MrAscediAble 
We gaan omhoog en we gaan omlaag. We gaan naar links en dan naar rechts. We gaan schuin en… Bleuhh! Tot zover mijn eerste verschrikkelijke, afschuwelijk en vooral kotsende ervaring met achtbanen! Ik heb me al altijd afgevraagd waarom iemand ooit in zo’n lelijk rijding wil zitten. Het gaat snel, hoog, draaiend en het ergste van allemaal, je gaat overkop. Ze zouden die prutsdingen moeten afschaffen! Het is toch tenslotte slecht voor de gezondheid! Kots hier, kots daar, whiplash hier, whiplash gewoon overal! Dit was mijn mening dus tot voor kort. Disneyland Parijs veranderde totaal mijn beeld over achtbanen en sindsdien ben ik gefascineerd door die dingen. Ik ging alles wat met rollercoasters te maken had, verzamelen. Dat ging van posters, miniatuurwagentjes en sinds kort ook een game, namelijk Rollercoaster Tycoon 3!
Rollercoaster Tycoon 3 (RCT3) is de derde hoofdtitel in de Rollercoaster-reeks. Het spel bestaat voornamelijk uit het bouwen van achtbanen, het financieel beheren van je pretpark en het maken van scenario’s. Sinds de vorige editie zijn er ook een aantal dingen veranderd. Nu is er bijvoorbeeld een 3D camerabediening die je de mogelijkheid geeft om elke vierkante centimeter van het pretpark te ontdekken. Het is ook belangrijk dat je weet wat je bezoekers graag willen of niet. Is de achtbaan niet te snel of te traag? Ligt de misselijkheidgraad niet te hoog? Heeft de G-kracht geen blijvende schade aan de gezondheid. Daarom heeft de ontwikkelaar iets aan het spel toegevoegd: de CoasterCam. Hiermee kun je ritjes maken in je zelfontworpen achtbaan door de ogen van de bezoeker. Zo kun je zelf ervaren wat ze willen of wat ze juist niet willen.
In RCT3 heb je twee speltypes waaruit je kunt kiezen. Je hebt de carreer-mode en de leukste, de sandbox-mode. In de carreer-mode is er al een deel van je park gemaakt en het is nu aan jou om het park nog te vergroten en zoveel mogelijk winst maken. Hiervoor krijg je een belachelijk laag bedrag dat al snel negatief wordt na twee nieuwe attracties en zoveel attracties kreeg je in het begin ook weer niet. In elke scenario moet je de drie moeilijkheidsgraden overwinnen. Beginner, ondernemer en Tycoon. Door van elk scenario een graad te voltooien, speel je dan weer een ander scenario vrij. In totaal zijn het er achttien en ze zijn knap lastig om ze allemaal uit te spelen. Daarnaast heb je de sandbox-mode. In deze modus kreeg je volledig carte blanche. Je krijgt een volledig grasveld waarop je alle attracties kan bouwen en dat allemaal zonder geldlimieten. De keuze is dan wel snel gemaakt welke je het liefste wilt spelen!
Personeel, personeel en nog is personeel. Zonder dat kan je gewoon geen park runnen. Het is dan ook belangrijk dat je voldoende werknemers aanneemt om voor het park te zorgen. Als er een attractie of een winkel kapotgaat, moet je mecaniciens aannemen die dat kunnen reparen. Doe je dit niet, dan zullen de bezoekers je attractie wantrouwen en ook eerder het park verlaten. Ook laten de vele eet- en drinkkraampjes veel afval na en dat is nu net wat bezoekers niet zo fijn vinden. Dus dan werf je best wat schoonmakers aan. Daarnaast heb je nog agenten die de veiligheid garanderen en entertainers die de droevige toeristen moeten opbeuren, maar je moet wel opletten want personeel neemt een hap uit je budget. Als je dit alles goed doet kun je prijzen winnen. Er zijn onder andere prijzen voor het leukste park, maar jammer genoeg ook prijzen voor het meest teleurstellende park.
In tegenstelling tot de twee vorige games, is alles nu weergeven in 3D. Dit lijkt op zich leuker dan het originele 2D, maar dat is het eigenlijk niet. De sfeer die je namelijk had in de voorgaande games is er nu in mindere mate. Wat wel meer in de game aanwezig is, is het diepgaande aspect. In je pretpark kun je alles regelen tot in de puntjes. Je kunt bijvoorbeeld het aantal citroenschijfjes van een cocktail veranderen of je kunt de ijsblokjes weglaten. Dit geeft meer het gevoel dat je echt met realistisch project bezig bent, al is het soms niet altijd zo. Bezoekers komen met hun kleine kinderen ’s nachts om half drie het park binnen en verlaten het dan twee dagen nadien zonder te slapen. Dit geeft aan dat het spel meer op kinderen van jongere leeftijd zijn gericht omdat die nog niet zoveel nadenken zoals ons. Laten we dit door de vingers zien en dan krijgen we toch nog een verrassend goed spel!