Vinnie Gognitti Wolfenstein: Enemy Territory
Wolfenstein in voltooid verleden tijd:
Op een kille februari ochtend omstreeks 10 uur werd ik in mn leven voor het eerst geconfronteerd met een “3D” shooter. De nevel was nog maar net verjaagd door de zon, en plotseling: BRR, BRR, BRR, ik denderde de trap af en deed de voordeur voorzichtig open. En daar stond een vriend gewapend met een paar floppy’s. Op een van deze floppy’s zat Wolfenstein 3D. Ik gooide de diskette als in volleerd frisbee werper in de A: drive.
Installeren en klaar is Kees. Het eerste wat me opviel was dat ik echt “vrij” was. Ik kon in deze “3D” wereld staan en gaan waar ik wilde totdat de muren mij tegenhielden. Ook het gezichtje in die grote informatie balk werd steeds met een likje rode verf besmeurt als je meer kogels incaseerde. Dit alles is mij in al die jaren nog steeds bijgebleven.
We schrijven inmiddels het jaar 2001, een jaar dat de harten van de vele Wolfenstein fan’s sneller deed kloppen. Activision heeft het vervolg van wolfenstein 3D op de markt gegooid. “Return to Castle wolfenstein” was net als wolfenstein 3D een vrij snelle shooter. Ook was er geen gelul of eeuwig geblader in het boekwerk wat je bevelhebber gegeven heeft voor je de missie start. Er zat wel degelijk een verhaallijn in Return to castle wolfenstein, maar de toon werd gelegd op het schietwerk in de spannende avonteren in en rondom het kasteeltje van generaal Heinrich Himmler. Het spel stoelde op een verbeterde versie van de Quake 3 engine en zag er daarom zeer goed uit. Vooral die vrouwlijke nazi’s zagen er perfect uit, geheel in leren pakjes en een lekkere sten in de hand.
Naast de singleplayer was er ook een multiplayer waar je online nog meer Duitsers kon afknallen, als je zelf Amerikaan was teminste. Je kon met een druk op de “L” het limbo scherm activeren om verschillende klassen te kiezen zoals: medic om teamleden te healen of soldaat om een zware panzerfaust te dragen. Je moest als team je hoofddoel bereiken. De multiplayer voelde goed aan, vooral als je quake 3: Arena gewend was, voelde je je direct thuis. Het spel verkocht goed en daarom werd er een vervolg aangekondigd.
Wolfenstein: Enemy Territory: Dead or alive? ach, doe maar undead!
Na een tijdje in ontwikkeling ziet Activision geen dollar-tekens tussen de nazi hakenkruizen. De ontwikkeling van Wolfenstein: Enemy Territory word stopgezet. De singleplayer word onder begeleiding van een paar Panzerkampfwagen’s naar Berlijn gesteurd om daar een oneervolle dood tegemoet te gaan. Ook de 15 multplayer mappen krijgen een cyanide pil.
Toch weet designer Splash Damage op het nippertje nog 6 multiplayer levels te redden. Activision strijkt de hand over zijn hart en geeft deze stand-alone, on-line teambased tactical shooter gratis uit! Iedereen die een internet verbinding heeft en 264 MB vrije schijfruimte heeft, is eigenlijk verplicht om dit spel eens op de pijnbank te leggen.
Gestoeld op de Quake 3 engine weet dit spel grafisch nog steeds een voldoende te scoren, maar het kan lang niet meer mee met de grafische toppers van dit moment. De explosies zien er goed uit en de granaat inslagen komen goed uit de verf. Het level design is zeer goed. Alle 6 mappen zijn middelgroot. Het spel ondersteund tot 64 spelers maar mijn ervaring is dat het spel het best tot zijn recht komt met 20/24 spelers.
Je kan je geweer uittesten in de volgende mappen: Fueldump, Railgun, The Oasis, Radar, The Beach en Goldrush. Als je het spel start draai eerst even als spectator zodat je de mappen beter leert kennen. In al de 6 mappen zitten een paar objectieven. Zo moeten de Amerikanen bij Goldrush een lading goudstaven gaan stelen bij een Duitse bank. Tussen dit hoofddoel zitten weer allerlij kleine doelen zoals Duitse blokkades opblazen. Als nieuwe speler moet je hier even aan wennen. Het hoofddoel is nog steeds schieten, schieten en nog eens schieten. Maar je moet als team je hoofddoel bereiken en de objectieven halen. Railgun is de enigste map waarbij de Duitsers moeten aanvallen, ze moeten een grote spoorwegkanon heroveren. In de rest van de mappen mogen de Allies de Duitse verdediging op de proef stellen.
In veel servers worden alle 6 mappen achterelkaar geplaatst, ook is het mogelijk om een campaign van 3 mappen te doen. Je hebt verschillende Modes: Stopwatch: hierbij telt elke seconde. Objective, Last man standing en campaign. Vooral deze laatste wordt veel gespeeld. Als je eenmaal in een potje zit druk je eerst op “L” om naar het aangepaste limbo menu te gaan. Hier kan je kiezen of je Allies of Axis wil zijn.
Eenmaal gekozen kun je ook kiezen welke klasse je wilt zijn: medic, covert-ops, engineer, soldier of field-ops. Nog even je wapen kiezen en je kan beginnen met spelen. Het leuke aan dit spel is dat je beloond wordt als je goed presteerd krijg je ervaring , als je nauwkeurig schiet en veel kills maakt dan word je beloond met een extra clip ammo. Als je nog meer XP krijgt, dan kan je ook sneller herladen. Als je een goede verkenner bent dan wordt je beloond d.m.v. een grotere stamina balk, zodat je langer sneller kan rennen. Ook Heeft iedere klasse ook specifieke skillbar. De Covert Ops kan bijvoorbeeld na een tijdje sneller de pakjes van tegenstanders aantrekken om zo eens en sneaky knife kill te maken. Je kan de covert ops alleen herkennen omdat er geen naam boven staat. Ook is hij niet te zien op de radar. Ook de Engineer kan na een tijdje sneller repareren. De fieldops krijgt de mogelijkheid om sneller airstrikes uit de hemel te laten vallen. Zo kan iedere klasse beter worden in zijn skill en de twee andere skills die iedere klasse heeft. Als je dood bent moet je meestal een paar seconden wachten of je wacht op een medic. Links onderaan het scherm staat weer de benodigde informatie: de health- en powerbar, hier staat ook de skillbar. De powerbar geeft aan hoeveel je bijvoorbeeld ammo kistjes op de grond kan gooien als je Field Ops bent. In dit spel zit geen in-game muziek, maar de geluidseffecten zijn prima. Het succes van het spel ligt samen in welk team je zit, niets is vervelender als er een paar noobs in je team zitten of iemand die je een airstrike geeft i.p.v. een ammo box.
. noobs vs noobs teams of pro vs pro teams is het advies.
The end…
Dit spel wordt na een dikke 2 jaar nog steeds veel gespeeld en op clanbase zijn nog veel clans actief. Het spel kan zich rustig scharen naast MOH/Battlefield 1942. Het heeft mij veel plezier bezorgd en voorlopig blijf ik het ook nog wel spelen. Als je een fan bent van teambased tactical shooters is dit zeker je spel. Als je in het spel komt is het eerst uitvinden om daarna getrakteerd te worden op een paar lekkere multplayer avondjes. Het is helemaal gratis, dus een extra reden om dit eens te proberen. En onthoudt dit: “if it can bleed it can die!”