zaitsev38 Mario is een man met vele kwaliteiten, een zogenaamde homo universalis. Hij heeft zijn sporen al verdiend met o.a. golfen, karten, voetballen, honkballen, vechten, dansen, het winnen van de olympische spelen en natuurlijk het meermaals redden van een prinses. Mario is ook een man die constant uitdagingen zoekt, en waar kun je die nog vinden als je al de hele wereld bent afgereisd op zoek naar nieuwe uitdagingen? Inderdaad, de ruimte!
Je reis door de ruimte begint op de aarde als je door peach wordt uitgenodigd op haar kasteel om te genieten van cake en vallende sterren tijdens het Starshine festival. Natuurlijk gaat Mario hier op in en zo begint je avontuur, in 2-d welteverstaan. Om het avontuur in 2-D te starten is een zeer goede keuze geweest, want je komt meteen in het sfeertje dat Mario zo kenmerkt, tel daar de alom bekende plottwist bij op en je zit weer helemaal in het avontuur. Na het plaatsvinden van de plottwist vragen twee babysterretjes, Luma’s, om Peach te redden. Mario zou Mario niet zijn als hij weigerde, en hij gaat met zijn verliefde hoofd weer op avontuur.
In Super Mario Galaxy 2 is het het doel om powerstars te verzamelen die je nodig hebt om nieuwe galaxy’s vrij te spelen. Meteen als je de ruimte ingeschoten wordt begin je hier dan ook al mee. Maar naar mijn mening is het eerste level iets te simpel en het heeft ook iets te veel weg van het eerste level uit SMG1. Dit is zonde omdat er voor de release van het spel nog een beetje twijfel was of SMG2 niet te veel van hetzelfde zou zijn, en door dit eerste level lijkt dat ook wel zo. Gelukkig zie je na het eerste level dat het spel zeker niet hetzelfde is, en gelukkig wordt ook weer het authentieke mario-sfeertje verwerkt inde game. Dit gebeurt door het gebruik van de een landkaartje waarop je kunt kiezen welke sterren je deze keer gaat veroveren. Dit werkt zeer goed en kost ook veel minder tijd dan het van Dome naar Dome lopen zoals in SMG1, en natuurlijk maakt het al eerder genoemde mario-sfeertje het helemaal af.
Het verzamelen van de powerstars gaat dus via de wereldkaart, die weer is opgedeeld in zeven werelden. Natuurlijk heb je niet meteen al die zeven werelden, je begint met eentje. In die eerste wereld leer je het basisprincipe van het spel kennen. Dat dit voor de nieuwkomers erin is gestopt snap ik, maar het is ook volledig begrijpbaar als je je qua niveau maar even moet verlagen, want het begin is toch wel heel basis op een enkel iets na. Als je dan een bepaalt aantal sterren hebt behaald mag je voor het eerst in gevecht met Bowser. Nouja bijna dan, het is Bowser jr.. De gevechten met Bowser of zijn junior variant, die steeds aan het einde van een wereld zitten en als je hem verslaat kun je door naar de volgende wereld, maken heel goed gebruik van de Power Ups die in het spel zitten. De ene keer maak je gebruik van een boor, waarmee je naar de andere kant van de galaxy boort om hem dan zo te raken. Of je maakt gebruik van wolk-mario om wolkjes te creëren en zo op je vijand te springen. Maar er is bijv. ook nog rock-mario waarmee je als een steen rond kan rollen. Dit is allemaal zeer leuk en het houd de variatie in het spel.
Eigenlijk blijft er na rock-, cloud-, boormario en de Power Ups uit het voorgaande deel nog eentje over: Yoshi. Jazeker, in SMG2 keert Yoshi weer terug en wat een goede keus is dat! Met Yoshi kun je sterren halen die zonder niet zouden kunnen. Zoals een level waarin je een grote robot moet verslaan d.m.v. het inslikken van kogels en ze vervolgens weer richting de robot uitspugen. Ook zijn er voor Yoshi nog een paar Power Ups, zoals een peper waardoor hij heel hard kan rennen, of een blauwe bes waarvan hij een opgeblazen gevoel krijgt. Een andere nieuwkomer is: Chimp. Chimp is de zelfgekroonde koning van de spellen, en nu daagt hij jou uit om zijn records te verbeteren. Dit klinkt misschien simpel maar het is heel erg leuk en na mate je hem vaker tegen komt ook heel erg lastig. Tenslotte: de Hungry Luma’s. Hungry Luma’s zijn baby sterretjes die heel veel trek hebben in starbits, die kleine dingetjes die zomaar uit de lucht komen vallen, en als jij ze genoeg geeft veranderen ze in planeten, waar dan weer een powerstar te veroveren is. Maar jammer genoeg is die ster veroveren vaak niet zo moeilijk en ook het verkrijgen van de benodigde starbits vergt geen druppeltje zweet. Hierdoor lijkt dit deeltje toch een beetje inspiratieloos en dat steekt schril af bij de rest van de game.
Met een illustere voorganger als Super Mario Galaxy 1 mogen we ook wat van de vindingrijkheid en de graphics verwachten. En , natuurlijk, zijn de mannen van Nintendo daar weer helemaal in geslaagd. Met 49 galaxy’s heb genoeg galaxy’s, maar waar je in SMG1 nog wel eens een inspiratieloos level tegen kwam. Zul je die hier, op de Hungry Luma’s na, niet tegenkomen. Het lijkt wel alsof Miyamoto en Co. Een middagje zijn gaan brainstormen, daar zijn 120 ideeën uitgekomen. En vervolgens zijn daar galaxy’s omheen gebouwt. Een ander struikelpunt bij een zo groot aantal galaxy’s zouden de graphics kunnen zijn. Maar niets is minder waar. Er zit geen enkele rotte appel in de heerlijke fruitmand van dit spel. Beter zelfs: de appels uit de mand van dit spel zouden zomaar de appels uit het paradijs kunnen zijn. Ja, die waar Adam en Eva niet van mochten eten. Maar die nu zijn teruggekeerd om ons te laten zien wat we missen.
Mocht je toch wel heel erg problemen hebben met de latere werelden? Of loop je al vast tijdens wereld een? Geen punt, bij aanschaf van het spel krijg je een gratis DVD die jou de controls en de bedoeling uitlegt. Mocht je dan nog steeds tegen problemen aanlopen, en steeds weer in dat zwarte gat vallen? Dan is er nog de Cosmic Guide. De Cosmic Guide loodst jou door het level heen als het jou niet lukt. Hierdoor kun je zien wat je fout doet en later alsnog de sterpakken, want als je de Cosmic Guide inroept en je haalt de ster, dan is dat geen powerstar maar een bronze star. En juist die Powerstars heb je nodig.
Als je dan alles 120 powerstars hebt gehaald met Mario, heb je eigenlijk nog maar de helft van het spel gezien. Je kunt namelijk ook nog alle sterren met Luigi gaan halen. En denk nou niet dat dit hetzelfde, is maar dan met een ander poppetje, want Luigi kan hoger spingen. Maar hij kan minder lang zijn adem inhouden onder water, en hij heeft een langere tijd nodig om te stoppen met rennen. Dit gooit zeker de moeilijkheidsgraad omhoog, en ik vond het persoonlijk ook leuker en uitdagender om met Luigi te spelen. Bovendien zijn er naast de120 powerstars ook nog de greenstars. . Greenstars zijn sterren die op de gekste plekken verstopt zitten, en ze zijn ook zeker niet te vinden via de normale paadjes. Dit roept de ware spring en speur geest in jou naar boven, en schopt de houdbaarheids datum van het spel weer een stuk omhoog.