the chatterer Harry Potter, is een bekend persoon die sommige personen aanbidden. Er bestaan al 6 verschillende boeken die telkens dikker worden. Behalve de laatste ‘de halfbloedprins’ was nog van tamelijke dikte. De orde van fenix daarentegen, moet je eens wegen. Er bestaan al vier films van de beroemde jongen met het litteken op zijn voorhoofd, en telkens kwam er ook een game uit. Nu is er ook ‘The Goblet Of fire’, de nieuwste telg in de reeks. Ik heb al veel gelezen dat de eerste drie games zeker niet de moeite waard waren, en alleen bedoeld voor de jongste onder ons. Nu heb ik ‘The Goblet Of Fire’ gekregen van iemand en ik wou hem meteen uittesten. Het resultaat?? Wel, laten we zeggen, dat de Potter-games nog steeds op laag niveau liggen.
Het verhaal
Het verhaal is dus eigenlijk hetzelfde als dat van de film. De game begint met een voorfilmpje waar je voldemort zijn stem hoort en één van zijn handlangers. Ze spreken over de jongen die hij zo graag wil hebben. Daarna heb je een level waarin de handlangers van Voldemort: de doddoeners dood en verderf zaaien tijdens het WK zwerkbal. Als je dit hebt gedaan begint het verhaal maar pas. Harry Potter zijn naam komt zonder dat hij het wist uit de vuurbeker, waardoor hij een deelnemer is in een zware strijd om de eer tussen drie toverscholen- het toverschool toernooi. Harry moet de strijd aangaan met een vreselijke draak, woeste waterdemonen en een betoverd doolhof. Als hij al de dodelijke opdrachten weet te volbrengen krijgt hij de vuurbeker en is hij de winnaar, maar er zijn tegenstanders en op het einde krijgt hij zelfs een onaangename verassing…
Ron, Wemel en Hermelien
Je speelt in de game met drie karakters namelijk: Ron, Hermelien en Harry. Je begint bij een kamertje waar je de levels ( zo een tiental) moet spelen of opnieuw kan spelen. Eerst moet je nog een training doen, en daarna kan je beginnen. Eigenlijk of je nu Ron, Hermelien of Harry kiest, veel maakt het niet uit. Je kan in de game wel kaarten verzamelen die elk karakter iets extra geeft, maar meer valt er eigenlijk niets te zeggen. Grafisch is alles wat opgepoetst, en beter dan de vorige drie spelletjes. De sound is matig, en de gameplay is nog erger!!
Spreuken
Ja, je hebt inderdaad wat spreuken die je kunt uitvoeren, maar niet al te veel. Ook is het meer een ‘ op de knoppen drukken en zien of het raak is’ dan echt mikken. De spreuken zijn zeer eenvoudig. Je hebt een spreuk waarmee je voorwerpen naar je toe kunt brengen. Je hebt een schietspreuk, die je het meeste gebruikt. Dan heb je nog de extra spreuken zoals bijvoorbeeld: Een spreuk om objecten te laten vliegen, een spreuk om planten te laten groeien en een spreuk om poorten open te trekken en nog één om vuur mee te doven. Natuurlijk heb je de spreuken niet alleen nodig om puzzels mee op te lossen, maar ook om vijanden mee weg te poefen. De vijanden zelf zijn erg onnozel en stom voor woorden. In heel het spel zijn er maar zeer weinig en ze komen altijd terug. Ze zijn niet moeilijk nee, ze zijn wel ongelooflijk IRRITANT !! Het is wel eens leuk om een keer de verschillende spreuken te gebruiken op een vijand, maar moet je dat dan echt méér dan honderden keer doen?? Saai is het perfecte woord voor de gameplay in het spel. Als je dood bent kun je nog altijd terugkomen, maar ga niet teveel dood, dan moet je namelijk weer beginnen vanaf het laatste checkpoint. In de levels zitten ook smekkies, de bekende snoepjes in de serie, die je moet verzamelen om twee redenen. Ten eerste: als je veel smekkies verzamelt loopt er een meter langzaam maar zeker vol. Als de meter ongeveer halfvol is kan je een superspreuk doen die hard pijn doet bij vele vijanden. Ten tweede: je kunt er de kaarten die je hebt verzameld unlocken. Bijvoorbeeld, een kaart kost 20 smekkies, dan moet je dus 20 smekkies hebben om de kaart te unlocken, en dan pas werkt het bij je karakter.
Toverschilden
Nog een heel slecht minpunt aan de game is dat het te kort is. En om het wat te verlengen hebben ze er een zeer slecht element aan toegevoegd, namelijk: de toverschilden! Het is namelijk niet zo dat je een level uitspeelt, en dat je dan de volgende level direct mag doen. Nee hoor, als je bijvoorbeeld een level hebt uitgespeeld moet je nog wat toverschilden hebben voordat je de volgende level mag doen. En dat is zo saai!! Je moet de vorige level die je dan net hebt uitgespeeld nog een keer doen, om de schilden te verzamelen. Er is ook één level die echt zo saai is namelijk: Kruidenkunde!! Die level is nog irritanter dan een grootmoeder die een vettige kus geeft op je wang!! De enige levels die ik echt waardeer zijn de drie opdrachten en het gevecht met Voldemort. De rest is ronduit dikke bagger.
Abracadabra, oh nee dat is waar, ik kan de game niet wegtoveren
Levels die saai zijn, graphics en sound die matig zijn en dan de verschrikkelijke gameplay?? Harry Potter: The Goblet Of fire is echt een game om te laten liggen. Zelf heb ik de vorige drie nog nooit gespeeld, en dat ben ik zeker ook niet van plan om te doen. Het spel is alleen bedoeld voor de kleine kindjes onder ons, die nog geloven in de magie van Harry Potter. Nee geef mij maar een shooter of iets tactisch. En als het dan toch geen werkelijkheid is, maakt het dan toch tenminste boeiend!! Nee, ik geloof niet meer in de magie van Harry Potter. De toverstafjes mogen van mijn part gestolen worden.