Ben3576 The Godfather….wie kent de filmreeks niet? Waarschijnlijk alleen de mensen die de afgelopen 50 jaar op de Noordpool hebben rondgelopen. Aangezien dat weinig mensen zijn zal ik nu ophouden met mijn gebruikelijke intro tekstvulling en eens te beginnen waarom je dit spel vooral niet moet kopen
An offer you can’t refuse
Er is aardig wat te doen geweest omtrend The Godfather: The Game. Ten eerste wou regisseur Francis Ford Coppolla niet meewerken aan het spel want het zou volgens hem alleen maar knallen op digitale pixels zijn. Goh, die vent is slimmer dan je denkt, maar ik wijk af. Ten tweede wilde één van de belangrijkste figuren uit de films niet meewerken, Al Pacino. En ten derde liepen de gemoederen afgelopen kerst zo hoog op dat het beursaandeel van EA met een paar procent daalde. Door al dit alles koste The Godfather uiteindelijk ruim 800 miljoen dollar. Ouch, dat deed erg pijn voor EA en afgelopen mei werd kosten noch moeite gespaard om van The Godfather uiteindelijk toch nog een financieel succes te maken. Je kon je TV niet aanzetten of je werd al geconfronteerd door wattenman Marlon Brando welke keuzes je wel niet kon maken tijdens het spelen en dat je het veel geweldlozer had kunnen aanpakken. Yeah right!
I’m going to get some fruit…..
Oke, nu alle voorgeschiedenis is verteld ga ik maar eens vertellen wat je allemaal moet doen in The Godfather. Aan het begin van het spel begin je met het aanmaken van je eigen character. Je speelt dus niet als Micheal Corleone want die stuurde zijn vissen naar de opname studio. Hier vinden meteen al wat minpunten zijn oorsprong, je character is een nobody. Hij heeft wel een stem maar daar moet je weinig waarde aan hangen. Verder krijgt het spel hierdoor het gevoel dat het Godfather verhaal een bijrol speelt terwijl het in de film de hoofdrol had. Verder lijkt de Godfather ook last te hebben van “het gelicenceerde korte spel syndroom”. Als je je compleet richt op het hoofd/bij verhaal, ben je er in zo’n negen a tien uurtjes doorheen. Hierdoor heb je het gevoel dat je eigenlijk naar de film triologie aan het kijken ben, maar dan in fast-forward. Een leuk voorbeeld was dat in het spel Don Corleone na 20 minuten speeltijd al het loodje had gelegd bij de lokale kruidenier. Misschien kwam het doordat Marlon Brando op de helft van de opname al onder de zolen lag. Gelukkig maakt het spel dit iets goed door bepaalde scenes van de film meer achtergrond te geven zoals de bekende shootout bij het tolhuisje.
Zwarte handen
De optionele missies van The Godfather zijn nu ook niet echt geweldig, ze komen namelijk meestal aan op het omleggen van bepaalde mensen en het rondbrengen van pakjes, gaaaaap! Een ander “uniek” onderdeel van The Godfather is het verdienen van respect. Respect verdienen doe je door bepaalde winkels te veroverer door naar de eigenaar toe te gaan en hem “overhalen” om jouw familie te steunen. Dat “overhalen”, doe je door hem geld te geven en/of hem zijn zaak aan alle kanten te laten zien. Komen we aan bij nog een minpunt van The Godfather, de controls. EA ging er prat op dat zijn “blackhand” een “unieke” spelervaring zou bieden als nooit tevoren. In het begin is het systeem wel leuk en voor één keer word door een consoleport de muis ondersteunt, halleluja! Maar hierna, als er meer vijanden op het toneel verschijnen word het overbodig door onhandig en schadelijk voor de gezondheid. Als je namelijk met meerdere personen gaat matten, krijg je namelijk die “uniek” spelervaringen, handen die bijna verlamd raken door de rare bewegingen. Op een console mag het dan misschien werken, maar op een PC dus echt niet. Gelukkig zijn de vuurwapens de redder in nood. De kracht van de vijanden komt niet in de slimheid ervan, maar in de getalen. Als je bijvoorbeeld eens een warehouse wil veroveren zal je je door tientallen vijanden moeten maaien voordat je eindelijk je gewilde respect krijgt. Als je bij de laatste vijand sterft is het game-over en zal je alles opnieuw moeten doen. Gelukkig komt dat niet vaak voor(ook gelukkig voor het DVD’tje)want de vijanden hebben geen AI, ze lijken wel aan de grondg enageld omdat ze (bijna) nooit van positie wisselen. Het enigste wat ze doen is een beetje pief paf poef met een revolver. Jij hebt een Tommygun dus je zult hier ook bijna nooit hoeven herspelen.
Doods oorzaak: Pixel armoede
Ik begin nu steeds meer te begrijpen waarom Don Corleone sneller in het spel dood ging dan in de film. De arme man is gestorven aan pixel armoede! Iedereen die de laatste next-gen titels heeft gespeeld zal erg zwaar moeten slikken bij het aanzien van The Godfather, de graphics liggen namelijk tussen Doom en Half-Life 1 maar dan met 3D modellen en geen sprites. Toen The Godfather nog in ontwikkeling was zag het er best goed uit, maar nu ziet het er echt afgrijselijk slecht uit. Dit komt vast doordat het spel ook moet draaien op de pixelbrij die Playstation 2 heet. De inwoners van New York moesten vast in de jaren 50 erg veel aan inteelt te hebben gedaan. Tenminste, dat is de enigste reden die ik zie waarvoor er zoveel klonen rondlopen. Verder moet er in de jaren 50 ook een autofabrikant zijn geweest die monopoly had want er komen niet veel meer dan tien verschillende auto’s voor. Omdat er weinig auto’s in het spel zitten zou je toch wel denken dat de auto’s die er zijn, er wel degelijk zouden uitzien. Mooi niet dus want heel New York lijkt door al die inteelt blind te zijn. Hierdoor is er maar één type raam in de auto’s van The Godfather, het Ray Charles model. Dit kan dus echt niet meer in 2006, zwarte ramen in auto’s. Laat ik het er maar op houden dat je na een speelsessie van The Godfather ook zo’n bril moet opzetten om je ogen te laten herstellen na die flinke mishandeling. Het audio aspect verdiend wel veek lof want de muziek is in goed Godfather stijl, geweldig hoewel er voor elke optie de Godfather tune is gebruikt waardoor je af en toe de muziek uitzet uit puure ergenis. Verder zitten er ook nog wat extra’s in het spel zoals deleted scenes en filmtrailers die je kan verzamelen door de 100 filmrollen in de stad te vinden, vergelijkbaar met Grand Theft Auto.