Sil Hendriks Als arme student heb je niet erg veel geld te makken, en ik hoef niemand te vertellen dat gamen een hele dure hobby kan zijn. Het gros van mijn game verzameling komt dan ook uit de budget bakken en het zoeken op marktplaats. Nieuwe games probeer ik uit bij de testpods van de lokale gameshop waar ik langzamerhand tot het meubilair gerekend wordt.
Zo kwam het ook dat ik Poképark Wii: Pikachu’s Great Adventure maar eens even ging proberen om te concluderen of het een volwaardig Pokémon spel was of de zoveelste rukgame met de naam van de populaire beestjes erop. Na een openingsfilmpje en een kwartiertje spelen was ik verkocht en deed ik iets wat ik in bijna een jaar tijd niet had gedaan, ik kocht de game tegen de nieuwprijs.
Thuis aangekomen stond mijn vrouwelijke wederhelft al te wachten na aanleiding van een SMS van ondergetekende. We hebben ons samen op het bed gezet voor een gezellig potje Poképark. Na wederom hetzelfde openingsfilmpje gezien te hebben mocht ik dan opnieuw als Pikachu aan de slag gaan in het Poképark. Nadat Chatot me verwelkomt had en Buneary naar het Poképark kon doordat ik Snorlax uit de weg had gehaald mocht ik eindelijk zelf afdalen in de Poképark wereld. En wat een wonderlijke wereld was het.
De een na de andere Pokémon werd in prachtig 3D op mijn TV scherm getoverd. De verterende spelletjes tikkertje en verstoppertje gecombineerd met het schattige, aaibare uiterlijk van de Pokémon zorgde regelmatig voor ooooh en aaaah momenten. Met mijn nieuwe vriendjes speelde ik in leuke minigames, ook wel Attracties genoemd. En daar ligt ook de kracht van dit spel maar tegelijkertijd ook de zwakte. Want hoe leuk het ook is om met al die verschillende beestjes rond te rennen,springen,zwemmen en vliegen door de Pokémon wereld, het spel blijft grotendeels hetzelfde kunstje herhalen en dat gaat op en den duur toch enigzins vervelen. Bovendien schiet het spel bij de individualiteit van de Pokémon erg tekort.
Als je een gevecht aangaat met een water type zal je altijd Water Guns ontwijken en als je een spook soort bevecht zal je bekogelt worden met Shadow Ball. De Pokémon zullen constant simpele one liners zeggen voor en na een gevecht die je nou niet bepaald bij zullen blijven. Uitzondering op deze regels zijn de Pokémon die werkelijk bij dragen aan de verhaallijn. Het verhaal van het spel zelf is ook niet bepaald om over naar huis te schrijven. Kort samengevat is het als volgt: verzamel alle Sky Prism Pieces en red zo het Poképark. De SPP’s krijg je door de Attracties te verslaan terwijl je door een aanzienlijk aantal laadschermpjes gaat.
Het spel bevat in totaal 194 Pokémon waarmee je kunt spelen in de 14 Attracties. Deze zijn verspreid te vinden in de gras, strand, sneeuw, grot, lava, spookhuis, ruïne en tuinwerelden. Iedere wereld heeft zijn eigen bewoners en eigen stijl en staan samen garant voor 12 uur hoofd verhaallijn en nog eens 8 uur als je alles wilt vrijspelen.
En toch moet ik zeggen dat ik Poképark van voor tot achter met een lach van oor tot oor gespeeld heb. Zelfs al was het niet de meest uitdagende of gevarieerde game. Hij was leuk en dat is genoeg voor mij.