bitskipower Daar zit je dan, op je luie stoel, kijken naar hoe The Saboteur zich verwikkeld in je spelcomputer. Na alles geïnstalleerd te hebben, zie je het duistere, antiek lijkend menu. Je verwacht een ontroerend begin zodra je op start game drukt, maar, de waarheid is hard. Zo hard als een halfnaakte vrouw.
Aldus mijn eerste impressie van The Saboteur. The Saboteur gaat over Sean Devlin, een Ier die zijn afkomst niet onder stoelen of banken steekt. Hij heeft een geweldig sterk aangezet accent, wat althans voor mezelf, Sean een extra vleugje charme geeft. Vanwege een verder niet toegelicht probleem heeft hij Ierland moeten verlaten en gaat naar Parijs. Sean sluit zich aan bij een raceteam. Dit gaat een tijdje goed, totdat een van zijn vrienden wordt vermoord door de nazi’s. Wat blijkt, het is vlak voor het begin van Wereldoorlog 2. Sean weert zich tegen de nazi’s die heel Parijs hebben overgenomen en komt zowat vanzelf in het verzet.
En daar draait het om bij The Saboteur. Verzetten tegen de gruwelijke nazi-praktijken, door de boel te saboteren natuurlijk. Dit is natuurlijk het leukste van het spel, of je moet oldtimers de bom vinden (zoals ik dus). Het saboteren is niet heel moeilijk om te begrijpen en er zijn verschillende manieren van saboteren. Wil je bijvoorbeeld een nazi-basis aan gort knallen? gewoon naar binnen sluipen en explosieven op die ene opblaasbare toren plaatsen en wegwezen. Of gewoon lekker dat nazi-jackje stelen. Kom hier overigens niet heel dicht bij een andere nazi, hij zal je meteen herkennen als niet-nazi.
Eenmaal bezig met de game, zal er meer kleur in Parijs terugkomen, omdat je verschillende nazi-basissen hebt “uitgeschakeld”. Dit geeft toch wel een voldoening, want wie wilt er nou Parijs in zwart/wit zien? Ik denk niet veel mensen, want als de kleur in het gebied komt, lijkt het net alsof de graphics ineens een stuk beter zijn. Want de graphics op zich zijn ok, maar er zitten helaas heel wat onvolkomenheden in. Zo ook zijn de explosies lelijk, en geloof me, die zul je vaak zien wil je veel lol aan The Saboteur beleven. Daarintegen zijn de cutscenes redelijk adembenemend, vooral als je met de strippers praat *hint* en de goede lipsync maakt het plaatje af.
De gameplay is ok. Het spel wordt nergens hoogstaand of diep triest. Zo is het schieten in 3rd person perspectief en redelijk standaard. Als je met een MP-40 inzoomt zul je een vierkant-achtige straal zien waar de target geraakt kan worden. En granaten gooien is ook goed te doen, maar dat wordt minder leuk vanwege de bar slechte explosie-graphics. En tijdens of zonder missies, je vervoersmiddel zal nooit die voeten van Sean zijn, omdat dit er niet heel relaxed uitziet. Het is die mooie oldtimer om de hoek, of die ene waar dat oude vrouwtje inzit. Eenmaal in de oldtimer heb je de beschikking over een aantal radiostations die mooie, oude muziek laten horen. Helaas zijn die mooie oldtimers niet perfect. Zo is het sturen redelijk stroef, wat soms voor wat kleine irritaties kan zorgen. Maar als je dit voor lief neemt, zul je een aangename tijd beleven tijdens het rondrijden in die mooie oldtimers.
In het spel zijn er verschillende sidequests te doen, die niet heel origineel zijn, maar niet minder vermakelijk. Het draait meestal uit op of een silent kill of een heuse massa nazi’s die je met lood willen doorzaaien.
Verder zijn er vaste mensen voor al het gereedschap dat je nodig hebt zoals: Wapens, auto’s, granaten, explosieven enz. Het leuke is dat er zelf een reactie staat van Sean bij een bepaald object. Die zijn meestal best vermakelijk om eens door te lezen.
]
Ook The Saboteur maakt gebruik van perks. Deze zijn makkelijk te vinden in het menu. Er zijn de gekste perks te krijgen, waarvoor je natuurlijk een reward krijgt. Positief of negatief. Een van deze hilarische perks is deze hierboven.
Verder is er nog een optie om (voor de liefhebbers) een private striptease te krijgen, waarvoor je wel de code nodig hebt die in het hoesje zit. Die er allemaal verschillend uitzien, dus wees niet bang dat je dezelfde pakt. Ook zijn de bijpersonen in het verhaal goed uitgewerkt. Ze hebben allemaal een eigen stijl en eigen manier van problemen oplossen, wat het verder repetitieve missie gebeuren opvrolijkt.