Flappo Het is donderdagochtend de dag dat ik op vakantie ga. Twaalf uur lang lopen stinken in een auto. Maar om nu de hele tijd met je iPod in voor apengapen te liggen is ook weer zoiets. Gelukkig had ik mijn oude vertrouwde DS mee en op de een of andere manier belandt er tijdens de vakantie altijd een stoffige klassieker in het GBA slot. Ditmaal was het Mario & Luigi Superstar Saga
Nintendo gooit het in deze game op andere boeg, namelijk het RPG genre en dit zorgt voor enkele leuke toevoegingen. Zoals altijd in een Mario-game gebeurd er iets met de sexy geklede Prinses Peach, zo ook in deze game. Ditmaal komt iemand van het aangrenzende koninkrijk langs om even een overheerlijk kopje thee te drinken, niks mis mee zou je denken. Maar niks is minder waar, want deze man steelt het nachtegaal stemmetje van onze blonde schoonheid. En dat is het moment waarop onze twee loodgieters gewaarschuwd worden. Mario rent als losgelaten stier naar het kasteel toe en neemt ondertussen zijn “onafscheidelijke” broer met zich mee.
Eenmaal uitgeput bij het kasteel aangekomen, bonst de klunzige Luigi tegen Bowser op. Hij is daar natuurlijk niet echt blij mee en gaat het gevecht aan met de broertjes. Beide broertjes bestuur je onafhankelijk van elkaar, A knop voor Mario en de B knop voor Luigi. Omdebeurt zal elke deelnemend persoon een aanval kunnen doen. Als Mario of Luigi wordt aangevallen, kunnen aanvallen gecounterd worden door op het juiste moment op de A of B knop te klikken. Eenmaal gewonnen van de reusachtige Bowser, stelt Bowser voor om samen op zoek te gaan naar de stem van Prinses Peach in het aanliggende koninkrijk. Natuurlijk zal hij als Prinses Peach haar nachtegaal stemmetje weer terug heeft kidnappen. Mario en Bowser stappen aan bord van Bowser’s schip, Luigi blijft aan de wal en zwaait ze uit….. maar dan wordt hij gekidnapt. Aan Mario de taak om eerst zijn broertje te redden en vervolgens Prinses Peach weer te laten spreken. Want de liefde bedrijven zonder kreunen of enkel bevredigende zinnen is ook weer zoiets.
Op Bowser’s schip zul je veel tutorials moeten doorlopen om uiteindelijk bij je doel te komen. Maar dit gaat niet zonder slag of stoot, want je zult moeilijke puzzels moeten oplossen, er zijn enkele leuke sidequests en er zijn enkele interessante plotwendingen. Daarnaast is er aan humor geen gebrek. De grappigste dingen gebeuren in deze game.
Grafisch gezien ziet het er ontzettend goed uit, ontzettend kleurrijk en veel detail in de omgevingen. Op het geluid is ook niks aan te merken, het zijn gewoon de oude vertrouwde Mario geluiden met minimale vernieuwing, iets dat ik niet erg vind. Daarnaast zijn de grappige uitspraken van Mario & Luigi erg leuke ingesproken. Ik persoonlijk lag er soms in een scheur van. Wat wel jammer is dat het allemaal in herhaling valt. Elke keer weer dezelfde reacties als een bepaalde situatie zich voor doet. Jammer, daar had Nintendo wat meer aandacht aan moeten besteden.
Als je de game uiteindelijk een of twee keer hebt uitgespeeld, dan heb je het wel gehad. Het is ten eerste iets te makkelijk en de replaywaarde is nu niet bepaald hoog. Je zult zien dat je daarom ook heel snel bij het eindpunt bent. Tevens is de game misschien iets te kort voor een RPG, waarschijnlijk heb je deze game in twintig uur uitgespeeld
