zou baanbrekende kunstmatige intelligentie bieden, een nieuwe stap zijn in de wereld van pokergames. Yeah, right. Feit is dat de game wat dat betreft flink door het ijs zakt en dat op meerdere manieren. Oké, daar heb je online minder last van, maar zoals ik al vaker heb aangegeven: online poker zonder echt geld is niet serieus te nemen. Het werkt, het kan, en dat is prima, maar totaal nutteloos, zeker omdat je dat net zo goed gratis kunt doen.
Terug naar de singleplayer dus. Je kunt de gebrekkige AI op twee manieren merken. Ten eerste door gewoon te spelen. Over het algemeen hebben agressieve spelers meer succes in poker dan passieve spelers. Je zult echter, zelfs op hoge niveaus, maar heel af en toe een agressieve speler tegenkomen. Verder zul je ongelooflijk veel potten kunnen winnen door gewoon blind te re-raisen en je tegenstanders af te bluffen. Bovendien lijken de computerspelers geen enkel gevoel voor bets te hebben. Het lijkt wel of ‘odds & outs’ (een kansberekening tussen de kans die je hebt om de winnende hand te maken in verhouding tot de pot) totaal niet zijn meegeprogrammeerd, want er wordt op de meest zinloze bets gefold en juist op goede bets, waarbij een call dus mathematisch incorrect is, wordt wel gespeeld. Heerlijk hoor, zo wandel je lekker snel door het spel heen, maar leuk of realistisch is anders.
De andere kant van de AI is de rol die Daniel Negreanu als adviseur heeft. Ik weet niet of de ‘Cardplayer of the year 2004’ de game zelf heeft mogen testen voordat de boel werd afgerond, maar hij zou zich kapot schamen als hij ziet wat zijn digitale evenbeeld voor adviezen geeft. Raisen met 7-3 offsuit? All in met 10-8? Of absoluut dode handen toch doorcallen.. tsja, als je het voor jezelf spannend wilt maken, moet je vooral naar de adviezen luisteren. Bovendien leer je er niets van; soms klopt het advies wel, maar waar Lederer in World Championship Poker uitlegt waarom je een bepaalde actie moet doen, houdt Negreanu het bij voorkauwwerk.
Het gebrek aan echt poker komt het spelplezier niet ten goede en ook het uiterlijk werkt niet mee. De spelers geven nauwelijks tekenen van leven en zien er aardig ongeïnspireerd uit. Ik stoorde me echter nog meer aan de interface. Die lijkt op de PC namelijk zo uit de consoleversies gerukt te zijn. Het is niet intuïtief, werkt omslachtig en haalt te vaak het toch al lage tempo uit het spel. Ernstig irritant is ook dat de chips zich niet realistisch aanpassen aan je stack. Het lijkt net of de game maar gewoon wat doet bij het weergeven van je chips, wat ervoor zorgt dat je nooit een goed overzicht hebt.
Al deze punten zorgen ervoor dat het lastig wordt om het spel lang genoeg te spelen om te zien hoe leuk de carrièremodus is. Hoewel het poker dus niet op en top is, blijft en best voldoening geven om je te kwalificeren voor grotere toernooien en om die toernooien te winnen. Langzaam maar zeker kom je tegen sterkere spelers te spelen, wat een goede leercurve met zich meebrengt. Maar: het blijft een leercurve bedoeld voor beginners, waardoor zeker de eerste uren (uren ja) voor gevorderde spelers dodelijk saai zijn.