Crew Ontzettend gespierde mannen in kleine, strakke leren broekjes die voornamelijk op en onder elkaar liggen.. als je WWE Smackdown vs. RAW 2008 zo bekijkt, zou je het een dubieus spelletje kunnen noemen. In werkelijkheid is het de grootste showsport op aarde, die jaarlijks goed is voor een van de best bekeken sportevenementen ter wereld: WrestleMania!
Dat evenement, het mekka van de worstelsport, speelt al jaren een grote rol in de WWE Smackdown vs. RAW-serie. De hoofdmodus in een notendop: maak een worstelaar, wordt beter, win gevechten en belandt uiteindelijk in het Main Event van WrestleMania om een gooi te doen naar het WWE Championship. Hoewel het jasje weer een beetje veranderd is (‘24/7 mode’), is het concept niet veranderd en dat begint na zoveel jaar een beetje irritant te worden. Natuurlijk is het moeilijk om zo’n plichtmatige modus te veranderen, maar als het direct opvalt dat het zo hetzelfde is, maakt dat het spelplezier er niet groter op.
Het is niet zo dat het spel faalt op het gebied van spelmodi. De 24/7 modus kun je ook als manager spelen en dat is bij vlagen best uitdagend. Nieuw is verder dat je een toernooi kunt organiseren – ideaal als je het spel met meerdere mensen wilt spelen. Het draait echter allemaal om de basis, en dat is het worstelen zelf. Dat lijkt ook weer heel veel op hoe het vorig jaar was. Normaal gesproken heb ik altijd even moeite met een nieuwe WWE-game, maar hier won ik al direct mijn eerste wedstrijd omdat de manier van spelen nauwelijks was veranderd. Er zijn wel een aantal nieuwe bewegingen, vooral met betrekking tot de specialiteit van worstelaar. Een ‘dirty’ worstelaar heeft bijvoorbeeld nu een speciale ‘super dirty’ move, waarmee ook zijn momentum een dikke boost krijgt. Dat zorgt alleen niet voor een spectaculaire vernieuwing.
Je kunt je echter wel afvragen of dat überhaupt nodig was. Waarom zou je immers iets repareren dat niet kapot is? Het vechten werkte al goed en was al leuk, dus met wat kleine tweakjes zou je ook kunnen concluderen dat het lichtjes verbeterd is, en daar is dan ook geen speld tussen te krijgen. Bovendien blijft het showelement aanwezig. Zeker als je met zes man een ‘Money in the Bank’ match uitvecht, waarbij het doel is om via een trap de koffer die boven de ring hangt te bemachtigen, zijn de spectaculaire momenten niet van de lucht. Niets is zo lekker om twee van je rivalen op de ladder te zien knokken, terwijl jij beneden die ladder met een flinke zet om gooit, waardoor de twee kemphanen met een doodsmak buiten de ring belanden en vervolgens even uitgeteld zijn. Hetzelfde geldt voor een ‘Hell in a Cell’ match, waarbij je in een afgesloten kooi vecht. Door de deur in te trappen en naar boven de klimmen kun je ook op de kooi vechten, en dé move is dan natuurlijk om ervoor te zorgen dat je tegenstander naar beneden valt. Dat kan dan dwars door de kooi heen, waardoor hij op het staal van de kooi terecht komt als hij met kooi en al naar beneden valt, maar ook gewoon aan de zijkant, rechtstreeks richting de harde vloer. Dat is dieper, dus leuker! Mooi voorbeeldje? Ik knalde met John Cena iemand met een ‘FU’ (een van zijn Finishers) dwars door de kooi heen naar beneden, waarna de pinfall snel bereikt was…
De echte fans kennen dit soort taferelen echter ook al van de vorige games. Voor hen is de toevoeging van de ECW (en bijbehorende regels) een interessante vernieuwing. De ECW (Extreme Championship Wrestling) is bij veel fans van de hardcore-vechtstijl extreem populair. Bij een ECW-match ligt de ruimte onder de ring vol met allerlei interessante wapens. Mijn favoriet daarbij was de stok met prikkeldraad; die kun je namelijk in de fik zetten! Iemand vol om zijn hersens tikken met een brandende stok met prikkeldraad.. dat voelt gewoon goed! Je kunt trouwens ook een tafel in brand zetten en je tegenstander daar doorheen smijten.. nice!
Daarmee is het grootste pluspunt van de game beschreven. Ik kan namelijk nog wel even doorgaan met het opnoemen van spectaculaire voorbeelden. De game vertegenwoordigt heel goed het showgedeelte van de sport. Daarin speelt de voice-acting van de verschillende WWE Superstars natuurlijk een grote rol, en natuurlijk de nauwkeurigheid waarmee hun evenbeelden, bewegingen en Entrance Scenes zijn nagemaakt. Het commentaar is bij vlagen best goed, maar valt – zoals elk jaar – vrij snel in herhaling. Jammer, maar niet meer dan een klein smetje.