Jasper Heinsbroek A true gentleman leaves no puzzle unsolved. Deze en vele standaardzinnetjes van ‘Professor’ Hershel Layton en zijn maatje Luke klinken uit mijn DS na het succesvol oplossen van een puzzel. Dat kan maar één ding betekenen, Professor Layton is terug met een nieuw avontuur, nieuwe puzzels en ik met een nieuwe recensie!
Het vorige deel uit de Professor Layton serie (The Curious Village) vond ik erg goed. Een avontuurgame met puzzels. Beide spreken mij niet zo aan maar gekoppeld is dit een bijzonder fenomeen. De ontwikkelaar van Professor Layton (Level-5) heeft erg goede zaken gedaan met The Curious Village. Dat betekend dat dit deel net zo goed zal zijn, toch? Daar kom ik later op terug. Het spel begint gelijk met een mysterieuze brief, waardoor je gelijk in het verhaal wordt gezogen. Een oude mentor van Professor Layton, dr. Schrader wordt al gelijk dood gevonden in zijn appartement. In een brief die de mentor recentelijk aan Layton heeft geschreven staat dat hij onderzoek heeft gedaan naar de Elysische doos (The Elysian Box). Deze doos dood alles wat hem openmaakt. Als dr Schrader dood wordt gevonden denken ze gelijk dat de Elysische dood de doodsoorzaak is. Maar als de doos is verdwenen denken ze dat iemand hem heeft vermoord en de doos heeft meegenomen. Een nieuw mysterie dus voor Layton en Luke.
De Molentary Train is het begin van een reis door het platteland en langs dorpjes en steden. Maar met een treintje door de schapen rijden is toch geen puzzelgame? Nee, dat is zo. Maar je rijdt niet met het treintje. Je speelt het eigenlijk zo: Je moet mensen ondervragen en informatie krijgen. Soms over de Elysische doos, soms over een vermist jongentje en af en toe over een vampier. Af en toe krijg je ook een puzzel. Als je een puzzel goed beantwoord krijg je Picarats, die verder onnodig zijn en meer een soort ‘score’ zijn. Nadat je een puzzel hebt opgelost krijg je soms een voorwerp voor iets. Wat nieuw is dit keer, is dat er extra minigames in het spel zitten. Je kan dit keer thee maken, een hamster allerlei oefeningen laten doen, een camera in elkaar zetten en die camera gebruiken. Nadat je een puzzel oplost krijg je iets nieuws, bijvoorbeeld een onderdeel van de camera, en speeltje voor je hamster of een ingrediënt om thee te maken. Dit alles zorgt ervoor dat je nog veel langer bezig bent met dit spel.
Als je alles voltooid krijg je allerlei extra\’s, zoals je hamster die dan hintcoins voor je vind. Wat zijn hintcoins? O wacht, dat ben ik vergeten te vertellen. Door op geheimzinnige plaatsen te tikken krijg je soms hintcoins. Dit kan bijvoorbeeld in een raam, een schoorsteen of een bloempot zijn. Met deze hintcoins kan je hints kopen om puzzels op te lossen. Bij elke puzzel kan je drie hints kopen. Maar nog even over die extra’s. Als je bijvoorbeeld iedereen die dorst hebt thee hebt gegeven, krijg je, als je de verhaallijn hebt uitgespeeld, nog extra puzzels. Ook als je alle foto’s hebt gemaakt en opgelost, als je hamster dun is en als je de verhaallijn dus hebt uitgespeeld. Je bent dus heel lang bezig wil je in deze game 100% halen. En als je alles hebt opgelost, zijn er ook nog eens de ‘Weekly Puzzles’. Elke week kan je via Wi-Fi een nieuwe puzzel downloaden. Dit voegt niet zoveel toe maar is wel leuk als je iets nieuws wilt.
Over de graphics heb ik weinig te zeggen, die zijn gewoon goed. Punt, uit. Ik heb echt van de nieuwe stijl van de characters genoten. En vooral van het geluid werd ik soms vrolijk. Het is wel iets anders, maar niet altijd in de slechte zin. Vooral piano en vioolmuziek wordt er gedraait aan de Layton-draaitafel. Het geeft toch wel een aparte stijl aan het spel. Dat typische Engelse gevoel. De filmpjes die af en toe te zien zijn, zijn volledig in 3D. Die zijn toch wel het leukst om naar te kijken, en sommige gesprekken zijn ook ingesproken. Dit geeft aan dat Level-5 hard aan deze game heeft gewerkt.