Crew Het is de E3 van 2006 als het filmpje ‘The Casting’ op de Sony stand getoond wordt. Het betrof hier een technische demo waarin een actrice in spé een uiterst emotionele auditie deed. De demo was binnen nog geen drie maanden in elkaar gezet door ontwikkelaar Quantic Dream. Deze Franse ontwikkelaar bracht ons eerder Omikron: The Nomad Soul en Fahrenheit. Al gauw werd de naam Heavy Rain aan het project van Quantic Dream gekoppeld, maar het zou nog tot augustus 2008 duren voordat het publiek de eerste bewegende beelden van deze unieke ‘game’ kregen te zien.
Op 20 augustus sprak David Cage, hoofd van Quantic Dream en regisseur van Heavy Rain, de Europese pers toe tijdens de Sony persconferentie in Leipzig. Diezelfde avond werd de eerste officiële trailer getoond. Volgens David Cage gaat Heavy Rain een unieke game worden waar het meer om emotie zal gaan dan om daadwerkelijke gameplay. Na de korte trailer was ik erg benieuwd hoe de game in de praktijk zou gaan werken. Gelukkig hoefde ik maar één nachtje te slapen om daar achter te komen. Heavy Rain is simpel gezegd een spel dat draait om het verhaal en de emoties van de personages. Wapens verzamelen, vijanden omver knallen, en voertuigen besturen zitten er dus niet. Maar wat houd je dan over aan gameplay? Is het dan niet gewoon een interactieve film? Ja, eigenlijk kun je dat wel stellen, alleen bepaal jij als speler het verloop van het verhaal. David Cage demonstreerde dit tijdens een presentatie aan de hand van een demo.
De demo begint als een vrouwelijke detective Madison op een regenachtige dag op de motor onderweg is naar het huis van een mogelijke seriemoordenaar. Deze meneer White zou te maken hebben met de verdwijning van een aantal vrouwen. Ze komt bij het huis aan, stapt van haar motor af en begint haar bandrecordertje in te spreken met de dingen die ze aan de buitenkant van het huis waarneemt. Vanaf dat moment krijgt de speler de controle over Madison. De besturing is meteen al het noemen waard. Het klinkt vreemd, maar lopen doe je door middel van de R2-trigger. Met de linkerstick bestuur je het hoofd van Madison. Dus als je naar links kijkt en daarna de R2-trigger indrukt loopt ze die kant op. Dit gaat zeker wennen worden, maar het lijkt goed te werken. Zeker omdat tijdens het spelen vaak het camerastandpunt automatisch verspringt.
In Heavy Rain zijn bijna alle voorwerpen interactief. Op de stoep staat bijvoorbeeld een vuilnisbak die je open kunt maken. Als je in de buurt van een interactief voorwerp staat, krijg je dit rechtsonder door middel van een pijl te zien. In het voorbeeld van de vuilnisbak staat er een pijl naar boven. Indien je hard naar boven drukt, trekt Madison de vuilnisbak snel open, indien je dit langzaam doet zal zij dit voorzichtig doen. Aan de speler de keus. In dit geval vindt Madison een rode hak in de vuilnisbelt, een hint dat deze akelige meneer iets te maken heeft met de verdwijningen? Na geklop op de voordeur, wat tot geen reactie leidt, verschijnt er linksonder een controllericoontje met een aantal woorden. Nu is het de bedoeling om de controller door middel van de SIXAXIS-functionaliteit naar die set woorden te kantelen zodat Madison deze uitspreekt. Ook hierop geen enkele reactie. Madison begeeft zich dan maar naar de tuin waar een raam op een kiertje blijkt te staat. Ze kan er niet bij, dus gooit ze een olievat om, duwt die naar het raam, en klimt voorzichtig naar binnen. Dit doe je als speler allemaal zelf door maar een enkele knop in te drukken of de controller op en neer te bewegen.
Eenmaal binnen valt de visuele kwaliteiten van Heavy Rain pas echt op. De huiskamer is erg sfeervol opgezet, beetje stoffig en met opgezette vogels op de kast en aan het plafond. Het gaf mij een beklemmend gevoel. Op de keukentafel staat een bierflesje, Je kunt dit bierflesje oppakken, maar ook laten staan, En zo zijn er in de huiskamer nog een aantal voorwerpen die interactief zijn. Nu was het tijd om de bovenverdieping te checken. Lopend over de krakende houten vloer loopt Madison de badkamer binnen. Met een duidelijk geschrokken gezicht spreekt Madison met een stotterende stem haar bandje weer in, er blijkt een dode vrouw in de badkuip te liggen. Madison is nog niet klaar met haar onderzoek en loopt de slaapkamer van de heer des huizes binnen. Wat ze daar aantreft overtreft alles. Er liggen opgezette vrouwen in bed en op de stoel. Als een gek begint ze foto’s te schieten van de opgezette vrouwen, maar net op dat moment hoort ze een auto aankomen rijden. Het is meneer White. Zonder laadtijden deelt het scherm zich in tweeën. Links zie je meneer White zijn huis binnenkomen en rechts zie je Madison in de slaapkamer staan. Nu is het de bedoeling om ongezien het huis van meneer White te verlaten. Nu kun je er dus voor kiezen om rennend de slaapkamer te verlaten, maar dit zal meneer White horen omdat de houtenvloer ontzettend kraakt. In de speelsessie die ik zag lieten ze Madison stil het huis via de garage ontsnappen. Maar daarna deden ze de hele scène weer opnieuw en kwam Madison in gevecht met meneer White. Kortom, er zijn meerdere scenario’s denkbaar.
In het laatste geval hoort meneer White dus het hout kraken in de slaapkamer, loopt naar boven en treft Madison aan. Wat dan volgt zijn een aantal Quick Time Events, oftewel, druk op het juiste moment op de juiste knop. Uiteindelijk lukt het haar om te vluchten en zien we meneer White naar binnen lopen. Wat we dan horen is een geweerschot. David Caige laat nadrukkelijk weten dat je deze scène op tientallen manieren kunt spelen en beëindigen. Zoals hierboven genoemd kun je ongezien het huis verlaten of het gevecht met meneer White aangaan. Het is zelfs mogelijk dat Madison meneer White vermoordt of dat Madison de politie belt. De opties zijn eindeloos, en dat zal er dus voor zorgen dat je Heavy Rain meerdere keren moet uitspelen om alle scenario’s te kunnen doorlopen. Heavy Rain wordt een game waarbij je volgens David Caige ongeveer zestig van dit soort scènes voor je kiezen krijgt.
Ik was blij verrast met de demonstratie van Heavy Rain. Gamers die Fahrenheit top vonden, zullen zich vast en zeker met deze titel kunnen vermaken. Ook gamers die eens opzoek zijn naar eens iets anders zijn met Heavy Rain aan het juiste adres. Heavy Rain zou volgens mij een geweldige emotionele rit kunnen worden, een meesterwerkje of misschien toch een gedurfde niche titel zoals Omikron: The Nomad Soul en Fahrenheit dat waren. Ergens in 2009 zullen we zien of ook deze keer David Cage met zijn Quantic Dream een toptitel neerzetten. Voor mij was dit in ieder geval de game van de show.