Payaso Als klein jochie was ik dol op pretparken, vooral de Efteling gooide bij mij hoge ogen: het sprookjesbos, het reuzenrad en de treintjes vond ik fantastisch. Wat ik helemaal geweldig vond, waren de achtbanen, daar wilde ik altijd graag in. Jammer genoeg was mijn lengte op vijfjarige leeftijd vaker wel dan niet te kort om in de achtbanen te mogen, en daar baalde ik natuurlijk van als een stekker.
Daarom leek het me heel leuk om zelf m’n achtbanen te kunnen ontwerpen, een heel pretpark als het even kan. Op 31 maart 1999 ging deze wens in vervulling. Blij als het spreekwoordelijke kind trok ik een sprintje naar de dichtstbijzijnde speelgoedwinkel om daar Roller Coaster Tycoon aan te schaffen. Of het de eerste miskoop zou worden die ik ooit in mijn leven gemaakt heb lees je hier.
—31 maart 1999— huis van Noah van der Vaart (Ook bekend als: Wii60)—
“Pappa kijk! Ik bouw zelf mijn achtbanen, een heel pretpark! Zelf! Roller Coaster heet het! Nog eventjes gauw een frisdrankkraampje neerzetten en dan bouw ik een reuzenrad, en een spookhuis!, botsauto’s!, ruimteringen! Geweldig!”
“Inderdaad zoon, dat ziet er leuk en realistisch uit! Veel gegevens over g-dingen, misschien had ik 30 jaar geleden beter op moeten letten, in elk geval, je hebt je geld goed besteed. Je bent een echte Van der Vaart!”
“Dat weet ik pap, dat zeg je al sinds ik kan lezen, maar kijk eens naar deze achtbaan! Daar zit zelfs een looping in! Vet man!”
Met Rollercoaster werd een nieuw genre geïntroduceerd, dat van de tycoongames. Tycoon games waren er om nooit meer weg te gaan en met onder andere Zoo tycoon en Railroad Tycoon beleefde dit genre meteen al haar gloriedagen. Later werd het o zo mooie genre terecht minder populair vanwege het feit dat er slechts af en toe een kwalitatief goede game was
tussen allemaal slechte spellen.
Toilet Tycoon, Hotel Giant, Snackbar Tycoon, Factory Tycoon, Casino Tycoon en nog vele andere zijn het beste te vergelijken met siliconentieten. Inderdaad, siliconentieten: het ziet er allemaal niet slecht uit, maar het is ontzettend nep en veel lol zul je er niet aan beleven.
Rollercoaster echter verkocht als een tiet, een echte tiet waar geen mes aan te pas was gekomen.
Deze pretparksim deed namelijk bijna alles in een keer goed. Er waren ontzettend veel mogelijkheden om je pretpark tot eentje van Efteling-kwaliteit te maken. Dat allemaal met ontzettend simpele menu’s. Ook een kleuter van zes die de Engelse taal niet beheerste, kon het spel spelen zonder dat een halfafgemaakte achtbaan en 2 boompjes het resultaat was. Nee, op 6-jarige leeftijd kon ik al een mooi pretpark maken. En zonder dat het te makkelijk werd. Als de lage moeilijkheidsgraad op de loer lag stelde ik alles gewoon in op wat minder geld, met een perfecte moeilijkheidsgraad als gevolg.
De bedoeling van het spel is uiteraard om een mooi een welvarend koninkrijk van lol te creëren. Dit moet je doen door bepaalde opdrachten te voltooien. Iets als: zorg dat je minimaal 11000 bezoekers hebt gehad binnen 2 jaar. Deze missie voltooi je op een variërend spelveld met eigen hindernissen. Zo is je park de ene keer bijvoorbeeld erg klein en kan je geen land bijkopen en de andere keer heb je juist een heel groot en heuvelachtig park waar je bij elke attractie die je wil neerzetten een aantal bomen moet kappen en een aantal vierkante meter aan land egaliseren. De missiestructuur is dus heel simpel doch zeer leuk, hulde aan Frontier Development voor deze overzichtelijke maar toch uitgebreide gameplay!
Waar deze game op gameplaygebied nergens een steek laat vallen is deze game ook op visueel gebied een topper. Echter heb ik een klein puntje van kritiek aangaande de grafische stijl die in dit stukje elektronisch entertainment verwerkt is. Om maar met de deur in huis te vallen ik vind hem niet consequent. Het doel van een
grafische stijl is dat een spel of zeer realistisch oogt (Project Gotham Racing, Call of Duty, FIFA), of juist een cartoony uiterlijk heeft (XIII, World of Warcraft, Phoenix Wright). Rollercoaster is echter geen van beide. De achtbanen en andere attracties zagen er voor die tijd erg realistisch uit. Een groot deel van de flora is echter getekend, met uitzondering van een enkele boom die deze uitspraak eigenlijk alleen maar bevestigt.
Het is niet echt storend en alleen de zeurder aller zeurders zal hier echt een groot punt van maken. Jammer is het wel en maakt dat deze game geen absolute topscore verdient.