gaius julius Panzer Corps is het spirituele vervolg op Panzer General II. Een wat oudere game die tegenwoordig nog steeds wordt gezien als een echte klassieker en het grote voorbeeld van een ‘beer and pretzels wargame’. Het is een toegankelijke turn-based strategy game, die zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog. De speler krijgt iedere beurt de mogelijkheid zijn leger, dat bestaat uit historische eenheden, te verplaatsen en te laten vuren. Het toneel van de uit te vechten schermutselingen zijn grote landkaarten opgedeeld in de klassieke hexagonen. Ondanks dat Panzer General II een geweldig spel is, is het lastig de game goed te laten draaien op huidige systemen en is ook bijvoorbeeld de multiplayer, die nog via e-mail gaat, voor de huidige begrippen vrij klunzig. The Lordz Games Studio besloot met Slitherine Entertainment de handen ineen te slaan, om een spirituele opvolger te creëren, onder de naam Panzer Corps, die aan de ene kant de klassieke gameplay behoudt, maar ook de game verfijnt en geheel up-to-date maakt. Zo hebben ze geprobeerd oude fans van de serie aan te trekken, maar ook een nieuw publiek aan te spreken. Ik kan hier alvast verklappen dat ik vind dat ze hierin zeker zijn geslaagd.
Panzer Corps heeft rond de vijfentwintig scenario’s die verdeeld zijn over vier campagnes en zowel vanuit het perspectief van de geallieerden als vanuit het perspectief van de As-mogendheden, op vijf verschillende moeilijkheidsniveaus, gespeeld kunnen worden. Per missie of scenario heeft de speler de opdracht bepaalde strategische steden of havens binnen een bepaalde tijd te veroveren, of gedurende een aantal beurten te verdedigen. Dit moet gebeuren met eenheden die zich te land, ter zee en in de lucht verplaatsen. Het spelen van Panzer Corps is erg eenvoudig en de instapdrempel is verrassend laag. Dit betekent dat het spel, net als zijn spirituele voorganger, een spel is waarmee de speler direct aan de slag kan gaan. Ondanks deze lage instapdrempel is er voor nieuwkomers binnen het genre wel een viertal turorials. Iemand die op de PC zelden strategie games speelt, maar bijvoorbeeld op de DS Advance Wars gespeeld heeft, voelt zich ook meteen thuis. Iedereen zal dus met Panzer Corps aan de slag kunnen gaan!
De campagnes bestaan elk uit een aantal losse scenario’s. Desalniettemin zijn ze toch enigszins met elkaar verbonden, omdat de speler gedurende de campagne zijn troepen meeneemt van missie naar missie. Dit is een leuke toevoeging, want legers die veel strijden krijgen ervaringspunten en worden waardevoller. De ervaring die de troepen tijdens een scenario opdoen, kan dus ook gebruikt worden tijdens de rest van de campagne. Een leuke toevoeging is ook dat er van een eenheid de geschiedenis opgevraagd kan worden, die de statistieken weergeven van de eenheid alsmede het gevechtsverleden. Daarnaast heeft de speler ook de mogelijkheid zijn eenheden te upgraden gedurende de campagne en hiermee wordt ook de technologische vooruitgang die tijdens de oorlog optrad gesimuleerd. Bij de eerste campagne bijvoorbeeld neemt de speler de controle over het Duitse leger tijdens Fall Weiß, de invasie van Polen, hierbij heeft hij slechts de beschikking over tanks als de PzKpfw II. In latere missies, zoals tijdens operatie Barbarossa, de invasie van de Sovjetunie, zullen deze veel minder schade aanrichten en is het handig ze om te bouwen naar bijvoorbeeld een PzKpfw III of IV.
De scenario’s zijn gevarieerd van opzet doordat ze verspreid zijn over allerlei verschillende fronten. Van de invasie van Polen en Griekenland, tot de slag om Stalingrad, Normandië of Berlijn en zelfs fictionele scenario’s waarin de Duitsers Engeland en de VS. Binnenvallen, zijn van de partij. Elk soort scenario heeft een eigen map met allerlei verschillende soorten terrein. Op de kaart zijn wegen te zien, steden, havens, bergen, bossen rivieren etc. Allen hebben ze effect op de mate waarin eenheden kunnen verplaatsen en de effectiviteit waarmee ze strijden. Een infanteriedivisie zal op het open veld zware schade toegebracht krijgen van een pantsereenheid, maar zal zich kunnen verweren in een fort of in een stad. Positie kiezen is dus van essentieel belang.
Naast het type eenheid dat de speler inzet en waar hij deze inzet, moet de speler ook rekening houden met de voorraden van zijn eenheden. Hij moet zorgen dat zijn tanks genoeg benzine en munitie hebben om te blijven opereren en hij zal ze dus nu en dan rust moeten geven. Daarnaast kost het ook een hele beurt om verliezen bij een eenheid aan te vullen. De speler moet dus telkens de afweging maken tussen het versterken van troepen of het verplaatsen van zijn leger. Voor luchtmachteenheden zoals jagers en bommenwerpers geldt dit nog eens extra, omdat voorraden en versterkingen alleen aangevoerd kunnen worden wanneer ze zich bij of op een vliegveld bevinden. Het veroveren en behouden van deze vliegvelden is dus van groot strategisch belang, ondanks dat ze misschien niet altijd zelf het doel van de missie zijn.
Naast het aanvullen van verliezen kan de speler ook geheel nieuwe eenheden aanschaffen. Dit wordt gedaan met zogenaamde prestige points, die gedurende de missie worden vergaard. De speler komt in een makkelijk te bereiken menu dat een lijst geeft met alle mogelijk aan te schaffen eenheden, gesorteerd per categorie. Hier zijn per eenheid allerlei statistieken te zien, die gemakkelijk met de statistieken van andere eenheden te vergelijken zijn. Ook uit dit menu blijkt weer dat alles gedaan is om het zo gebruiksvriendelijk mogelijk te maken, zodat de speler zich puur op zijn strategie kan focussen. Dit bijvoorbeeld in tegenstellingen tot games als ‘Guns of August’ en ‘Pride of Nations’, waar de speler kan verdwalen in de menu’s en mapfilters.
Nu de strategische gameplay, en dan vooral het gemak ervan, aan bod is gekomen, is het tijd om eens te kijken naar de andere aspecten. Het eerste dat opvalt, misschien sommigen zelfs afschrikt, is dat alles in 2D is. Desalniettemin zijn de afbeeldingen van bijvoorbeeld het terrein, maar ook die van de eenheden erg gedetailleerd. De speler zal totaal geen moeite hebben de verschillende eenheden van elkaar te onderscheiden of zelfs te benoemen. Daarnaast is de kaart mooi en natuurlijk vormgegeven. Dit is absoluut geen spel dat iemand voor de graphics zal spelen, maar ze leiden de speler niet af van de spelervaring. Het geluid is echter een stuk minder. De geluiden voor het verplaatsen en laten schieten zijn eentonig en vervelen snel en ook de muziek is niet geweldig. Gelukkig is het een spel dat ook prima te spelen is met het geluid uit. Ik raad persoonlijk aan wat goede metal op de achtergrond te draaien.
Waar Panzer General II nog gebruikt maakt van een standaard, en erg verouderd, play by e-mail (PBEM) systeem voor de multiplayer, waarbij na elke beurt het potje moet worden opgeslagen en vervolgens per e-mail moet worden verstuurd naar de tegenstander, gebruikt Panzer Corps het door Slitherine ontworpen PBEM++ systeem. Dit behoudt de voordelen van PBEM, maar combineert het met de voordelen van online spelen. Nadat de speler zijn beurt heeft beëindigd, wordt de game geüpload naar de server van Slitherine. Als de tegenstander inlogt, wordt zijn beurt automatisch gedownload en dit proces herhaalt zich vervolgens gedurende het potje. Zo hoef je dus niet tegelijk online te zijn om tegen andere mensen te spelen (en lange tijd niks toen terwijl je op je tegenstander wacht), maar hoef je ook niet zelf de bestanden naar je tegenstander te mailen. Dit systeem is enorm gebruiksvriendelijk en goed doordacht.
Ondanks dat je als speler meteen aan de slag kan gaan is er genoeg te doen om terug te komen. Met de vele scenario’s, de twee speelbare partijen en de vijf moeilijkheidsgraden blijft het spel lang vermaken. En voor wie zelfs dat nog niet genoeg is, hebben de makers er een makkelijk te gebruiken editor bijgeleverd, waarmee een oneindige hoeveelheid aan nieuwe scenario’s kan worden toegevoegd. En voor wie alle campagnes al op de hoogste moeilijkheidsgraad heeft uitgespeeld, is er de multiplayer, die absoluut het proberen waard is.