Dariofrigo Een aantal jaar geleden kwam Square met Final Fantasy Tactics op de proppen voor de eerste Playstation. Het was een tactische RPG waarbij je tijdens gevechten een soort spelbord had met vakjes. Je kon op die vakjes stappen doen om in de buurt van je vijanden te komen om ze op die manier aan te kunnen vallen. Het spel deed het lang niet slecht vanwege het verhaal en de diepgang van het spel. Helaas kregen wij Europeanen het spel nooit te zien (binnenkort dan eindelijk toch op de PSP) en daarom mogen we blij zijn met de naamgenoot voor de GBA.
Final Fantasy Tactics voor de handheld is geen overzetting van het PSX-deel, maar een compleet nieuw spel met een compleet nieuw verhaal. Het hoofdpersonage is Marche die op een dag een magisch boek doorneemt met zijn vrienden Ritz en Mewt. Als Marche de volgende ochtend wakker wordt merkt hij dat hij in een soort sprookjeswereld is beland.
Marche heeft al snel door dat hij niet aan het dromen is en weet aanvankelijk niet hoe hij terug moet keren naar de echte wereld. Gelukkig komt hij Montblanc tegen die hem vertelt dat hij zich in Ivalice bevindt. Ivalice is ook de spelwereld waarin Final Fantasy 12 zich afspeelt dus je kunt alvast de sfeer gaan proeven in dit spel, mocht je FF12 nog niet gespeeld hebben. (Schaam je!) Ivalice is in FFTA een land dat met harde hand wordt geregeerd door een koningin. Montblanc is eigenlijk van het begin van het spel een soort gids voor Marche. Hij vertelt verder over de clans die Ivalice domineren en stelt Marche voor om zich bij zijn clan aan te sluiten. Dat doet Marche dan ook, want veel beters heeft hij op dat moment niet te doen.
FFTA is een tactical RPG en dat houdt dus in dat de gevechten zich op een soort van schaakbord afspelen waarbij je via vakjes dichter bij je tegenstanders kunt komen. Op dat gegeven na is FFTA nagenoeg hetzelfde als alle andere Final Fantasy games. Alle spells die je kent van bijvoorbeeld een FF7 of FF10 komen in deze game terug en natuurlijk zijn alle standaard RPG-commando’s zoals attack en magic spells ook van de partij. Het spel is dan ook uiteraard turn based. Vechten doe je maximaal met zes man tegelijk. Die zes man komen allen uit je clan. Die clan is in het begin nog klein, maar na een tijdje krijg je er steeds meer nieuwe rekruten bij. Je kunt er maximaal 23 aannemen, maar je kunt aangenomen leden er ook weer net zo hard uitkicken.
De clanmembers kunnen van verschillende rassen zijn. De wereld van Ivalice kent namelijk vijf verschillende rassen die ieder bepaalde kwaliteiten hebben. Ook heeft ieder ras toegang tot bepaalde jobs. Er zitten een groot aantal jobs in FFTA zoals soldier, thief en dragoon. En sommige jobs zijn gelimiteerd tot een bepaald ras. Zodra je in level stijgt krijg je meer keuze in jobs. Je kunt elk personage van je clan een andere job toekennen zodra deze toegankelijk is voor hem of haar. Het handigste is om de jobs in je clan zo gevarieerd mogelijk te houden, omdat elke job weer andere magic spells heeft. De magic spells leer je op zijn beurt weer van de wapens die je hanteert. Dit systeem ken je misschien nog van Final Fantasy 9. Dit systeem werkt goed en het is bovendien leuk om te doen en bij te houden. Het werkt vrij verslavend en dat is in dit geval gunstig.
Reizen doe je doormiddel van een wereldkaart waarbij je zelf de locaties kunt neerplanten ergens op die kaart. Dat eenmaal gedaan kun je locaties selecteren en dan gaat Marche daar automatisch heen. Op die wereldkaart zijn heel wat icoontjes te zien en het merendeel daarvan heeft met quests te maken. Je hebt de main quests waarmee je verder komt in het verhaal, maar er zijn ook een hoop sidequests die bij guilds in elk dorp aangeboden worden. Bijna altijd leid zo’n sidequest tot een knokpartij. Dit kan met een rivaliserende clan zijn, maar ook met een groep monsters. Zo nu en dan verschijnen er random icoontjes van clans of monsters op de kaart en die kun je dan opzoeken. Elke stap die je doet op de wereldkaart is één dag. Aangezien aan sommige quests een tijd vast zit, moet je af en toe je stappen goed incalculeren. Naast de ‘vechtquests’ heb je ook missies waarbij je één iemand van je clan op pad stuurt om iets te regelen. Meestal heb je dan wel een bepaald item nodig of iemand die een bepaalde job heeft. FFTA heeft een ‘judge’ systeem en dat houdt in dat je bij gevechten een bepaalde wet krijgt opgelegd door een judge die de gevechten begeleid.
Als je bijvoorbeeld geen ‘fire’ mag gebruiken en je doet dat toch dan krijg je een gele kaart of in ergere gevallen de rode. Bij een rode kaart draai je de bak in en dat is niet leuk, want dan moet je naar de dichtstbijzijnde gevangenis om de dader weer op te pikken tegen een betaling. Gelukkig gebeurt dit niet al te vaak, maar je moet er wel goed op letten.
Het verhaal in FFTA is leuk gevonden, maar gaat niet zo diep als je van een FF-game mag verwachten. Het heeft wel een paar aardige plotwendingen, maar echt spannend wordt het nergens. De wereld van Ivalice ziet er mooi uit en verkent de grenzen van de GBA. Je vergeet soms dat je dit op een handheld speelt. De ondersteunende muziek is van degelijk niveau en dat is maar goed ook, want voice overs vind je niet in dit spel. De game werkt zoals eerder gezegd erg verslavend en voor je het weet ben je 50 uur bezig. Dat is flink wat voor een GBA-game en het kan zelfs oplopen naar zo’n 80 uur.