Sebastiaan Quekel Sports Interactive en Eidos Interactive ontwikkelen al decennia lang sportsimulatie-games. De samenwerking verliep jarenlang zonder problemen met als gevolg het briljante Championship Manager. Drie jaar geleden ontstond er helaas een ruzie op het kantoor van Eidos, waardoor aan de samenwerking tussen beide bedrijven een einde kwam. Allebei gingen ze solo verder, máár nog steeds met dezelfde intentie. Inmiddels hebben beide ontwikkelaars een eigen sportsimulatieserie uitgebracht: Championship Manager van Eidos en Football Manager van Sports Interactive. Ondertussen spant die laatste de kroon, en dat is ook met de nieuwste editie het geval.
De volledige naam luidt Football Manager 2007, alweer de derde editie uit deze befaamde reeks. Eén ding is in ieder geval zeker, je moet van het genre houden. Want vond je Championship Manager 01-02 of Football Manager 2005 alles behalve interessant, dan kun je ook met dit nieuwe deel slecht in de laarzen. Er is namelijk niets revolutionairs toegevoegd en de game blijft tenslotte haar concept behouden: leid jouw gekozen team naar bijna onmogelijke successen.
Om die successen te bereiken, zul je om te beginnen een team moeten kiezen. Dat was vrij lastig, want ik kreeg te maken met gemengde gevoelens. Pak ik FC Barcelona om daarmee talloze prijzen in de wacht te slepen, of kies ik Top Oss om daarmee hogerop te komen. Ik belandde in een dilemma waardoor ik uiteindelijk voor een leuke middenmoter koos: FC Utrecht.
De grootste verandering die manager Sebastiaan Quekel onmiddellijk opmerkte, was dat je voortaan satellietclubs onder je hoede kunt nemen. Dit heeft als voordeel dat je je talenten die nog te jong zijn om in de basis te spelen, kunt uitlenen om hen wedstrijdritme op te laten doen. Als je het slim speelt, valt hier heel veel rendement uit te halen. Ben je echter een kleine club, dan kun je uiteraard een moederclub aanvragen, het nut hiervan is dat je natuurlijk gratis spelers kunt lenen en je daarvoor ook nog eens een vergoeding krijgt.
Maar om al deze data bij te houden had ik uiteraard hulp nodig. Ik was namelijk niet alleen geïnteresseerd in het binnenhalen van een satellietclub, mijn FC Utrecht had ook versterkingen nodig. Gelukkig kon ik bij deze weer één van de nieuwe functies uitproberen: het vernieuwde scoutsysteem. De scoutverslagen zijn op vele fronten uitgebreid. Je scout vertelt je wat de goede en slechte kanten van de speler zijn, of hij in het team past en of hij de ambitie heeft om voor jouw club te voetballen. Dit zijn dingen die belangrijk zijn voor een trainer.
Natuurlijk moet die ambitie van je spelers reeds aanwezig zijn. Hier kun je onder andere achterkomen door de derde nieuwe functie: het vernieuwde relatiesysteem. De onderlinge relaties tussen jou, de spelers, het bestuur, de pers en je collega’s zijn velen malen belangrijker geworden. Je kan kritiek geven, advies vragen, complimenten geven, andere managers het bloed onder de nagels vandaan halen en ga zo maar door. Via deze gesprekken wordt al gauw duidelijk hoe jij als karakter in elkaar zit. Hierdoor krijgt het bestuur, maar ook de spelers een betere kijk op jou. Dat is ook belangrijk, want de speler moet vertrouwen in de manager hebben. Om dit nog een extra duwtje te geven kun je je spelers voor of tijdens de wedstrijden oppeppen. De teamtalk is overigens nóg uitgebreider geworden, waar je in het vorige deel het team alleen succes kon wensen, gaat dat in deze editie nog veel dieper. Nu kun je namelijk één op één een praatje maken en natuurlijk zeggen wat jij van zijn spel vindt en wat beter kan. Hierdoor haal je, als het goed uitpakt, het maximale uit de speler wat natuurlijk invloed heeft op de einduitslag.
Als je de bovengenoemde vernieuwingen in één oogopslag bekijkt, merk je al gauw dat dit kleine details zijn die het realisme aanzienlijk vergroten. Maar zo zijn er nog veel meer andere dingen die het gevoel van ‘in het spel zitten’ uitbreiden. De gevarieerde tactieken, trainingen, besluiten omtrent de club, transfers en dergelijke maken het totaalplaatje compleet. Hier ga ik echter niet verder op in, aangezien deze features ook al in het vorige deel zaten.
Maar …
Een game als deze richt zich natuurlijk niet op het beeld dat op jouw computer verschijnt. Hoewel gezegd mag worden dat de interface er enórm netjes uitziet en zeer toegankelijk is. Alles valt in één oogopslag te herkennen en dat doet mij deugd. Daarnaast is de weergave van vele eigenschappen op de schop gegaan. De statistieken van spelers kunnen bekeken worden in lijsten vol met cijfers of juist via een versimpelde cirkelgrafiek. De wedstrijden worden helaas nog wel in 2D weergeven, maar ter compensatie heeft de ontwikkelaar ervoor gezorgd dat deze wedstrijden overzichtelijker zijn geworden.
Behalve dat Football Manager 2007 dus nog steeds in 2D valt te bewonderen, doet de game bijna tot niets fout. Met nadruk op ‘bijna’, want er zijn altijd wel schoonheidsfoutjes in een game als deze te vinden. Hieronder valt bijvoorbeeld de database, die naar mijn mening wat steekjes laat vallen. Zo bestaan sommige spelers niet en klopt sommige informatie gewoonweg niet. Dit is echter pas een halve kanttekening, want het grootste struikelblok voor de fans is: de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond, oftewel de KNVB. Sinds dit jaar hebben zij kritiek op de voetbalgames en hebben daardoor besloten geen rechten meer te schenken aan Sports Interactive, met als gevolg: Ruud van Kopen in de goal, terwijl daar toch écht Edwin van der Sar hoort te staan.