2019: Ook onze vaste IG-members kijken terug

De game waar ik heel erg veel naar uitkeek in 2019 was Kingdom Hearts III, en op de vraag is je verwachting over deze game waargemaakt is het antwoord; “Ja zeer zeker.” Ze hebben de gameplay nagenoeg hetzelfde gelaten zoals het in deel één en twee was, maar wel zo getweaked dat het allemaal wat vloeiender speelt dan voorheen en grafisch is het echt heel erg mooi en was het wederom heerlijk om door al die Disney en Pixar werelden heen lopen.

Vorig jaar zei ik dat ik hoopte dat Kingdom Hearts III het vage maar interessante verhaal tot een epische conclusie zou gaan brengen, en oh boy wat een epische conclusie was dat zeg. Halverwege het verhaal speelde de game al met mijn emoties, maar op het einde deden ze er nog even een truck lading boven op. Dat einde was echt zo episch en de eindbaas was echt mega intens. Daarnaast was het einde niet alleen episch maar op het einde werd het vage verhaal toch wel erg duidelijk. Dus ja, de verwachting die ik had voor deze game is volledig waar gemaakt. Maar ondanks dat het de verwachting heeft waargemaakt is het toch niet mijn GotY geworden, welke game dat wel is geworden ga je binnenkort achter komen.

Mijn voorspellingen zijn in de verste verte niet uitgekomen. Metroid Prime 4 is voorlopig uitgesteld en The Last of Us 2 komt pas komend voor jaar uit. Luigi’s Mansion 3 kwam dit jaar wel uit en die viel me eerlijk gezegd een klein beetje tegen. Natuurlijk was het een ruime voldoende: de game zat boordevol innovatieve ideeën en kende de nodige humor, maar er zat vrijwel geen enkele uitdaging in en op het eind vond ik het ook wel mooi geweest.

Eigenlijk vond ik 2019 sowieso een minder gamejaar. Veel spellen, zoals ook bijvoorbeeld Astral Chain en Link’s Awakening waren gewoon niet zo goed als ik gehoopt had. Met Super Mario Maker 2 heb ik me overigens wel maanden vermaakt en mijn onlangs gestarte sessie met Ori and the Blind Forest belooft ook heel veel goeds. Echter is Cuphead voor mij de enige game die er met cup en schouders bovenuit stak (badum tss). Het spel heeft me tot het uiterste gedreven, maar ik heb alle levels weten te halen en dat voelde goed. Geweldig spel!

Toen ik vorig jaar rond deze tijd uitkeek naar 2019 had ik het vermoeden dat het voor mijn gamesmaak wel eens een erg lekker jaar kon worden en dat heeft het deels waargemaakt. Zo waren Gears 5 en Borderlands 3 heerlijke vervolgen waarin ik nog veel meer tijd kwijt kan. En met Control en Sekiro staan nog twee toppers bovenaan m’n lijstje waar ik de kerstvakantie nog mee in ga. Dé game waar ik naar uitkeek, het vervolg op Ori, is echter doorgeschoven naar vorig jaar.

Waar ik dit jaar voornamelijk veel plezier uit heb gehaald is door het níet spelen van een game. Ik heb voor het eerst sinds jaren FIFA afgezworen. In plaats van eindeloze potjes Ultimate Team spelen waar ik eigenlijk hartstikke klaar mee was, had ik zo lekker veel tijd om in andere (meer verhalende games) te steken. Die kwamen voornamelijk uit Gamepass, de service die dit jaar mijn speelgedrag echt heeft veranderd. Het ontdekken van titels die je normaal links zou laten liggen, levert vaak genoeg heel veel plezier op. Op naar 2020!

De game waarnaar ik het meest uitkeek, was Anno 1800. Tevens de game die ik geen moment heb aangeraakt. Mijn pc verloor zijn kracht en heel 2019 stond voor mij in het teken van de Switch. Wat heb ik daar on-ge-loof-lijk veel op gespeeld in het jaar waarin ook nog eens mijn tweede dochter is geboren. De game die daarin het meeste rondjes heeft gedraaid is Civilization VI. De grootste teleurstelling was uiteindelijk toch Fire Emblem: Three Houses. Deze game is niet slecht, by far… Maar ik had op zo ongelooflijk veel meer gehoopt.

Ik kan me nog goed herinneren wat ik bijna een jaar geleden schreef. Kingdom Hearts III zou niet zo teleurstellen als dat Final Fantasy XV had gedaan. Er zou zelfs een kans zijn dat het onze verwachtingen zou overtreffen! Maar zo is het spijtig genoeg niet gelopen.

De dingen die mij enthousiast maakten in mijn pre-release hands-on staan nog altijd: vlotte combat en visueel imponerende wereld die niet zouden misstaan op het witte doek. Het verhaal, in mijn opinie het belangrijkste aspect van de serie, kon echter niet meekomen. Niet enkel was het ontzettend voorspelbaar, maar het had geen noemenswaardige hoogtepunten die ervoor zorgen dat de game mij over tien jaar nog bijblijft, iets wat ik wel kan zeggen van de meeste andere delen in de serie. Het lijkt er dus spijtig genoeg echt op dat de ontwikkelteams van Square Enix hun magic touch verloren zijn in het afgelopen decennium.

Eind vorig jaar, omtrent deze tijd, schreef ik een stukje over een game waar ik ontzettend naar uitkeek en waarvan ik hoopte dat die dit jaar zou verschijnen. Maar helaas, Cyberpunk 2077 is er nog niet. We weten inmiddels wel dat de game op 16 april 2020 moet verschijnen – als de release niet wordt uitgesteld – en ik ben nog altijd onverminderd positief.

The Witcher 3 en de beide DLC’s waren briljante stukjes digitale entertainment. Mijns inziens zelfs baanbrekend op het gebied van verhaalvertelling en het creëren van een levendig en uniek universum. Iets wat menig RPG-ontwikkelaar heeft proberen te evenaren, maar wat altijd als een slappe poging of ‘mislukte kopie in een ander jasje’ voelde. Dus dan moet ontwikkelaar CD projekt RED die klus zelf maar weer klaren. Opdat ik mij medio april weer als een kind in een snoepwinkel kan voelen