Sixtii Soms is het leven van een gameredacteur mooi, heel erg mooi. Bijvoorbeeld wanneer je je mailbox opent en een uitnodiging van Konami vindt om een hele middag de voetbalgame PES voor de Wii onder handen te mogen nemen. Als dan ook nog blijkt dat de game alleszins de moeite waard is en je in zo’n middag veel speeltijd krijgt, dan is het leven heel erg mooi.
Winx wat?
Wellicht dat de term Winx Club je niks zegt. In dat geval ben je de afgelopen jaren niet meer op een schoolplein van een basisschool geweest, heb je geen achtjarige meisjes in je familie en heb je de knoppen op je afstandsbediening gesloopt waarmee je zapt naar zenders als Nickelodeon en Jetix. Winx Club is namelijk een overbekend fenomeen voor meiden tussen de vier en tien jaar oud, want Winx is roze, Winx is spannende avonturen door een clubje vriendinnen, Winx is toverkunst en verraad met altijd een goed einde, Winx is meidenspul!
Geld verdienen aan gamegirls
Nu er handhelds in roze verkrijgbaar zijn en menige jongedame van een jaar of zes haar ouders gek maakt met haar gedrein om een DS, tja, wie is Konami dan om daar niet in mee te gaan. Als die meiden dan toch allemaal een DS kopen, dan kun je wellicht een graantje meepikken door niet alleen onvervalste voetbalgames voor de boys uit te brengen. Dan is een game in roze met giechelende meiden wellicht ook een goede zet. Zo ging ik na een middagje PES met een knalroze game in m’n DS naar huis. Daar aangekomen startte ik m’n DS op en ging ik snel aan de slag. Want je kunt natuurlijk allerlei vooroordelen hebben over games in roze met giechelende meiden, als serieuze gamingredacteur moet je oordeel wel op feiten zijn gebaseerd. Ik had de mooie taak gekregen om Winx helemaal te doorgronden en verdiepte me in de wondere wereld van Layla, Stella, Musa, Flora, Tecna en Bloom.
Het spel bestaat uit twee delen: een verhaalmodus waarin je de meiden in groepjes door een aantal werelden en levels loodst. Dit stuk is erg eenvoudig opgezet. Je vliegt met drie vriendinnen over het scherm, moet vijanden ontwijken en af en toe wordt je gevangen in een deel van het level waar je pas verder mag zodra je alle vijanden hebt verslagen. Over het algemeen is dit vrij eenvoudig, totdat je bij de eerste eindbaas aankomt. Dan wordt het plotseling een stukje lastiger, maar ook dit is toch vrij eenvoudig af te ronden. Jammer is dat dit deel van het spel er niet echt goed uitziet. De beelden zijn heel eenvoudig en de bediening wordt traag wanneer één van je meiden is geraakt door een vijand. Wel is het grappig dat je tussen de drie meiden kunt switchen. Is één van de dames bijna aan het einde van haar Latijn? Dan kies je op het touchscreen snel voor één van de andere meiden en laat je één van de vriendinnen de klus verder opknappen. Ondanks deze mogelijkheid is de verhaallijn erg matig. Heel jonge gamertjes zullen er wellicht wat plezier aan beleven, maar voor kinderen boven de acht jaar wordt dit toch al gauw te saai en eenvoudig; de uitdaging is echt niet genoeg.
Arcade: eenvoudig maar best leuk
Naast de verhaalmodus is er een Arcade-deel, waarin je zes soorten minigames kunt spelen. Zo moet je met Techna lijntjes trekken door een doolhof om van het begin naar het einde te komen, waarbij je lastig wordt gevallen door vervelende insecten en je eigen lijn niet mag kruisen. Over het algemeen is dit spelletje erg eenvoudig. Af en toe ga je te snel aan de slag en maak je eens een vergissing, maar als je een beetje je best doet, dan heb je al gauw in een half uurtje zo’n twintig levels gespeeld.
Een andere minigame die je bij Arcade kunt vinden is Puzzling Outfits. Zoals het een echt meisje betaamt heeft Stella allerlei leuke kleurige jurkjes. Helaas worden alle jurkjes door elkaar gehusseld, waarna het jouw taak is om de goede delen van de kledingstukken weer bij elkaar te zoeken. Deze minigame begint kinderlijk eenvoudig, maar daar laat een echte gameredacteur zich niet door in de luren leggen. Ik wil weten hoeveel slimheid Konami nou echt in deze minigames heeft gestopt en ben dus vastbesloten om deze minigame tot het bittere einde uit te spelen. Na een paar uurtjes game ben ik vijftig levels ver en bij het einde van het spelletje. Dan moet ik eerlijk toegeven: hoewel het spel niet heel erg lastig werd, moest ik bij vlagen wel echt mijn best doen en is mijn visueel geheugen danig op de proef gesteld. Dit spel kan zo worden opgenomen in de nieuwe versie van Brain Training! Bovendien moet ik eerlijk bekennen dat deze minigame dan wel redelijk eenvoudig is, maar op één of andere manier wel leuk is. Het is gewoon lekker om een beetje lui op de bank te hangen en de puzzeltjes achter elkaar op te lossen, het heeft zelfs iets verslavends.
In de verhaallijn en de Arcade-modus speel je allerlei dingen vrij, zoals kleine filmpjes of kledingstukken. Een leuk deel van de game is dan ook het stuk waarin je de zes meiden eindeloos kledingstukken kunt laten passen. Ook kun je zelf als ontwerper aan de slag en de meiden uitrusten met de meest bizarre kledingstukken. Zoals je bij een voetbalgame diepgaande statistieken en doordachte commentaarstemmen verwacht, tja, zo horen kledingstukken nu eenmaal bij Winx. Prima dat dit in het spel is opgenomen.