DevilDwarv Welkom bij de eerste aflevering van: Uit het leven van een vis! Vandaag volgen we mevrouw Fish en haar vriend L. Oebas een dagje. Hoe ziet hun dagelijks leven er uit en doen ze de hele dag? Want ondanks het suffige imago van kleine visjes hebben ze een veelbewogen leven. Zonder u al te veel te vertellen over deze aflevering kan ik alvast verklappen dat mevrouw Fish zelfs met gevaarlijke haaien wel raad weet en dat ze wel van een broodje zeewier houdt! Maar ik heb nu wel genoeg gepraat, ik zou zeggen: Veel kijkplezier met Freddi Fish en het verhaal van de verdwenen zeewierzaadjes!
Freddi Fish en de verloren zeewierzaadjes is een point and click game uit 1999 en verhaalt over de zoektocht naar een gestolen kist met zeewierzaadjes. Het avontuur begint met een grootse introductie van Freddi en haar vriendje Loebas. Als zij bij Freddi’s oma op bezoek gaan vertelt die het tweetal dat de schat van de zeewierzaadjes is gestolen. Aangezien vele zeebewoners hun hele hebben en houwen aan de zaadjes te danken hebben en ze zonder het zeewier niks kunnen eten besluiten Freddi en Loebas naar de schat op zoek te gaan. Helaas zijn ze niet de enigen die interesse hebben in de schat; de kwaadaardige Grote Pijlinktvis heeft ook belang bij het zeewier en stuurt zijn luitenanten – twee haaien – er op af om de schat te bemachtigen. Het verhaal mag op het eerste gezicht niet veel soeps lijken, maar er zit een diepe laag moraliteit in. Meerdere keren zal de speler zich afvragen of het wel juist is wat Freddi en Loebas doen en of de scheiding tussen goed en kwaad wel zo eenvoudig is als het spel je in eerste instantie laat geloven. Juist door dit ogenschijnlijk eenvoudige verhaal dat een stuk dieper gaat dan je zou denken laat Freddi Fish op het verhaaltechnische vlak zo’n diepe indruk achter.
Het verhaal is echter niet het enige interessante onderdeel van Freddi Fish, want over de gameplay is duidelijk lang nagedacht en deze komt dan ook ontzettend goed uit de verf. Zoals al eerder vermeld is Freddi Fish een point and click game. Dit houdt in dat je de personages door de levels heen leidt door op bepaalde sleutelposities te klikken. Het laat weinig ruimte voor vrijheid, omdat je niet vrij bent te bepalen waar je heen gaat; als er meer vrijheid in het spel had gezeten had het verhaal waarschijnlijk niet zo’n diepe indruk achtergelaten. Behalve de richting waarin Freddi en Loebas zwemmen moet je ook op zoek naar verborgen aanwijzingen. Deze komen in de vorm van flessen met een briefje er in en geven een cryptische aanwijzing over de locatie van de schat. Niet elke fles is even makkelijk te krijgen, voor sommige moet je heel wat moeite doen. Zo is er een fles die op de bodem van een ravijn ligt en die je er uit moet hengelen. Maar de enige manier om een vishengel te krijgen is door deze van een krab te krijgen. Helaas zit die krab opgesloten in een kooi en heb je eerst een sleutel nodig. Deze sleutel is weer ergens anders te krijgen en zo zal de speler heel wat hoofdbrekende puzzels moeten oplossen. Ondanks het geweldige verhaal heeft de gameplay duidelijk niks aan kracht ingeboet.
En de lange lijst met pluspunten van Freddi Fish houdt maar niet op: er is namelijk enorm veel aandacht voor details. Omdat het een point and click game is moet je je weg door het verhaal heen klikken, maar het loont ook om even wat verder te klikken dan je neus lang is. Heel vaak klik je ergens op en brengt dat dan een animatie teweeg die geen enkele waarde voor het verhaal heeft, maar wel een glimlach op je gezicht zal toveren. Dit soort geintjes zijn er zat in Freddi Fish – van verborgen liedjes tot levende stenen – en het is een uitdaging om ze allemaal te vinden. De speler zal ook op zoek moeten gaan naar paarse zee-egels, de valuta in Freddi Fish. Als hoogtepunt is er zelfs een locatie in de zee waar je een minigame kunt doen met meester Zeester. Aan de overvloed van details kunnen andere ontwikkelaars een voorbeeld nemen!
Na het lezen van al deze pluspunten zou je misschien denken dat Freddi Fish op het audiovisuele vlak misschien van lagere kwaliteit is, maar niets is minder waar. Sterker nog, voor een spel uit 1999 kan het nog makkelijk mee met de huidige generatie. Het geheim van Freddi? De geniale cartoonstijl. Freddi Fish is namelijk een interactieve tekenfilm. In plaats van hyperrealistische graphics hebben de makers ervoor gekozen om een tijdloze cartoonstijl te gebruiken. Hoewel dit makkelijk verkeerd had kunnen uitpakken doet het dat zeker niet. Juist de cartoonstijl in combinatie met de gameplay maakt deze game zo ontzettend goed. Verder doen ook de stemacteurs geweldig werk. Je leeft echt met de personages mee en dat is een pluspunt dat niet veel games hebben. Ook de achtergrondgeluiden zitten erg goed in elkaar. Maar het belangrijkste is misschien wel dat Freddi Fish een Nederlandse versie heeft die niet onderdoet voor zijn Engelse tegenhanger. Hoewel de meeste gamers normaal Engels prefereren, is het bij Freddi Fish een goede keuze om in het Nederlands te spelen aangezien het verhaal dan pas echt de aandacht krijgt die het verdient.