the chatterer Crime scene investication: Dar Motives is alweer het tweede spin-off spel van de gelijknamige tv-serie, waarin een forensisch onderzoeksteam de Misdaad: Impossible van de week dient op te lossen met hi-tech apparatuur, old-school logica en een sterke maag. Laat het daarom de Sherlock in ieder van ons die u voelt opborrelen, want u zal het nodig hebben.
Info:
Op papier ziet de CSI-formule- een politieserie waarin highspeed achtervolgingen, shoot-outs, donuts en de macho cops vervangen werden door highspeed dataprocessing, UV-zaklampen, wetenschap en de jongens van het labo- er uit als een slaapverwekkende kijkbuisflop. Nochtans werd CSI een televiesiehit in de States en zag men het eerste CSI game in deze hype uitgroeien tot het best verkochte adventure game van de laatste jaren aldaar, ondanks de niet echte malse kritieken die het spel te beurt vielen. Alhoewel Dark Motives een zekere vooruitgang geboekt heeft, is er inhoudelijk echt niet veel veranderd en lijkt het spel nog steeds in hetzelfde bedje ziek te zijn als zijn voorganger.
Gameplay
Aan de gameplay werd het meest gesleuteld en deze is alvast boeiend genoeg. We krijgen vijf afzonderlijke cases die opgelost dienen te worden en ik zal maar meteen zeggen dat de cases ditmaal gelukkig uitgebreider en uitdagender zijn dan voorheen. Reken maar op gemiddeld een drie-à viertal uren speurwerk per case. Voor elke zaak die jij als CSI rookie in de schoot geworpen krijgt, krijg je een bekend gezicht uit het team mee dat over je schouder meekijkt, het woord voert tijdens ondervragingen (alhoewel jijzelf de dialoogopties moet kiezen) en, indien nodig én indien jij er ditmaal ook expliciet om vraagt, hints en tips kunnen verstrekken. De interface is point & click, puur en simpel, met haar alomgekende voor- en nadelen. Je scrolt over de crimescene op zoek naar hotspots, clues en voorwerpen, je onderzoekt en verzamelt het nodige met je arsenaal aan poeders, zakjes en sprays, je brengt vervolgens met een muisklik alles naar het labo voor onderzoek, je vergelijkt DNA patronen, je grasduint in de database naar overeenstemmende vingerafdrukken, je interviewt verdachten en je probeert zodoende genoeg bewijsmateriaal te verzamelen voor huiszoekings-en/of arrestatiebevelen. Spelen met je eigen tools is nog nooit zo criminerend geweest, en voor één keer voelt de frustratie bij het ontbreken van een cruciaal item gerechtvaardig en realistisch aan. Wat verder ook leuk is, is het feit dat je ditmaal de moeilijkheidsgraad volleidg kan aanpassen. Je kan de hotspot indicator uitschakelen voor echt speurwerk. Je kan de labels aan elk bewijsstuk achterwege laten zodat je niet meteen ziet welke stukken nog verder onderzocht moeten worden. En je kan ten slotte ook pas de juiste vragen laten verschijnen als je de juiste verdachte met het juiste bewijsstuk hebt geconfronteerd. Op die manier hoef je niet gewoonweg het voorgekauwde vragenlijstje af te rammelen.
Negatieve zaken
Aan het einde van elke case krijg je een leuke Trivia quiz voorgeschoteld en een evaluatie van je prestaties. Op basis hiervan verdien je bonusmateriaal, alhoewel een handvol concept art of een interviewfragment toch maar een erg teluerstellende beloning is voor zulk titanenwerk. Maar de echte teleurstelling hier is de inkleding van het spel. Net zoals het crimedrama op tv nogal ‘doordeweeks’ afsteekt, komt ook het spel wat onderkoeld over ten opzichte van de meeste huidige games, inclusief andere adventuregames. Gezien het uitgangspunt moeten we natuurlijk geen exotische locaties of spetterende actie verwachten, maar een beetje meer beweging had echt geen kwaad gekund. 90% van het spel bestaat uit statische locaties en statische personages. Met zijn voorgerenderde decors, minieme lichaamsgebaren en een gebrekkige lipsync had dit spel gemakkelijk 5 jaar geleden gemaakt kunnen zijn, ware het niet dat de personages nog enigszins scherp en modern ogen. De overige 10% van het grafische gedeelte bestaat net zoals in de serie uit razend korte filmpjes: de reconstructie van de misdaad, een sfeerbeeld van Las Vegas of een educatieve kijk binnenin het menselijk lichaam zoals een maagzweer in close-up, een kogel die zich door de romp boort of het ontbindingsproces van een lijk. Zeg niet dat je nooit iets nieuws kunt opsteken van een computergame. Origineel en vermakelijk ook, maar weinig ter zake doende. Verder krijgen we ook geen beklijvende of evoluerende personages. De oorspronkelijke cast is enkel aanwezig ter begeleiding, en natuurlijk ook om de vele nieuwe woordspellingen van de schrijver te declameren, met overwegend ondermaats stemwerk trouwens. Andere personages zijn nooit meer dan gewoon dader of slachtoffer. Verwacht van de vijf segmenten dan ook geen tot verbeelding, sprekende verhalen of al te veel memorabel drama. Maar zeker vier van de vijf mysteries zijn diep en intrigend genoeg voor een tv-aflevering.
Et finallement
Fans van de serie hadden dus veel erger kunnen treffen, maar waarschijnlijk ook beter. Voor alle andere gamers is het de point & click gameplay die het verschil maakt. Misschien niet het moorspel waar ze al dan niet op zaten te wachten, maar zeker een aanrader voor de detectievefan en een leuke afwisseling voor de adventuregamer die fantasy kotsbeu is en eens wil zien hoe dat gevoel van binnen uitziet