Itsmeeeeeeeeee Om jezelf als puzzelgame positief te onderscheiden moet je tegenwoordig van goede huize komen. Elke mogelijke puzzel is al eens bedacht, zou je zeggen. Ontwikkelaar Level 5 denkt hier in elk geval anders over en brengt de exclusieve DS-titel Professor Layton and the Curious Village eindelijk naar Europa om dat standpunt te bekrachtigen.
De hoofdpersonages in Professor Layton zijn, verrassend genoeg, Professor
Layton en zijn leerling Luke. Het doel van de game is op papier erg simpel. Los in een uiterst interessante verhaallijn tot ruim 130 geniale puzzels op. De praktijk leert echter dat dit helemaal zo simpel niet is. Sterker nog: de praktijk leert dat de breinbrekers stuk voor stuk een bijzondere aanpak vereisen. De voorgelegde vraagstukken kom je niet zo snel tegen in videogames.
Eigenlijk zijn de bijzondere puzzels nog het best uit te leggen door een voorbeeld te geven. Stel: er zijn drie wolven en drie kuikens, die samen aan één kant van de oever staan. Het is de bedoeling om met een vlot waarop maximaal twee van deze beesten tegelijk kunnen staan, ieder dier naar de overkant te brengen. Ook ben je verplicht minimaal één dier op een vlot te hebben staan, tevens wanneer je terugvaart om andere wolven en/of kuikens op te halen. Pas wel op: wanneer aan één van de oevers meer wolven dan kuikens staan, worden de kuikens opgegeten door de wolven en begint de hele puzzel opnieuw. Iedereen die ook maar iets met puzzels heeft zal dit aanspreken en met ruim 130 van dit soort opdrachten – waarvan een hoop moeilijker zijn dan dit voorbeeld – ben je wel eventjes zoet.
Voor het voorbeeld in bovenstaande alinea was het mogelijk om maar liefst 50 picarats te verdienen. Dit is een score van de puzzel die aangeeft hoe goed je het in het spel hebt gedaan. Let wel: als een opdracht bij een eerste of tweede poging fout wordt beantwoord gaat het aantal picarats dat de opdracht oplevert achteruit. Hier staat wel weer tegenover dat er voor elke puzzel tot drie hints te kopen zijn die helpen de puzzel op te lossen. Deze hints zijn weer te koop voor zogenaamde hint coins die overal in het spel te vinden zijn. Maar zelfs met de hulp die het spel je soms geeft is de oplossing niet altijd voor de handliggend. Dit alles zorgt voor een solide puzzelsysteem dat de volle vijftien uur die het spel ongeveer duurt, blijft vermaken. Ietwat jammer is dat de replaywaarde laag is, puzzels waarvan je het antwoord al kent opnieuw spelen is naar mijn mening niet de boeiendste manier om je dag te besteden. Tijdens de eerste speelsessie mag dit de pret die je in St. Mystere beleeft natuurlijk niet drukken. De mogelijkheid om iedere week een nieuwe puzzel te downloaden is leuk, maar voelt toch niet bijzonder genoeg aan om de replaywaarde hoog te kunnen noemen.
Het zojuist al genoemde St. Mystere is het zogenaamde Nieuwsgierige Dorp waar de titel naar refereert en de plaats waar het spel zich afspeelt. Vergezeld door allerlei ludieke personages die ieder hun eigen puzzels klaar hebben liggen wanneer je ze spreekt, is het moeilijk om niet van dit plaatsje te gaan houden. De dronkelap naast het dorpscafé, de detective gekleed als Sherlock Holmes, de ongelooflijke kakmadame; heel het spel zit vol met dit soort stereotype personages en ik schoot telkens in de lach wanneer ik weer een nieuwe tegenkwam.
Dit alles is vormgegeven op een manier waar menig DS-ontwikkelaar ongelooflijk jaloers op mag zijn. De omgevingen zijn erg artistiek te noemen en de personages bevatten kenmerken die bijdragen aan de sfeer die gecreëerd wordt door het karakter wat ze uitdragen. Echter, het neusje van de zalm bestaat toch wel uit de cut scenes die regelrecht uit een Japanse animatiefilm lijken te komen. En dan worden die cut scenes ook nog eens ingesproken én net als de rest van het spel voorzien van lekkere achtergrondmuziekjes!