Andre van Keulen Je loopt eenzaam over een grasland in een heuvelachtige omgeving. Je wapenbroeders ben je even kwijt geraakt en je staat er helemaal alleen voor. Je weet precies waar ze zich bevinden en nu is het alleen nog zaak dat je bij ze aansluit zonder dat je doodgaat. Terwijl je, je leven onzeker, over het gras sprint suizen er twee lawaaiige vliegtuigen over je hoofd, de achterste duidelijk jagend op de voorste. Je loopt al een minuut en je komt langzaam bij je medestrijders in de buurt. Een sniper heeft het op jou gemunt en zo hard je kunt sprint je naar het eerste huisje dat je ziet. Het huis is dan wel half kapot gebombardeerd, maar voor jou betekend het een veilige schuilplek, uit het vizier van de Japanse sniper. Aan deze inleiding zou je het niet af kunnen leiden, maar deze memberrecensie gaat over een Xbox Live Arcade game.
Ik was nooit zo’n fan van Arcade games. Af en toe kwam er eens een pareltje uit zoals Castle Crashers, welke ik helemaal grijs gespeeld heb, maar over het algemeen vond ik Arcade games gewoon Zylom games, waarvoor je ook nog eens moest betalen. Battlefield 1943 is één van de nieuwste Arcade games en voor dit spel gaat die gedachte echt niet op. Tijdens het lezen van deze recensie kun je vast merken dat ik nog nooit een Battlefield game heb gespeeld, op een enkele keer op een kleine lan na. Ik weet dus niet hoe vernieuwend bepaalde dingen zijn, maar in deze recensie geef ik gewoon mijn mening over Battlefield 1943.
In principe is dit spel een hele normale shooter. Het thema is deze keer de tweede wereldoorlog en dan vooral de strijd om en bij Azië. Op dit moment zijn er drie maps om vol geweld op te spelen, maar spoedig zal hier een vierde map bijkomen. Deze map wordt vrijgegeven zodra er door de community 43 miljoen kills zijn gemaakt. De teller staat op het moment op 22 miljoen.
De maps hebben dezelfde basisideeën. Op iedere map staan vijf strategische punten die beide teams moeten zien te veroveren. Ook vind je op iedere map een aantal tanks, vliegtuigen en jeeps. Ik ben zelf absoluut geen voorstander van dit soort voortuigen in shooters. Bij Call of Duty: World at War ergerde ik me zeer regelmatig aan de tanks, die vaak lastig uit te schakelen waren. Bij Battlefield gaat dit een stuk makkelijker en is de balans prima. Soms zul je je toch wel irriteren aan tanks, maar aan de andere kant is het ook gaaf om zelf eens achter het stuur van zo’n ijzeren monster te kruipen. En als je er dan toch in zit, waarom zou je dan niet meteen het huisje waar je tegenstander zich in verschuild kapot schieten? Want dat kan in Battlefield 1943, dankzij de Frostbite engine. Uiteindelijk draait het zoals bij zoveel shooters om het doodmaken van een bepaald aantal tegenstanders. Dit aantal wordt bepaald door credits en het verloop van het spel kun je dan ook keurig in een balkje midden-bovenin je scherm zien. Het spannende aan dit spel (en ik denk dat het in andere Battlefield games ook zo is) is dat je team meer credits heeft naarmate het meer van de eerder genoemde strategische punten veroverd. Heeft je team alle vijf de punten veroverd dan zul je het credit-balkje van de tegenstanders een stuk sneller zien slinken dan die van je eigen team.
Bij het spel komt heel wat tactiek kijken. Wanneer je goed samenwerkt met je squad van maximaal vier personen, dan zul je merken dat je heel wat sterker staat dan in je eentje. Het is natuurlijk vooral leuk om met drie vrienden in een squad te zitten, maar dankzij de mogelijkheid tot voicechatten met je squad kun je ook met 3 onbekenden een squad vormen. Wanneer je doodgaat kun je kiezen om vervolgens bij je squadmates te spawnen, waardoor je niet alleen door de Aziatische hel hoeft te lopen, dit is niet alleen leuk, maar ook erg handig. Dit samenwerken is natuurlijk een beetje van de spelers afhankelijk, maar ik vind de squad feature best leuk. Ook heb je dan een soort strijd over welke squad aan het einde van de game het beste heeft gespeeld. Het is maar een kleine toevoeging, maar het is er wel.
Toen het spel net uit was werd er veel kritiek geuit op de servers. De belangstelling was al gauw zo groot dat de servers het niet aankonden. Je kwam dan haast niet in een game en dat was voor veel spelers erg frustrerend. Nu zijn de problemen inmiddels goed verholpen en vormt dit geen minpunt meer. Het joinen van games duurt nog geen halve minuut en ook het joinen van vrienden gaat goed, mits de server niet vol zit natuurlijk. In de server kunnen maximaal 24 spelers aanwezig zijn, dus je hebt twee teams van 12. In het begin lijkt dit wat weinig op de grote maps, maar na enkele keren spelen heb ik vrede gekregen met dit aantal. Er is genoeg actie te beleven als je eenmaal door hebt hoe het spel een beetje werkt en waar de actie zich vooral afspeelt.
Het grootste pluspunt van dit spel vind ik de sfeer. De sfeer is gewoon heerlijk. Het is lang geleden dat ik zo opging in de sfeer van een online shooter. Je bent niet zomaar aan het schieten, maar je bent echt oorlog aan het voeren en echt gebieden aan het veroveren. Tijdens dit oorlog voeren kun je kiezen uit drie klasses, waarvan er altijd wel eentje bij jouw speelstijl past. Natuurlijk is ook de sniper-klasse aanwezig, maar gelukkig is deze niet zo makkelijk in het gebruik. Goed snipen is best pittig en dit zorgt ervoor dat er niet teveel campers aanwezig zijn op de maps, wat bij andere shooters wel eens voor irritatie kan zorgen bij veel spelers.
Je stats worden uitgebreid bijgehouden op de officiële site en ook ingame worden er een aantal awards bijgehouden. Ik vind het altijd wel leuk om mijn statistics te vergelijken met die van m’n vrienden dus ik vind het een leuke toevoeging. De awards zijn gewoon een soort plaatjes, van bijvoorbeeld postzegels of postkaarten, waar dan een tekst op staat die te maken heeft met je prestatie. Je hoeft niet bang te zijn dat je ze al gauw allemaal verzameld hebt, want je kunt ze eindeloos vaak winnen.