Leon Achternaam In een grijs verleden stelde de Nederlandse voetbalcompetitie internationaal gezien nog aardig wat voor. Lang niet alle achttien ploegen genoten evenveel aanzien, maar de Nederlandse top die toen nog bestond uit PSV, Ajax en Feyenoord werd internationaal in sommige opzichten gevreesd. Denk aan spelers als Ruud van Nistelrooy, Christian Chivu en Jon Dahl Tomasson allemaal spelers die tot de wereldtop behoren of behoorden en die rond de millenniumwisseling rondliepen in de Nederlandse Eredivisie. Nederlanders waren trots op “hun cluppie” en van het schoolplein tot de bestuursvergaderingen werd er gesproken over dubieuze spelerswissels en het magere aankoopbeleid. Kortom, iedereen was trainer van zijn favoriete club. Ontwikkelaar Davilex zag zijn kans schoon en kwam met het spel Competitie Manager dat een jaarlijkse update kreeg. Voor twee tientjes (in guldens, jawel) kon je de game al bij de computer- en softwareboer uit de schappen plukken. En het mag geen verrassing heten dat je waar voor je geld kreeg.
In Competitie Manager krijg je de kans om een jaarlang aan de slag te gaan als trainer en technisch manager van een club uit de Nederlandse Eredivisie. Naast alle beslommeringen die buiten het veld plaatsvinden heb je ook de mogelijkheid om in het veld de controle over de ploeg te krijgen. Daarom is de naam van het spel eigenlijk direct al misplaatst. De combinatie van trainer/manager/speler creëert een zeer onrealistisch gevoel, en geeft blijk van een overijverig ontwikkelteam dat geen focus heeft gehad op een van die drie aspecten. Desondanks zit er veel humor in de game waardoor het leuk blijft om op een saaie maandagavond de cd-rom in de computer te stoppen. De game beperkt zich echter tot één jaargang competitievoetbal en dat maakt de game slechts leuk om twee of drie keer te spelen. In dat opzicht lijken de ontwikkelaars de uitdaging uit de weg te zijn gegaan.
Over uitdaging gesproken, er is geen uitdaging in het speleraspect. Zodra je de controle in eigen handen neemt op het veld is het gewoonweg te simpel om scores als 20-0 op de borden te krijgen. Zelfs een openingswedstrijd als De Graafschap – Ajax kan met 10-1 gewonnen worden. Het is dan ook al gauw duidelijk dat de grafisch ondermaatse voetbalervaring verruild moet worden voor de wedstrijdsimulator. Deze kent ook twee opties, namelijk direct naar de einduitslag of toekijken bij een tekstuele samenvatting van de wedstrijd waar je nog enige controle over de wissels uit kan oefenen. De resultaten die uit de simulator rollen zijn wel realistisch, al is het onduidelijk welke factoren nou doorslaggevend zijn. Het begrip “gouden wissel” kan ingeruild worden door “willekeurige wissel” en “tactisch meesterschap” wordt vrij vertaald naar “actief zijn op de transfermarkt”. Met andere woorden een sterkere ploeg zal nooit verliezen van een zwakkere ploeg.
Het versterken van de ploeg vindt natuurlijk plaats op de transfermarkt en het trainingsveld. Op de transfermarkt zie je in een oogopslag welke spelers jouw ploeg kunnen versterken. De game werkt namelijk met een sterrensysteem en hoe hoger het aantal sterren, des te meer de speler voor jouw resultaten kan betekenen. Als je eenmaal zo’n sterspeler gevonden hebt, begint het bieden. In een vast tijdsbestek dien je met een schuif de te betalen prijs te regelen. De computergestuurde tegenpartij doet hetzelfde met de vraagprijs en als de schuifjes tegen elkaar komen dan is de deal rond. Na dit een paar keer geoefend te hebben, blijkt dat de AI heel goed te beïnvloeden is, wat zelfs Spaanse sterren van Barcelona naar De Graafschap kan lokken. Natuurlijk kan een speler zelf nog weigeren, maar zwaaien met een zak geld doet wonderen.
Op het trainingsveld gaat het er niet veel lastiger aan toe. Spelers kunnen toegewezen worden aan een algemene training en een positietraining. Door het trainingsschema afwisselend te houden en de spelers niet te zwaar te belasten kunnen vorderingen met grote stappen verwacht worden. Ook dit is een simpel trucje waar je achter moet komen, maar eenmaal uitgevonden is het rendement maximaal. Natuurlijk kunnen blessures roet in het eten gooien van de ontwikkeling van een speler, maar een brede selectie vangt dit probleem gemakkelijk op en laat zien geen enkele speler onmisbaar is! Door goede training en slim handelen op de transfermarkt te combineren kan dus in enkele maanden een topteam gecreëerd worden dat in de tweede competitiehelft alles wint. De moeilijkheidsgraad van de game is dus eigenlijk zoek.
Gelukkig bevat de game de nodige humoristische momenten die het arcadegevoel ten goede komen. Zo is er af en toe de mogelijkheid om slaapmiddel in de thee van de tegenstanders te doen, zodat ze na rust niets meer waard zijn. Ook kun je proberen de tegenstander om te kopen wat tot hilarische reacties en taferelen leidt. En dan is er nog de manier waarop spelers blessures oplopen, want hoewel de meeste van serieuze aard zijn, is er ook blessureleed wat onder het kopje “blessurevermaak” valt. En als klapper op de vuurpijl krijg je voor elke wedstrijd begint een hoogstaande uitleg over de tactiek van de tegenstander van een voetbalexpert! Hans Kraaij Sr. en later Wim Kieft en Willem van Hanegem verlenen hun medewerking aan Davilex om met behulp van een krijtbord uit te leggen hoe NAC Breda gebruikt maakt van een 4-3-3 opstelling en verklaren dat Vitesse uit “altijd lastig” is. Vooral omdat na vier competitieronden er niets meer klopt van de spelers, tactieken en het te duchten gevaar van de tegenstander is dit de meest vermakelijke feature in het spel.