Jack O Killzone, een shooter die ooit de Halo-killer werd genoemd. Een shooter die wordt gezien als de trots van de Nederlandse games. Killzone is de shooter die samen met andere grote titels weerstand biedt aan het immens populaire Call of Duty. Het is de game waarbij voor het eerst hitpoints werden geïntroduceerd, en waarvan de graphics lieten zien wat een Playstation 3 allemaal aankon. Toch waren er mensen die het maar niet konden vinden met Killzone. De echte fans verklaarden die mensen dan voor gek, en ook ik vroeg me af waarom ze niets met de serie hadden. Toch moest ik ze wel meegeven dat de besturing een beetje stroef was, het verhaal niet helemaal top en dat de multiplayer een niet al te lange houdbaarheidsdatum had. Voor velen waren deze dingen de reden om het spel niet te kopen, of om te wachten totdat hij in de budgetbakken zou liggen. Killzone 3 is het vervolg op misschien wel de beste First-Person Shooter van 2009 en werkt zijn slordigheidjes op een fantastische manier weg.
Killzone 3 gaat verder waar deel twee stopte. Opnieuw ben je sergeant Sev en is je doel om de Helgast voor eens en voor altijd uit te schakelen. Aan het einde van Killzone 2 is er echter iets misgegaan: door een nucleaire bom van de Helgast is het ISA leger goed verzwakt en uiteengeslagen. Sev en de opvliegerige Rico Velasquez laten het er niet bij zitten en vechten zich een weg door de planeet. Door de dood van de keizer ontstaan er conflicten over de macht onder de leiders van Helgan. Nadat dit allemaal is gebeurd begint er opnieuw een episch avontuur waarbij je Helgast af gaat slachten op plaatsen waarvan je niet zou verwachten dat ze te vinden waren op het woeste Helgan. Hoewel het verhaal niet veel beter is dan de vorige delen, is de game een ware beleving vanuit het eerste persoons-perspectief.
Want ja, het verhaal mag dan niet top notch zijn, maar filmisch is het zeker. Killzone 2 stond al bekend om de realistische physics, de spetterende graphics en het gevoel van midden in de strijd zitten. Overal om je heen zijn explosies en vliegende kogels, en ook in Killzone 3 heb je weer het gevoel dat je alles vanuit sergeant Sev bekijkt. Als je rent gaat het hele beeld op en neer, en als je herlaadt kijkt Sev ook daadwerkelijk naar zijn wapen. De dialogen zijn soms diepgaand, emotioneel, maar meestal erg actievol. Vooral de meningsverschillen tussen Rico en kapitein Narville zorgen voor wat hectische momenten. Ook kleine gezichtstrekjes en het realistisch bewegen van de karakters vallen erg op doordat de cutscenes fantastisch zijn opgenomen door de acteurs. Wel is het jammer dat de personages niet al te diepgaand zijn en dat de cutscenes soms erg storen in de actie. Als je net lekker bezig bent komt er weer een cutscene voorbij en dat had anders gekund. Verder is de realistische terugslag van de wapens weer aanwezig en dat maakt dat je niet zomaar met je geweer kan lopen rondjakkeren. Gelukkig zijn er weer wapens in allerlei soorten en maten te vinden in de game. Ze variëren van oude vertrouwde wapens uit de eerste Killzone, tot gigantische machinegeweren en raketwerpers waarmee je wel negen raketten kunt afvuren op één arme Helgast. Ook zijn er bekende wapens verbeterd, zoals het standaardwapen van de Helgast.
Natuurlijk is het verbeteren van oude wapens maar een heel klein aspect van vloeiende gameplay. Guerrilla Games heeft de besturing namelijk eens goed onder de loep genomen en gekeken wat er verbeterd kon worden. Allereerst moest het richten met de wapens sneller kunnen. Een leuk feitje is weer dat ze de reactiesnelheid van de game ten opzichte van de controller een stuk sneller hebben gemaakt. Dit zorgt ervoor dat je samen met het auto-aim systeem snel hordes vijanden achter elkaar kunt neerschieten. En voor wie het dan nog niet snel genoeg gaat is er een besturing ingebouwd die net zo werkt als die van de meeste shooters van dit moment. Naast al deze nieuwe toevoegingen zijn ook bekende dingen weer terug te vinden, zoals SIXAXIS-besturing en een goed werkend dekkingssysteem.
Net als in Killzone 2 is ervoor gezorgd dat de gameplay niet gaat vervelen. Om de paar missies doe je namelijk steeds iets anders. Er zitten missies bij waarin je door de bergen racet, terwijl je een andere keer geruisloos te werk moet gaan. Ook zitten er bloedstollende baasgevechten in en moet je een keer infiltreren in het vijandelijke leger. Door de variatie in omgevingen is het grauwe en sobere idee, wat sommige mensen bij de game hadden, in een keer weggewerkt. Dankzij de intrede van de jetpacks zit er een waar platformelement in Killzone 3. Soms moet je namelijk van platform naar platform springen om een weg naar boven te vinden of om de Helgast te slim af te zijn. Zo kun je ze van boven aanvallen en veranderen de Helgast in gillende meisjes die terug rennen naar hun dekking. Nu zul je de Helgast niet snel van de wijs brengen, want de A.I van de Helgast is bijna menselijk. Ze zoeken overal dekking en hebben genoeg tactieken om jou en je vrienden het leven zuur te maken. Ze kiezen steeds het goede moment om je onder vuur te nemen, dekking te zoeken of als een idioot op je af te rennen. Omdat de Helgast ook over jetpacks beschikken en ze van alle kanten kunnen komen, zul je goed je hoofd erbij moeten houden.
Als je klaar bent met de actievolle singleplayer, is het tijd voor de multiplayer. Ook hier heeft Guerrilla gekeken waarom de multiplayer van Killzone 2 veel mensen niet langer dan een maandje kon vasthouden. De meest genoemde reden was eigenlijk dat het schieten te stroef ging, en dat je hierdoor te vaak onnodig doodging. Daarom hebben ze ook de multiplayer wat sneller gemaakt en is het een grote stap vooruit ten opzichte van het vorige deel. De welbekende Warzone-modus is weer terug en dat zorgt, mede dankzij de toevoeging van jetpacks en mechs, voor flink wat variatie in de potjes. Net als in Killzone 2 veranderd steeds de spelmodus en speelt het gevecht zich af op een ander deel van de kaart. In de vorige Killzone was deze modus nog met 32 man te spelen, maar nu is het teruggebracht naar 24 om echte chaos te voorkomen. Naast Warzone, Guerrilla Warfare en Botzone is er ook een nieuwe modus genaamd: Operations. Hier verschijnt er steeds een cutscene met een nieuwe opdracht, die je kunt zien als een tussenmissie uit de singleplayer waarbij de beste spelers steeds in beeld komen. Ook is er een flink arsenaal aan wapens beschikbaar, die je natuurlijk niet zomaar krijgt. Als je begint met de multiplayer heb je vijf verschillende klassen met ieder zijn wapen en vaardigheid. Binnen de klassen (Engineer, Infiltrator, Marksman, Medic en Tactician) kun je unlockpoints uitgeven die je simpelweg doormiddel van spelen verdient. Zo kun je je favoriete klasse combineren met je favoriete wapen en vaardigheid. Ondanks dat de multiplayer iets minder mooi is dan de singleplayer, zijn de maps grafisch enorm goed uitgewerkt en zijn ze een genot om te spelen.
Na het uitspelen van de hectische singleplayer, en het uitgebreid spelen van de grootse multiplayer kun je tot de conclusie komen dat Guerrilla Games erg goed naar de fans heeft geluisterd. Ze hebben gekeken naar wat beter kon, én naar wat de fans wilden. Zo is het verhaal in splitscreen te spelen en kun je nu een derde wapen bij je dragen. De intelligentie van de Helgast is verschrikkelijk goed en dat maakt de game niet de makkelijkste in het genre. Verder zitten er weer toevoegingen in die laten zien wat de Playstation 3 allemaal kan, zoals Move- en 3D ondersteuning. Door nog eens goed te kijken naar deze geweldige game kun je wel stellen dat fans hebben gekregen wat ze wilden. Eigenlijk kun je je geen beter avontuur wensen dan Killzone 3 en moet je even bijkomen van al het geweld dat op je beeldscherm werd afgevuurd. De brute actie, dekselse vijanden en mooie omgevingen zullen je nog lang bijstaan. Want man, It was a hell of a ride!