Sonic and the Secret Rings (Wii)

, Sonic Riders en de spin-off Shadow the hedgehog) waren ook al niet zo best. Dus werd het hoog tijd voor een game waarin Sonic wel in zijn oude glorie hersteld kon worden. Dit werd dus het kleine Wii-project genaamd Sonic & the Secret Rings (voorheen bekend als Sonic Wildfire). Weg waren de lange laadtijden, de camera gaf geen problemen meer doordat hij nu constant achter Sonic blijft hangen en de besturing vergt nu niet veel meer van de speler dan de Wii-mote links/rechts te kantelen. Sonic rent automatisch door de levels heen. Een heel andere aanpak dan de 3D-games en in het begin lijkt het nog wel te werken ook. In het begin ja…[p][screenright id=87645][p]Het verhaal stelt niet zo veel voor, maar het is een mooie gelegenheid om Sonic in allerlei fantasiewerelden te droppen. Een slechte ‘geest uit de lamp’ heeft de verhalen van 1001 nacht betoverd/gestolen. Aan Sonic word gevraagd of hij de inwoners van het boek wil helpen. Goedzak als hij is, doet hij dit natuurlijk. Het hele spel speel je alleen met Sonic, hoewel Tails, Knuckles en anderen wel als NPC’s in de game voorkomen (maar dan in andere rollen, zoals Ali Baba en Sinbad). [p]Je begint de game door eerst de tutorial in kleine blokjes te voltooien. Deze zijn verplicht en je word na ieder onderdeel terug naar het menuscherm gebracht. Gelukkig hoef je voor de eerste keer slechts acht van deze tutorials te doen, de rest word pas geopend als je nieuwe vaardigheden krijgt. Voor ieder voltooide tutorial krijg je ervaringspunten waarmee je levels kunt openen. Na niet al te lange tijd race je dus door het eerste level heen, wat op zich best lekker gaat. Sonic rent wel, jij hoeft alleen maar te sturen en te springen. Dat springen vergt nog veel oefening, het gaat ongeveer zoals bij een snowboard-game. Pas als je de springknop los laat springt Sonic. Na het eerste level gehaald te hebben, kun je niet meteen door naar het volgende. Je moet eerst een paar missies halen, welke in het zelfde level plaatsvinden. Denk daarbij aan het verzamelen van ringen en het verslaan van vijanden. Nadat je weer genoeg ervaringspunten hebt gehaald mag je verder naar het volgende level. En dat gaat zo maar door en door.[p] [p]Naast ervaringspunten krijg je ook nog eens nieuwe vaardigheden zoals harder lopen of een turbostart. Deze vaardigheden moet je aan een ‘ring’ toekennen voordat je een level start. [p]Zoals gezegd speelt het eerste level best leuk, maar de latere levels zorgen voor zeer veel frustrerende momenten, vooral tijdens het springen. Ook het verslaan van vijanden kost behoorlijk veel moeite, mede omdat het lock-on systeem niet feilloos werkt. Zo moet je eerst in de lucht springen en dan, als er een rood cirkeltje om de vijand verschijnt, met de Wii-mote naar voren zwiepen. Mocht je tegen een vijand opbotsen, dan moet je eerst terug lopen en vervolgens opnieuw springen. Dit zorgt voor ongemak en veel zwiepbewegingen van de controller. Vooral in het level waar je op de rug van grote vliegende ‘roggen’ loopt gebeuren deze dingen. [p]

De muziek is ook al verkeerd gekozen. Hebben ze een leuk thema voor het spel zelf bedacht, de 1001 nacht verhalen, komen ze met gothic rock als achtergrond muziek. Speel dan ook leuke Arabische deuntjes! Om de ramp compleet te maken worden veel stukken muziek steeds herhaald.[p]Om wat te doen te hebben voor meerdere spelers hebben de makers er een aantal mini-games ingegooid. In veel magazines en websites word er geklaagd “weer een mini-game compilatie” maar men vergeet dan dat je de minigames in dit spel als een extra erbij krijgt. Heel wat anders dan Rayman Raving Rabbits, daar zijn mini-games alles wat je hebt. De kwaliteit van de games in Sonic & the Secret Rings wisselt nogal. Sommige zijn ronduit slecht, maar er zaten er ook een paar bij die ik bijzonder leuk vond. Een voorbeeld daarvan is er een waarbij Sonic en Tails geblinddoekt worden en een Chao (die schattige poppetjes uit de Sonic Adventure spellen) ze naar de finish moet leiden. De minigames worden in aardig opgezette toernooien tussen vier spelers (al dan niet door de computer bestuurd) uitgevochten. Helaas kunnen deze mini-games de gehele game ook niet redden. [screenright id=73041][p]Grafisch ziet het spel er echter wel zeer mooi uit. Het is misschien wel het mooist ogende spel op de Wii op dit moment. Maar ja, bij mij komt gameplay altijd op de eerste plaats, dan pas de graphics, dus… [p]Eigenlijk ben ik van mening dat dit niet als een volwaardig Sonic-game gezien mag worden. Het is meer zoiets als Donkey Kong Jungle Beat, een variant op een bestaand genre. Haal de unieke controles weg en je houd een magere game over. [p]Is dit het einde van Sonic? Als ze alleen maar met dit soort games blijven komen, dan mogen ze er van mij inderdaad wel mee ophouden… [p](en dat is de mening van een Sonic-fanboy!)[p]”>Sonic Heroes

, Sonic Riders en de spin-off Shadow the hedgehog) waren ook al niet zo best. Dus werd het hoog tijd voor een game waarin Sonic wel in zijn oude glorie hersteld kon worden. Dit werd dus het kleine Wii-project genaamd Sonic & the Secret Rings (voorheen bekend als Sonic Wildfire). Weg waren de lange laadtijden, de camera gaf geen problemen meer doordat hij nu constant achter Sonic blijft hangen en de besturing vergt nu niet veel meer van de speler dan de Wii-mote links/rechts te kantelen. Sonic rent automatisch door de levels heen. Een heel andere aanpak dan de 3D-games en in het begin lijkt het nog wel te werken ook. In het begin ja…[p][screenright id=87645][p]Het verhaal stelt niet zo veel voor, maar het is een mooie gelegenheid om Sonic in allerlei fantasiewerelden te droppen. Een slechte ‘geest uit de lamp’ heeft de verhalen van 1001 nacht betoverd/gestolen. Aan Sonic word gevraagd of hij de inwoners van het boek wil helpen. Goedzak als hij is, doet hij dit natuurlijk. Het hele spel speel je alleen met Sonic, hoewel Tails, Knuckles en anderen wel als NPC’s in de game voorkomen (maar dan in andere rollen, zoals Ali Baba en Sinbad). [p]Je begint de game door eerst de tutorial in kleine blokjes te voltooien. Deze zijn verplicht en je word na ieder onderdeel terug naar het menuscherm gebracht. Gelukkig hoef je voor de eerste keer slechts acht van deze tutorials te doen, de rest word pas geopend als je nieuwe vaardigheden krijgt. Voor ieder voltooide tutorial krijg je ervaringspunten waarmee je levels kunt openen. Na niet al te lange tijd race je dus door het eerste level heen, wat op zich best lekker gaat. Sonic rent wel, jij hoeft alleen maar te sturen en te springen. Dat springen vergt nog veel oefening, het gaat ongeveer zoals bij een snowboard-game. Pas als je de springknop los laat springt Sonic. Na het eerste level gehaald te hebben, kun je niet meteen door naar het volgende. Je moet eerst een paar missies halen, welke in het zelfde level plaatsvinden. Denk daarbij aan het verzamelen van ringen en het verslaan van vijanden. Nadat je weer genoeg ervaringspunten hebt gehaald mag je verder naar het volgende level. En dat gaat zo maar door en door.[p] [p]Naast ervaringspunten krijg je ook nog eens nieuwe vaardigheden zoals harder lopen of een turbostart. Deze vaardigheden moet je aan een ‘ring’ toekennen voordat je een level start. [p]Zoals gezegd speelt het eerste level best leuk, maar de latere levels zorgen voor zeer veel frustrerende momenten, vooral tijdens het springen. Ook het verslaan van vijanden kost behoorlijk veel moeite, mede omdat het lock-on systeem niet feilloos werkt. Zo moet je eerst in de lucht springen en dan, als er een rood cirkeltje om de vijand verschijnt, met de Wii-mote naar voren zwiepen. Mocht je tegen een vijand opbotsen, dan moet je eerst terug lopen en vervolgens opnieuw springen. Dit zorgt voor ongemak en veel zwiepbewegingen van de controller. Vooral in het level waar je op de rug van grote vliegende ‘roggen’ loopt gebeuren deze dingen. [p][p]De muziek is ook al verkeerd gekozen. Hebben ze een leuk thema voor het spel zelf bedacht, de 1001 nacht verhalen, komen ze met gothic rock als achtergrond muziek. Speel dan ook leuke Arabische deuntjes! Om de ramp compleet te maken worden veel stukken muziek steeds herhaald.[p]Om wat te doen te hebben voor meerdere spelers hebben de makers er een aantal mini-games ingegooid. In veel magazines en websites word er geklaagd “weer een mini-game compilatie” maar men vergeet dan dat je de minigames in dit spel als een extra erbij krijgt. Heel wat anders dan Rayman Raving Rabbits, daar zijn mini-games alles wat je hebt. De kwaliteit van de games in Sonic & the Secret Rings wisselt nogal. Sommige zijn ronduit slecht, maar er zaten er ook een paar bij die ik bijzonder leuk vond. Een voorbeeld daarvan is er een waarbij Sonic en Tails geblinddoekt worden en een Chao (die schattige poppetjes uit de Sonic Adventure spellen) ze naar de finish moet leiden. De minigames worden in aardig opgezette toernooien tussen vier spelers (al dan niet door de computer bestuurd) uitgevochten. Helaas kunnen deze mini-games de gehele game ook niet redden. [screenright id=73041][p]Grafisch ziet het spel er echter wel zeer mooi uit. Het is misschien wel het mooist ogende spel op de Wii op dit moment. Maar ja, bij mij komt gameplay altijd op de eerste plaats, dan pas de graphics, dus… [p]Eigenlijk ben ik van mening dat dit niet als een volwaardig Sonic-game gezien mag worden. Het is meer zoiets als Donkey Kong Jungle Beat, een variant op een bestaand genre. Haal de unieke controles weg en je houd een magere game over. [p]Is dit het einde van Sonic? Als ze alleen maar met dit soort games blijven komen, dan mogen ze er van mij inderdaad wel mee ophouden… [p](en dat is de mening van een Sonic-fanboy!)[p]”>