Limoenlichtje. Ik ben Jeroen Witjes, oftewel agent 008. Ik word ingeschakeld om klusjes te voltooien die mijn maat 007 niet aandurft. Mijn vaardigheid is soms nog wel groter dan onze oude vriend James. Meestal krijgt hij echter de opdrachten mee die ik graag zou willen. Speciaal daarvoor word ik soms uitgekozen om missies van James over te doen, ook dit keer stap ik weer in één van zijn oudere avonturen.
Het verhaal van James Bond: Nightfire is erg simpel. James Bond wordt ingezet door zijn superieuren om alweer iemand met grootheidswaan op te pakken. Natuurlijk zijn er ook weer wat meiden betrokken in het hele verhaal. Dit verhaal is erg cliché, maar dat stoort niet. Wanneer is James Bond namelijk niet cliché? Het verhaal heeft echter verdacht veel weg van het eerdere spel: Agent under Fire en kan dus erg bekend aanvoelen voor sommigen.
Nightfire verscheen destijds op verschillende platformen. Nu zul je je vast afvragen wat daar zo bijzonder aan is. Het bijzondere is dat de consoleversie en de PC-versie door verschillende ontwikkelingsstudio’s zijn gemaakt. Dit maakt niet zoveel uit voor het verhaal, maar heeft grote gevolgen voor de kwaliteit van het spel. Waar de consoleversies spannende achtervolgingen heeft en het verhaal redelijk duidelijk wordt, is dit bij de PC-versie totaal niet het geval. Alle rijmissies zijn er zelfs compleet uitgehaald. Dit zou niet zo heel erg zijn als er en goede vervanging was, maar dat is helaas niet het geval. De missies voelen zwak aan en het verhaal kon zoveel beter worden uitgewerkt.
Natuurlijk heeft een beetje geheim agent altijd een aantal gadgets bij zich. Deze gadgets zitten daarom ook in Nightfire verwerkt. Van laserhorloges tot klimhaakmobieltjes, je hebt ze allemaal ter beschikking. De makers hebben zelfs een pen met verdovingspijltjes erin gestopt (Johnny English, anyone?). Deze pen gebruik je natuurlijk als je ongezien wilt blijven. Oftewel, de stealthmissies. Deze zijn er in grote getale, meestal moet je namelijk ongezien blijven. Deze missies zijn echter meestal zo belabberd uitgewerkt en vermoeiend dat je je echt gaat afvragen of het wel nodig is om niet te rushen.
De tegenstanders reageren bijna niet als je een kamer binnen komt lopen. In de eerder genoemde stealthmissies is het namelijk zo dat als je gespot wordt, de bewakers eerst even goed gaan kijken, vervolgens staan ze stil en daarna lopen ze pas naar de knop voor het alarm. In die tijd had je natuurlijk allang deze bewaker kunnen uitschakelen met je pijltjes. Zo erg is het gesteld met de AI. Dit zie je natuurlijk ook terug in de gewone missies. De vijanden staan meestal gewoon open en bloot op je te schieten en raken je voor geen meter. Dat brengt ook nog eens de moeilijkheidsgraad fiks naar beneden.
In deze game ziet 007, in tegenstelling tot de eerdere games, er bijna precies zo uit als Pierce Brosnan himself. Dit is natuurlijk erg leuk om te zien, want dat brengt het filmgevoel ietsjes omhoog. Niet alleen James Bond ziet er dus flitsend uit, maar eigenlijk is dat bij alles het geval. De omgevingen komen goed uit en de vrienden en vijanden van James Bond zien er ook redelijk goed uit. Natuurlijk komt James Bond in dit avontuur weer rond de hele wereld en zelfs buiten de wereld, dus de variatie zit er weer goed in. De game is qua omgevingen een beetje combinatie van allerlei JB films. Er is vooral goed gekeken naar Moonraker.
Niet alleen de omgevingen die je ziet komen namelijk uit Moonraker, maar ook de aartsvijanden van 007, een deel van de wapens en het plot zijn uit die film gehaald. Zo heb je op een gegeven moment een lasergeweer in je hand en lijken de hoofdvijand en zijn hulp verdacht veel op Jaws en Hugo Drax uit Moonraker. Dit brengt een beetje het gevoel dat je de film naspeelt en dat is een goed gevoel. Zeker de Moonraker-achtige missies voelen erg goed aan. In de ruimte zweef je gewichtloos rond en kan je dus extra hoog springen. Het is dan ook heel jammer dat niet alle missies zo goed zijn uitgewerkt.
De muziek die je door de missies heen hoort is zoals je het zou verwachten van James Bond. Je hoort de respectabele tune als je een speciale move maakt en als je in een gevecht verwikkeld zit, hoor je spannende en sfeervolle muziek. Het enige kleine nadeel is dat de titeltune van Nightfire niet echt goed is en dan waarschijnlijk ook heel snel is afgemaakt, zonder het echt een goed ritme en goede tekst te geven. De voice-acting heeft af en toe inzinkingen, maar is over het algemeen goed in orde.
Als je je een weg door de (snel uit te spelen) singleplayer blaast, is nog niet alles afgelopen. Je hebt namelijk ook nog een multiplayer modus om jezelf in uit te leven. Deze multiplayer is bedoeld om online te gaan, helaas werkt dit niet zo heel goed en kan je meestal niet naar de servers komen. Gelukkig kan je instellen dat jij tegenover een leger aan bots komt te staan en dat is gewoon heerlijk om te spelen. In de multiplayer kom je in vertrouwde gebieden uit de films en kan je kiezen om te spelen als klassieke vijanden zoals Oddjob of Jaws. De multiplayer doet goed, wat een groot deel van de singleplayer fout doet: het brengt namelijk plezier in het spelen van het spel.