thelklutsen Ik wankel en zet twee stappen achteruit, maar word daar tegengehouden door een rots. Een pijl doorboort mijn schouder en ik zak langzaam in elkaar. Na een hevig gevecht om het lot van de wereld lijkt het nu toch echt over. Sauron staat trots met zijn zwaard omhoog, om mij de genade klap te geven. NEE, schreeuw ik in mezelf en op het moment dat Sauron’s zwaard mij levend wil spiesen, rol ik opzij en met al mijn laatste kracht hak ik Sauron’s vinger eraf. De vinger met daaraan de Ring valt op de grond, Sauron is verslagen samen met heel zijn leger van Orks. Ik val om van vermoeidheid, met een glimlach op mijn gezicht. Deze keer heb ik Sauron niet verslagen zien worden, maar ik heb hem verslagen!
Upgrade je karakter
Lord of the Rings verscheen in 2002 dan ook in een videogame en hoopte hiermee het enorme succes van de films te kunnen evenaren. Het verhaal spreekt voor zich, je volgt dezelfde hoofdlijnen die de film ook vertoond. Alle personages zitten in de game en de stemmen zijn allemaal ingesproken door de acteurs. Je kunt met drie personages spelen, namelijk Aragorn, Gimli en Legolas . Gimli is de kleine krachtpatser van het trio, Legolas is een goede boogschutter en is bovendien erg snel en Aragorn heeft van beiden wat. Je kunt het hele spel dus op drie verschillende manieren uitspelen, alhoewel ik hier weinig zin in had, aangezien de missies vrijwel gelijk zijn, met welk personage je dan ook maar speelt.
Een leuke toevoeging is de mogelijkheid om je character te upgraden. In de missies kun je punten verdienen wanneer je de vijand op een aangename manier van zijn leven beroofd en met deze punten behaal je weer verschillende niveaus. Bovendien kun je met die punten ook verscheidene objecten of aanvallen kopen. Zo zul je extra combo’s kunnen krijgen en kun je je bijl of boog verbeteren. Verder zijn er ook nog genoeg dingen te unlocken zoals beeldmateriaal en complete levels, waarin je met één van je characters speelt wanneer deze een bepaald niveau heeft gehaald. Allemaal erg leuk en aardig, maar je moet natuurlijk wel dat niveau eerst behalen, wat ongeveer uitkomt dat je met elk personage de game moet uitspelen. Bedenk dus wel of je het de moeite waard vind om alles uit te spelen voor één missie. Achteraf zou ik zeggen nee, maar dat hangt natuurlijk van jezelf af.
Val dood, stinkende Ork!
Vooraf gezien lijkt het dus allemaal wel goed te zitten, maar dat is meestal wel het geval met EA. Waar het natuurlijk om draait is de gameplay en die laat hier en daar nog wel wat steekjes vallen. Ten eerste is het vechtsysteem redelijk, helaas niet erg uitgebreid. Met het kruisje maak je een snelle aanval, met driehoekje een harde aanval. Het rondje zorgt ervoor dat je brandende pijlen of zwaarden kunt ontwijken en met het vierkant trap je iemand weg. Ook met je rechteranaloge stick kun je deze aanvallen ook uitvoeren. De leukste manier is echter om een Ork die al op de grond ligt, de genade klap toe te richten door een zwaard in zijn lichaam te steken, wat altijd een bevrijdend gevoel geeft. Combo’s zijn er ook te maken, helaas niet zo veel. Is dit dan erg jammer? Ja op zich wel, aangezien je vrijwel de hele game bezig bent met vechten en rondrennen. Je volgt één pad en tijdens je weg moet je tientallen Orks verslaan. De game is in dat opzicht niet echt heel variërend en heeft eigelijk elke missie dezelfde doeleinden.
Maar over het algemeen heb ik niks te klagen over de gameplay, het vechtsysteem is dan wel niet zo uitgebreid, het loopt allemaal wél lekker en je hebt het snel onder de knie. De camera vond ik echter een groot probleem. Doordat je met je rechteranaloge stick aan het vechten bent, is er geen mogelijkheid de camera te draaien. Op deze manier weet je vaak niet wat er komt en moet je eerst de weg een stuk door lopen, voordat de camera zich zelf beweegt. Wanneer je dan merkt dat je ineens in een chaos van Orks terecht bent gekomen, wekt dit toch wel de enige frustratie op. Anders had je van een afstandje pijlen kunnen schieten, nu is dat alleen in een aantal gevallen uitvoerbaar. Gevechten zijn hierdoor onoverzichtelijk en chaotisch, wat ik erg jammer vond.
Zit ik nou in de film, of in de game?
Ook in de game is de sfeer uitstekend tot z’n recht te komen. Hetzelfde gevoel wat je ook in de films had, beleefde ik nu opnieuw en dat voelt gewoon heerlijk aan. De schreeuwende Orks, de bange, doch dappere Frodo en ons drietal, stuk voor stuk geweldig om te zien, naar mijn idee. Vooral de tussenfilmpjes zijn super, omdat je ook stukjes uit de film terug ziet. Je kunt deze filmpjes niet weg klikken, soms wat irritant, omdat je ze niet hoeft te zien elke keer als je dood gaat. Grafisch ziet het er goed uit, vooral de speciale effecten zijn erg mooi. De klasse ligt echter bij de sound, wat helemaal af is. Dolby Surround wordt ondersteund zodat de stemmen uit de film nog beter tot zijn recht komen. De muziek uit de film is ook aan de game toegevoegd en het plaatje is compleet.
Ik kom langzaam weer bij, voel me langzaam weer sterker worden. Ik open mijn ogen en zie een tv op stand-by staan. In mijn handen heb ik geen zwaard, maar een controller, die nog wat trillingen geeft. De playstation is inmiddels uit en wanneer ik hem weer opstart, zie ik tot grote verbazing dat ik de game al heb uitgespeeld. Langzaam komen beelden weer terug, ik herinner me de gevechten met tientallen Orks, brandende pijlen en diepe afgronden. De prachtige omgevingen verschijnen als wazige plekken voor m’n ogen en het geluid dendert nog na in mijn oren. Ik heb alles niet gezien, ik heb alles zelf meegemaakt. En ik val weer in slaap…