DevilDwarv “Vroeger was alles beter!” Zo beëindigt Lara Croft haar toespraak op de reünie van gepensioneerde gamehelden. Applaus klinkt door de zaal. “Groot gelijk!” roept Pac-man. “Zelfs die verdomde Mario heeft absoluut geen respect meer voor ons! Zijn contract met Nintendo is onlangs alweer verlengd, het is niet eerlijk! Wat is er mis met ons, waarom wil niemand meer werken met ons?” Een ijzingwekkende stilte volgt. “Omdat we oud en vergeten zijn” klinkt het uit een hoek van de zaal. Leunend op zijn wandelstok vervolgt de vreemde figuur in de hoek van de zaal zijn verhaal. “Mensen hebben gewoon behoefte aan vernieuwing, daar kunnen wij ook niks aan doen”. “Ga toch terug naar de Rabbids, lekker minigames spelen!” roept iemand uit. “Inderdaad, we hoeven jou hier niet te zien!” valt Pac-man hem bij. “Ja, het was een fout van mij om met de Rabbids samen te werken” geeft Rayman toe. De ledemaatloze platformheld is uit zijn hoekje gekomen en op het podium geklommen. “Maar vroeger was ik één van de populairste figuren van het platformgenre. Toen was ik populair bij volwassenen en kinderen. Vroeger schitterde ik in Rayman 2: The Great Escape.”
Rayman 2 is het tweede deel in de platformserie en het eerste deel dat in 3D te spelen is. Hoewel de titel suggereert dat het hier om een vervolg gaat is Rayman zelf de enige figuur die ook in deel één te zien was. Nadat de ledemaatloze platformheld de wereld had gered van Mr. Dark kon hij allesbehalve uitrusten. Een meedogenloze bende robotpiraten, geleid door kapitein Razorbeard, heeft namelijk the Glade of Dreams – Raymans thuiswereld – veroverd en de bevolking tot slaaf gemaakt. De enige die hier een eind aan kan maken, is de god Polokus, maar jammer genoeg slaapt deze al duizenden jaren. Om Polokus wakker te maken en om de wereld te redden moet Rayman de vier maskers van Polokus vinden. Helaas zijn deze maskers niet verkrijgbaar bij de plaatselijke antiekwinkel, maar liggen ze verstopt in zwaarbewaakte tempels. Omdat die tempels niet bepaald naast de deur liggen, zal Rayman de hulp van de Teensies nodig hebben. Deze kleine blauwe wezentjes zijn de enigen die toegang hebben tot de Hall of Doors en van daaruit naar elke willekeurige plek in het universum kunnen reizen.
Samen met zijn vriend Globox – een blauw kikkerachtig wezen – moet Rayman een einde maken aan deze chaos en al platformend en vechtend de piraten verslaan. Omdat er zo veel werelden bezocht moeten worden is er even zoveel ruimte voor variatie en dat hebben ze bij Ubisoft goed begrepen. De werelden zijn stuk voor stuk een lust voor het oog en een plezier om te spelen. Geen twee levels lijken op elkaar. Zo zijn er werelden in prachtige sprookjesachtige bossen, maar ook op duistere griezelige begraafplaatsen. De sprookjesachtige sfeer wordt nog eens versterkt door de geweldige cartoony graphics. Hoewel de game meer dan tien jaar oud is, zijn de graphics nog steeds een plezier om naar te kijken. En om de geweldige audiovisuele presentatie af te maken heeft Rayman 2 een prachtige soundtrack. Van de horrormuziek in kleine claustrofobie opwekkende gangetjes tot de epische klanken in de tempels van de maskers, de soundtrack is een plezier om te horen.
Maar om een game goed te maken moet er naast al dat audiovisuele geweld ook nog een portie leuke gameplay in zitten. En ook hier stelt Rayman 2 absoluut niet teleur. Waar het in deeltje één nog een kwestie was van platformen en af en toe een gevecht, en Rayman 3 meer de nadruk op knokken legde, weet Rayman 2 de perfecte balans te vinden. Want hoewel er flink wat geknokt moet worden is ook het platformen in zeer grote mate aanwezig. Hier wordt pas echt de overschakeling van 2D naar 3D duidelijk, want de makers hebben werkelijk alles uit de kast gehaald om een geweldige platformervaring aan te bieden. Hoewel al dat geklim en geklauter snel eentonig had kunnen worden, is dat bij Rayman 2 niet het geval. Vooral de hectische platformlevels verdienen een groot compliment. Het level waarbij je over gammele houten balken langs de rand van een ravijn loopt en tegelijkertijd wordt achtervolgd door een vliegend piratenschip is naar mijn mening één van de beste platformlevels ooit gemaakt. Ook de werelden waar wat meer gepuzzeld moet worden staan hun mannetje. Over elke puzzel is duidelijk nagedacht en hoewel ze nooit echt moeilijk zullen worden, geeft het wel een intens gevoel van voldoening als je weer een puzzel hebt opgelost.
Tussen al dit springen, rennen en puzzelen door moeten de piraten ook nog verslagen worden. En omdat ze dat niet zelf zullen doen moet Rayman ze een handje helpen. Hij heeft de beschikking over een energieschot dat hij vanuit zijn handpalm kan afschieten. De gewone piraten zijn dan ook geen partij voor de arm- en beenloze held, maar het zijn de eindbazen die de werkelijke uitdaging vormen. Elke tempel heeft namelijk zijn eigen bewaker en geen van hen is van plan zijn masker weg te geven. Tijdens deze gevechten moet er tegelijkertijd gevochten en gepuzzeld worden en hier komt de volle potentie van Rayman 2 naar voren. Helaas is het vechtsysteem niet perfect, want soms is het wel erg makkelijk. Het schot van Rayman raakt namelijk automatisch de dichtstbijzijnde vijand, dus je hoeft alleen maar heen en weer te lopen en af en toe te schieten. Dit probleem doet zich niet voor bij de sterkere vijanden, maar de normale piraten zijn zo wel erg makkelijk te verslaan.
Als je na een uurtje of vijftien het spel hebt uitgespeeld is dat nog geen reden om het meteen aan de kant te schuiven. In elke wereld zijn namelijk lums aanwezig. Deze vliegende bolletjes komen in verschillende kleuren. Aan de kleur is te zien wat de functie van de lum is. Rode geven je meer energie, als je de blauwe pakt kun je langer onder water blijven en van de zilveren krijg je meer kracht in je vuisten. Maar de belangrijkste lums zijn de gele. In elke wereld zijn er vijftig aanwezig en ze zijn nodig om verder te komen in het verhaal. De meeste gele lums zijn makkelijk te vinden, maar sommige zijn goed verstopt. Buiten de noodzaak om verder te komen in het spel is er nog een andere reden om gele lums te verzamelen: je komt meer over het verhaal te weten. Voor elke vijftig lums krijg je een nieuw stuk van het verhaal. Aangezien er duizend lums te verzamelen zijn, is er voor de verzamelfreak meer dan genoeg te doen. Zijn er in Rayman 2: The Great Escape dan helemaal geen minpunten te vinden? Behalve het op sommige punten iets te makkelijke vechtsysteem, nee. Ubisoft heeft duidelijk heel veel tijd en moeite in Rayman 2 gestoken en de game geldt nog steeds als een mijlpaal in het platformgenre. Chapeau!