Spike Amen Blij ren ik de winkel uit, mijn vader met de zak met de doos in zijn handen, het spel in mijn handen. Eindelijk aangesloten, druk ik op de aan/uit knop van mij grijze ouwe Playstation. Ik hoor het bekende Sony/PSX deuntje, wat ik altijd bij mijn vrienden hoorde. Crash Bandicoot 3, mijn eerste PSX game, ik was meteen van de wereld.
Crash Bandicoot 3 was mijn eerste PSX game, en ook eerste Platform game. Weg met die Pacman, weg met die Freddy Fish. Welkom Crash. Dit is, volgens mijn mening, ook de beste Crash game uitgekomen. De Crash games die Vivendi heeft uitgebracht, hebben me alleen maar tot nachtmerries gebracht.
Het verhaal speelt zich kort na deeltje 2 af. De broer van Aku Aku, Uka Uka(originele naam trouwens) stort neer op aarde, en wilt de wereld overnemen en wordt Dr. Neo Cortex’ masker. Uka Uka stelt Dr. Tropy aan Neo voor, die door de tijd kan reizen. Crash moet alle kracht kristallen verzamelen, voordat Neo dat doet. Een beetje standaard verhaaltje, maar het spel is ook uiteraard niet bedoeld voor kinderen van 14 jaar…
De graphics zijn, voor een spelcomputer uit 1994, redelijk. Lang niet zo mooi als Metal Gear Solid bijvoorbeeld. Het is ook geen 3D platformer, zoals Ape Escape. Het is een 2D platformer met 3D poppetjes(beetje zoals New Super Mario Bros.). Crash is een eenvoudige character, kleine kinderen kunnen wel om hem lachen. De eindbazen zijn ook meesterlijk(dat is op zich wel een mening, iemand anders kan ze heel stom vinden), alleen jammer dat mijn favo eindbaas Ripper Roo er niet in zit…(maar dat is ook persoonlijk)
De gameplay is eigenlijk simpel, druk op vierkantje om Crash te laten spinnen, rondje om het te laten kruipen, kruisje springen. Maar het is zooo verslavend. Als je eenmaal Neo hebt verslagen, maar wel (minstens) 5 sleutels hebt, staat je nog een (kleine) uitdaging te wachten.
Dat was wel positief, tot nu toe…de replay is ver te zoeken. Als je eenmaal alle levels hebt gehaald, alle sleutels, kristallen enzovoorts hebt. Heb je niks meer aan het spel, je kunt natuurlijk het spel opnieuw spelen, maar de magie is er dan wel een beetje af. De replay is dan het enige nadeel, maar een ervaren gamer heeft het spel zo uitgespeeld. Je kunt dat als een groot nadeel zien, maar ongeveer 6 jarige kindertjes(waar het spel ook voor bedoeld is) zullen er wel eventjes mee zoet zijn.
P.S.: Omdat dit pas mijn derde recensie is, weet ik nog niet zo goed hoe je plaatjes buiten Insidgamer erin kan verwerken, of het mogelijk is, is het tweede.