Liquid Snake Crash Team Racing-fan: ‘Kijk, ik heb een nieuw spel, kom we gaan hem spelen.’
Gran Turismo-fan: ‘Pfff….waar gaat dat over, je kan niet eens je bandenspanning testen. Laat staan andere remblokken nemen’
Crash Team Racing-fan: ‘Ja duh, klootviool, daar draait het in deze game niet om’
Gran Turismo-fan: ‘En dat wordt een racegame genoemd?’
De toon is gezet: dit is een onserieuze en vrolijke kartgame. Ikzelf houd wel van zulke games. Vooral als ze bekende figuren in de hoofdrol hebben, zoals Mario Kart. Maar is deze game ook daadwerkelijk goed?
Crash en Company
Zoals de naam doet vermoeden draait deze game om Crash Bandicoot en zijn ‘vrienden’. In totaal zijn er 15 racers, gaande van Crash Bandicoot zelf, tot Neo Cortex (bekend van andere Crash games). Als fan van de Crash games zit je dus wel goed. Alle personages hebben zo hun voor- en nadelen. Zo is Crash allround (geen specialiteiten, overal goed op). Tiny Tiger is juist heel snel, maar hij is slecht in bochten nemen. Het ligt er maar net aan waar je het beste mee om kan gaan, of je hebt een persoonlijke voorkeur natuurlijk. Mijn voorkeur gaat uit naar Tiny Tiger, als je hem eenmaal onder de knie hebt speelt hij heel vlot. Deze diversiteit is goed uitgewerkt; sommigen zijn makkelijker voor beginners, maar na verloop van tijd zal je toch moeten oefenen met de ‘moeilijkere’ characters. Met racers als ‘Pura’, die over het algemeen zwak zijn, red je het niet in de ‘harde’ wereld van CTR. Maar genoeg hierover, op naar het racen zelf.
Racen enzo….
Ik zei al dat CTR een onserieuze game is, er gaan geen ‘moeilijke’ dingen aan te pas zoals je die ziet in Gran Turismo 4 of DTM3. De enige dingen die je ziet als een personage kiest zijn Top Speed, Acceleration en Turnability. Respectievelijk de top snelheid, het opgang komen van je wagen en hoe makkelijk het draaien gaat. Zodra je jouw keuze gemaakt hebt kan je gaan racen. In deze game zijn er een aantal modi: de Adventure mode, Time Trial mode, Arcade mode en Battle mode. In de Adventure mode is het de bedoeling om de vele races in het spel te winnen, dit moet je doen omdat een alien, genaamd Nitros Oxide, de wereld wil veranderen in een parkeerruimte. Je zal hem dus moeten verslaan om de wereld te redden….. Best zwak eigenlijk. Naast het racen om de eerste plek kan je ook CTR tekens verzamelen, die verspreid liggen op en naast een circuit, en racen voor de beste tijd. Dit alles vindt plaats in een semi free-roaming wereld; de wereld is opgedeeld in een aantal segmenten, ieder segment heeft een deur naar de volgende die je kan openen door het verslaan van een baas (denk aan Ripper Roo, bekende figuren uit vroegere Crash Bandicoot games). In de Time Trial en de Arcade mode kan je alle levels spelen die ook in de Adventure mode zitten. In de eerste mode kan je tegen de tijd racen en in de tweede kan je oefenen op de parcours of deelnemen aan een cup. Een ander heel leuk, in mijn ogen zelfs het leukste, deel is de Multiplayer modus. Hierin kan je, nogal vanzelfsprekend, tegen elkaar racen. Maar nog leuker is de Battle mode; hierin is het de bedoeling om een vriend(in) te verslaan door middel van wapens. Denk aan raketten, de beroemde nitro en aan tijdelijke onzichtbaarheid. Deze wapens zitten verstopt in kraten die je over het hele slagveld kan vinden. Hierbij is één ding in ieder geval zeker: je bent er lang mee bezig, behalve als je geen vrienden hebt natuurlijk. Uiteraard moet het spel ook lekker spelen, en dat doet het ook; de controls zijn heel vlot (natuurlijk afhankelijk van het personage). Ook de vele wapens en natuurlijk de shortcuts maken dat de game leuk is en boeiend blijft.
Gelach in de tropen…
Laat ik maar meteen met de spreekwoordelijke deur in huis vallen: CTR ziet er zeer goed uit; zowel de personages als de omgevingen zijn gedetailleerd en behalen zeker de top van de PS1. Ook nu, terwijl de next-gen er al deels is, zal je je niet storen aan de graphics van dit spel. Het hele spel, enkele plekken uitgezonderd, is heel kleurrijk en gedetailleerd. Zo zal je in het begin van de game in een strand omgeving rond lopen, samen met de passende muziek geeft dit een ‘plezant’ (er zitten ook Belgen op IG?) gevoel. Ook in de races ziet alles er goed verzorgd uit. Jammer genoeg zijn er dan ook van die dingen die mij storen; het repetitieve geluid. Met de geluidseffecten (explosies bijvoorbeeld) zit het goed. Maar luister eens naar Crash; télkéns hoor je twee dezelfde zinnetjes, waarvan één wel heel erg lijkt op de stem van de bekende grote loodgieter Luigi.. Maar ach, zo verschrikkelijk boeiend is dit niet. Om even terug te komen op de muziek, ik zei dat de strand omgeving leuk was mede door de muziek. Alleen geldt dat vrijwel alleen voor dat gebied, de deuntjes worden na verloop van tijd óf saai of óf irritant.