zaitsev38 
In vele sciencefiction boeken worden oorlogen uitgevochten met robots, wonen we in de hele melkweg en is het transport van personen en of goederen over enkele honderden kilometers in seconden gedaan. In de wereld van Aang echter, worden de oorlogen nog uitgevochten tussen dappere mannen die de vaardigheid hebben om een blok steen met grote kracht richting vijand te sturen, en de mannen die vuur kunnen schieten met blote handen. Ook de wijze van transport ligt heel anders, als jij van A naar B wilt zul je toch echt nog de benenwagen moeten pakken. Tenzij je een gigantische vliegende bizon hebt natuurlijk. En je huisje is dan nog steeds een hut of een iglo. Maar wat gebeurt er nou als je deze twee werelden samenvoegt? Krijg je dan mensen die door de hele melkweg lopen? Krijg je robots die in hutjes wonen? Niets van dit alles, je krijgt: Avatar: the legend of Aang
Avatar: the legend of Aang is een rpg gebaseerd op de gelijknamige serie van Nickelodeon. In die serie moet Aang de wereld redden van de vijandige vuurmeesters. En zorgen dat de vier naties, aarde, water, lucht en vuur, weer in harmonie samen kunnen leven. Echter om dit doel te bereiken moet Aang alle vier de elementen beheersen. Er is alleen een probleempje: Aang is nog maar een jonge luchtmeester die niet altijd even serieus met zijn kostbare trainingstijd omgaat. Maar hij word bijgestaan door Katara, Sokka, Momo en Appa, die samen met hem de wereld rondtrekken om Aang zijn doel te laten bereiken. Het spel lijkt dezelfde weg te bewandelen. Je begint namelijk met hetzelfde introfilmpje als de serie en ook het verhaal begint op een identieke wijze waardoor de game, in het begin, aanvoelt als een exacte kopie van de serie. Maar niks is minder waar. Aang hoeft niet alleen vuurmeesters te verslaan maar ook andere, futuristische, wezens. En dat voelt raar aan, want ze laten de hele hoofdlijn varen. En dat was toch een van de pluspunten van de serie. Maar het ontbreken van het originele verhaal zal alleen voor de Avatar fans een minpunt zijn.
Als je gewend bent aan het idee dat het niet alleen vuurmeesters zijn die je omverblaast, kun je verder met het uitvinden van het mysterie van de mysterieuze monsters. Waar komen ze vandaan? Zijn ze ook hier om de vuurmeesters een toontje lager te laten zingen? Deze vragen worden allemaal beantwoord als je van stad naar stad reist, en de daarbij horende gevechten en opdrachten vervuld. Eigenlijk is de opbouw van het spel heel simpel: je komt, met Katara, Sokka, Haru en Aang, in een stadje waar je medicijnen kunt kopen of met de bewoners kunt praten, daar hoor je dat er een probleem is. Vervolgens ga je het stadje uit en probeert de oorzaak van het probleem te zoeken, en vervolgens los je het op. Dit betekent eigenlijk altijd dat je een mysterieus wezen moet verslaan of een vuurmeester. Wat het spel heel erg voorspelbaar maakt en zeker niet leuker. Maar gelukkig zijn er dan een paar dingen die niks met het verhaal te maken hebben, en het wel leuker maken. Zoals het spelletje ‘’vier naties’’. Dit is een bordspel waarbij je de stenen van de tegenstander probeert in te sluiten. Een andere mogelijkheid is dat je een bepaald kruid voor iemand moet zoeken. Nogmaals het heeft helemaal geen gevolg voor het verhaal, maar het is een hele prettig afwisseling van het eentonige verhaal.
Om je voor te bereiden op de gevechten met kwaadaardige vuurmeesters en mysterieuze monsters is het noodzaak om veel te vechten. Door veel te vechten krijg je immers ervaring. En door die ervaring krijg je weer meer kracht. Jammer genoeg maakt het vecht systeem zijn potentie niet waar. Want het idee alleen al dat je met iemand vecht die alles met de elementen kan doen wat hij wil is natuurlijk adembenemend. Het spel benut echter alleen de minimale mogelijkheden van het vechtsysteem: je hebt een standaard aanval en een standaard verdediging om je vijand te verslaan. En als klein extra-tje heb je nog je chi meter. Als je chi meter vol is kan je als Aang zijnde een sterke lucht aanval versturen of als Haru zijnde een hele grote rots versturen. Daar komen naarmate je sterker wordt nog wel een paar andere varianten op, zoals bij Aang een tornado die je kunt beturen, maar het vechtsysteem blijft gewoon heel beperkt. Zo ook de mogelijkheden van de avatar, meester van de vier elementen. Zijn tot het minimale gereduceerd. De avatar kan alleen windsturen, en dan laat je toch echt drie elementen onbenut. Drie kansen voor open doel.
Om even een beeld van het vechten te schetsen: jij loopt met je team door de map, en vervolgens kom je een tegenstander tegen waar je tegenaan kunt lopen. Als je dit doet kom je op een afgesloten gevechtsveld, en dan moet je geheel onverwacht je tegenstanders verslaan. Dat doen je dan met je team van vier, een van de vier bestuur jij en de rest doet de computer. Je kunt overigens wel wisselen maar feit blijft dat jij er slechts een bestuurt. En dan beginnen de problemen. Doordat jij slechts een van de vier bestuurt, en de computer nou niet echt een vechtersbaas genoemd mag worden sta je er na ongeveer twee gevechten weer helemaal alleen voor. Je kan dan nog wel medicijnen voor ze meenemen, maar om je teamgenoten nou om de twee gevechten weer van medicijnen te voorzien, is ook geen ideale situatie.
Een andere gemiste kans is het niet goed gebruiken van het touchscreen. De game gebruikt het touchscreen alleen voor het slepen van kruiden naar je teamgenoten of het aantikken van een teamgenoot om te wisselen tijdens een gevecht. Waar het ook gebruikt had kunnen worden tijdens het vechten, om een extra dimensie te geven aan het vechten. Hiermee hadden ze in een keer het hele vechtsysteem nog van enige glans kunnen voorzien. En ook de microfoon op je DS word niet optimaal gebruikt. Zo moet je een keer in het verhaal een deur openblazen, dus die techniek werkt dus. Maar waarom gebruiken ze hem dan niet tijdens de gevechten. Het zouden de gevechten meteen een stuk interessanter maken als je zelf de blokken rots kunt wegschieten met je touchscreen of als je je tegenstanders weg kunt blazen door middel van de microfoon.
Hoewel de gevechten saai worden en het verhaal wel heel herhalend is, zijn de omgevingen en de personages dan wel weer mooi weergegeven. Probleem is dat de omgevingen en de personages allebei in een aparte stijl zijn weergegeven. Waar de omgevingen er realistisch en gedetailleerd uitzien, zijn de personages rechtstreeks uit een stripboek gehaald. Allebei ziet het er mooi uit, dat is ook niet het probleem, maar het zorgt soms wel voor wat wrijving. Over het geluid valt vrijwel hetzelfde te zeggen. Het geluid van een blok steen dat je verstuurd is mooi en klinkt ook vrijwel echt. Maar het geluid van een dialoog is dan weer simpelweg vervangen voor een serie irritante piepjes. Wat het luisteren nou ook niet echt leuker maakt.
Maar wellicht geef ik een iets te negatief beeld over de game. Deze game duurt ongeveer zestien uur, waardoor het niet een game is die je in een paar uur even uitspeelt. En dat mag ook zeker gezegd worden, en de eerste zes tot acht uur blijft hij ook zeker leuk. En dat komt vooral omdat je het herhalende van het verhaal nog niet zo heel vaak tegenkomt. Maar na die zes tot acht uur wordt het spel het herhalende smakeloze spel dat hierboven is geschetst.