Rolfgang Ik geloof niet in een connectie tussen hemel en aarde, sterker nog: ik geloof niet dat er een hemel is. Mijn ouders hebben mij Katholiek opgevoed, elke keer voor het eten bidden, elke zondag naar de kerk en ik ben gedoopt. Maar ergens is het blijkbaar ‘misgegaan’ en moest ik meegesleurd worden naar de kerk, wilde ik niet meer naar communie en zat ik altijd stoïcijns voor me uit te staren tijdens de Kerst-mis. Ook geloof ik daarom niet in God, het verhaal van Jezus is tot op bepaalde hoogste nog te geloven, maar dan gaat het herrijzen en het water in wijn veranderen weer te ver. Later zorgden ook andere factoren ervoor dat ik minder en minder in de hemel begon te geloven. Neem bijvoorbeeld dat rare figuur op de TV, ‘Char’, als je het alfabet opnoemt dan zal iemand zijn naam toch wel eens beginnen met een der letters. Kun je geen kant meer op? Zeg gewoon dat je problemen hebt met de verbinding, geef Ziggo maar de schuld. Het is daarom ook dat ik de Kerk alleen zie als ik er elke ochtend langs rijdt, maar voor de rest mijdt ik dat ding als de pest, net zoals Lennox.
Lennox is een zogeheten ‘gevallen’ engel, maar dan wel in een andere vorm dan je zou denken. Hij heeft namelijk nooit vleugeltjes gehad of een aureool, hij heeft nog op je tong geplast of het laten regenen. Lennox werkte namelijk simpelweg voor de EtherLight, een organisatie die God en het Katholieke geloof vertegenwoordigt, een soort kruisvaarders met vuurwapens. Hij was zelfs de beste van de organisatie, totdat hij een akkefietje beging en hij een trap onder zijn achterste kreeg. Ze wilden echter niet dat hij voor de tegenpartij, de Infernal, ging werken en dus probeerden ze hem te elimineren. Hij overleefd het en hij gaat, inderdaad, voor de Infernal werken om hun eens voor altijd een lesje te leren. Want als je iemand iets tegen zijn wil probeert op te leggen dan krijg je rebellie, net zoals tegen Muse zeggen dat je niet mag schelden. Wat krijg je dan? Inderdaad, ze schelden het hele nummer door. Of tegen een bankrover zeggen dat hij maar niet moet proberen om de bank te beroven, want de kluis heeft een code die twee tegels ernaast staat geschreven, onmogelijk dus om te beroven.
Maar om terug te komen op het verhaal: Lennox gaat dus voor de Infernal werken. Deze organisatie vertegenwoordigd uiteraard de hel en wordt geleid door een negroïde persoon, Black. Ik weet het. Alles wordt verteld door middel van cutscenes, die op zich mooi zijn vormgegeven, maar de beweging van de lippen is belabberd slecht dat het lachwekkend is. De tanden blijven namelijk op elkaar staan, maar de lippen bewegen zich even ver als een chimpansee met een ‘Chelsea Smiley’ en de onwijs slechte voice-acting is dan ook geen verassing. Ik weet namelijk niet welk Brits mietje de stem van de vijanden heeft ingesproken, maar erg bang werd ik er niet van. Als zegt iemand namelijk op de toonhoogte van een meisje dat er misschien wel meer bewaking moet komen en hij in zijn broek schijt van angst, het volgende moment een pistool trekt en gaat schelden dan gaan mijn mondhoeken recht omhoog.
Ook is hoofdpersoon Lennox ook niet bijster origineel, zijn kapsel en sikje lijken wel random gegenereerd en zijn outfit lijkt wel van een toevallige voorbijganger gejat te zijn. Wel zijn zijn duivelse tattoos gruwelijk gedaan en is zijn voice-acting, samen met die van Black, de enige mannelijke in de game. Wel jammer dat ze dan telkens van die cheesy one-liners uitkramen en veels te vaak elkaars naam met een soort van afgunst uitspreken. Waar ik dan wel weer van kon genieten is als Lennox een tekst uit de bijbel quote en Black toch even iets moet corrigeren.
Ook de gameplay was op het eerste gezicht vrij standaard en deed me al snel verlangen om het in de prullenbak te gooien. Zo kon ik niet inzoomen met mijn gun, kon ik me verschuilen achter objecten door er tegenaan te lopen en kon ik maar niet uitmaken hoe het ammo-systeem precies werkte. Als ik herlaadde gooide ik de ene keer mijn resterende kogels weg, maar de andere keer weer niet. Ook plakte ik de ene keer weer aan een muurtje als ik het niet wilde en de andere keer weigerde hij weer. Maar na even te hebben doorgebeten kreeg ik meerdere krachten van mijn werkgever. Ik kon bijvoorbeeld mijn schoten versterken door mijn arm op te laden en het met een duivelse kracht los te laten. Ook kreeg ik een variant op teleportatie, je kan jezelf namelijk voor een aantal seconden verplaatsen en dan een schakelaar omhalen die de camera’s uitzet en later kan je zelfs weer teleporten in een teleportatie. Deze krachten kosten echter wel mana, die je verkrijgt door vijanden dood te schieten of ergens verblijven waar een duivelse aura hangt. Komt je echter op heilige grond terecht, zoals een kerk, dan daalt je mana gestaag en moet je snel een uitgang vinden als je je mana wilt behouden.
De krachten had ik echter totaal niet nodig in de combat en was alleen
noodzakelijk in oersimpele puzzels, want op een paar bazen na is het gebruikelijke kanonnenvoer oerstom. Ze blijven meestal op hun plek staan en lopen zelfs in mijn kogels, bukken doen ze ook maar heel soms en zo wordt het heel makkelijk om headshot na headshot te geven. Ze kunnen echter wel heel goed mikken en ik ergerde me soms enorm als een laatste vijand vanachter een onmogelijke plek mij constant liep dood te schieten, terwijl ik telkens tegen een onzichtbaar obstakel loop te schieten als ik antwoord geef. Dit soort glitches zitten gelukkig niet veel in het spel en is de framerate ook lekker stabiel, alhoewel dat ook niet zo moeilijk is met kleine levels en een matig visueel aspect. Vooral als je bekijkt dat Call of Duty 4 rond dezelfde tijd uitkwam en het gezicht van Infernal tot pulp slaat met een schep. Het is vooral het gebrek aan gevoel dat deze titel de das omdoet, het voelt constant of je een game speelt die je gratis bij een pak hagelslag krijg. Door het gevoel die je daarbij krijgt is het logisch dat deze game vrijwel onzichtbaar was toen hij uitkwam in het jaar dat overspoelt werd met toptitels, maar gelukkig was hij gratis te downloaden via GameTap, want denk maar niet dat ik hier mijn zuurverdiende centen aan uitgeef.