david ressing Perfect Dark, van de veel geprezen game van RARE werd in 2005 een prequel uitgebracht. De verwachtingen waren hooggespannen omdat iedereen zich afvroeg of deze game zijn voorloper op de Nintendo 64 kon evenaren. Achteraf gezien bleek dat ongegronde hoop te zijn, maar dat betekent niet dat RARE geen vermakelijke game heeft neergezet. Integendeel, het is zelfs een erg leuk spel geworden, maar op sommige punten schiet het gewoon te kort.
In Perfect Dark Zero (vanaf nu PDZ) speel jij Joanna Dark, een geheim agent uit 2020, het verhaal speelt zich dus af voor de gebeurtenissen van het originele spel. Wat een beetje jammer is, is dat deze gebeurtenissen eigenlijk helemaal niet interessant zijn. Er komen nog wel wat plotwisselingen voor in het verhaal van PDZ, maar het weet gewoon weg niet te boeien. Hiermee is meteen het grootste minpunt van het spel achterwege. Als je het verhaal namelijk niet meetelt is de singleplayer gewoon erg vermakelijk, het coversysteem werkt uitstekend en je hebt een erg groot arsenaal aan wapens. Het verhaal is wel aan de korte kant. Na ongeveer zeven á acht uur zul je de eindbaas wel hebben verslagen. Gelukkig zijn er bij elke missie vier verschillende moeilijkheid graden te kiezen, zodat het een echte uitdaging wordt om een missie ook op het aller-moeilijkst uit te spelen. Hierdoor ben je toch nog een tijdje bezig met de verhaallijn.
Over het algemeen is de singleplayer dus wel redelijk maar weet die gewoon niets speciaals te doen. Om de tekort schietende singleplayer te doen vergeten is er dus een co-op modus bijgedaan. In elke missie kun je het met zijn tweeën opnemen tegen een horde aan vijanden. Dit is een erg leuke toevoeging, vooral doordat je niet altijd dezelfde paden volgt en elkaar toch nog moet ondersteunen. In een missie zit persoon één bijvoorbeeld tussen een paar flatgebouwen naar een evacuatiepunt te rennen en moet persoon twee hem van boven dekking geven. Deze modus is erg leuk met een vriend op de bank. Wat ook een groot voordeel is, is dat je nu geen last meer hebt van de slechte AI. In veel missie zul je namelijk samen moeten werken met je vader en deze heeft helaas het IQ van een aap. Hij weet dus nog wel met bepaalde werktuigen om te gaan maar daar houdt het ook echt op. Helaas is niet alleen het IQ van jou ‘hulpjes’ niet goed te noemen. Jou tegenstanders zijn helaas ook niet echt geniaal.
Wat nog het leukst is aan PDZ is de multiplayer modus. Of je nou online tegen maximaal vijftien andere mensen of in de splitscreen modus met maximaal vier personen tegen een aantal bots gaat, het blijft gewoon dikke pret. Het kleine tekort aan maps (vier inbegrepen, twee gratis op Xbox Live en vier tegen betaling) wordt weer dik goed gemaakt door het aantal verschillende modi. Deze modi worden onderverdeeld in twee verschillende klassen: Deathmatch en Darkops. In Deathmatch speel je de meest standaard speltypes, zoals deathmatch, team deathmatch, capture the flag en territorial gains. Bij dit laatste speltype is het de bedoeling bepaalde punten op de map in bezit te nemen en te houden. Je hebt ook nog het eerdergenoemde Darkops. Dit zijn meer tactische modi en is het meer de bedoeling om samen te werken. In dit speltype ‘vind’ je de wapens ook niet op de map maar moet je ze aan het begin van een ronde (à la counterstrike) kopen met het geld uit eerdere rondes.
Omdat ik deze recensie niet negatief wil beëindigen heb ik een van de belangrijkste punten voor het laatst bewaard. Namelijk de graphics en het geluid, met utsluiting van de soms ietwat irritante stemmetjes is dit gewoon erg goed gedaan. Alle omgevingen zien er namelijk mooi en getailleerd uit. In een missie die zich in de jungle afspeelt, waan je jezelf soms zelfs in een of ander oerwoud in Brazilië. Ik vind het wel een beetje jammer dat de graphics in de multiplayer modus, zeker online, een beetje minder zijn. Nu is online spelen niet gericht op prachtige beelden maar ze laten hier wederom een foutje toe. Het geluid is ook erg goed gedaan, de liedjes brengen een mooie sfeer aan en dragen ook weer hun eigen steentje bij aan het geheel van Perfect Dark Zero. Ook de geluidseffecten zijn dik in orde ook al had de shotgun van mij toch wat harder gemogen.