Ryu.es De ontwikkelaar van de final fantasy reeks is volop bezig met spin offs te fabriceren van hun lang lopende franchise, deze chocobo tales is ook geen uitzondering, maar haalt het spel ook het niveau van de alom geliefde serie en zijn grote gele kippen en kaarten verzamelen, een goede combinatie? Square-Enix denkt van wel!
Chocobo tales is duidelijk gericht op de jongere generatie gamers, neem het verhaal bijvoorbeeld.
Je speelt als een chocobo, deze schattige gele vogel loopt nietsvermoedeind rond op de boerderij als hij een vreemd boek tegen komt, bij het openmaken van het boek komt darkmaster bebuzzu te voorschijn,deze kwaadaardige tovenaar is erop uit om al je vriendjes op te slokken.
Uiteraard ben je de uitverkoren chocobo die iedereen moet redden.
een simpel verhaal zonder enige plotwendingen maar dat is ook niet waar chocobo tales het van moet hebben.
waar het spel het wel van moet hebben?
Het spel is een feest van herkenning, om je vriendjes te redden moet je bepaalde mini-games spelen die verband hebben met een bepaald sprookje, je komt onder andere de race tussen de haas en de schildpad tegen en
roodkapje, over deze sprookjes is alleen een final fantasy sausje gegooid
Ook de muziek zal de final fantasy fanaten bekend voorkomen, deze zijn afkomstig uit de serie en zal je onmiddelijk herkennen.
leuk en aardig al die herinneringen, maar is het spel nu ook gewoon goed?
het speelt wel lekker weg, de controls zijn goed uitgewerkt en het ziet er goed uit, geen slecht woord daarover, maar alweer mini-games?
Uiteindelijk komt het erop neer dat je al je vriendjes moet redden door het spelen van mini-games.
Hoewel er sommige leuke en uitdagende tussen zitten is het meer van hetzelfde, de markt is overspoeld met games volgepropt met mini-games, de gemiddelde gamer zit niet te wachten op meer.
Naast het redden van je vriendjes kan je ook kaarten verzamelen, deze kaarten vind je af en toe in de speelwereld maar de meeste moet je vrijspelen door het spelen van uiteraard…de mini-games.
Deze kaarten heb je nodig voor bepaalde monsters en bossfights,je verzamelt kaarten, deze stop je in je kaartendeck.
aan het begin van een gevecht krijg je 3 kaarten uit je deck voorgeschoteld, nu is het aan jou om te anticiperen welke kaart je tegenstander tevoorschijn tovert, zodat jij deze kan counteren.
Het kaartensysteem geeft het spel een beetje meer diepgang maar ook niets meer, het aantal tegenstanders in de speelwereld waar je deze kaartenbattles tegen kan spellen is gering en je zult er waarschijnlijk snel op uitgekeken zijn.
Hoewel het kaartspel ook op internet gespeeld kan worden tegen vrienden blijft de speelduur beperkt, dit komt door het beperkt aantal beschikbare kaarten, 122 stuks, het spel legt het op dit punt ook af tegen games als yu-gi-oh.
De doelgroep van dit spel, is duidelijk: de jongere generatie, en wat boeit hun de diepgang nou? waarschijnlijk vrij weinig, en die kinderen zitten niet te wachten op games van 40 uur, inderdaad dat is waar.
maar een spel met engels gesproken sprookjes die niet in simpel engels geschreven zijn geef ik niet mee aan de gemiddelde achtjarige en het spel komt te veel te kort om voor een gewone gamer een uitdaging te vormen.