Casual Ruud Een tijdje geleden heb ik gezegd nooit een NFSU game te kopen. Ik vond de besturing klote, er glimde te veel en alles zag er erg nep uit. Maar toch liet ik me overhalen. Het tweede deel zou anders worden, betere handling en meer tunen en tweaken. Ik heb de game nu al een tijdje gespeeld en wat ik ervan vind, kun je lezen in deze onthullende review.
Riders on the storm
Zo ongeveer het eerste wat je hoort is het deuntje Riders on the storm van The Doors, als je de relaxte beat eenmaal gehoord hebt krijg je hem niet meer uit je kop. Riders on the storm…. Riders on the storm…. Into this house we’re born…. Into this world we’re thrown…. Like a dog without a bone…. An actor out alone…. Riders on the storm… There’s a killer on the road……. En die killer moet jij worden, de koning van het straatracen.
Je begint de game als een newbie in de straatrace cultuur. Een babe, genaamd Rachel Teller, gespeeld door Brooke Burke (altijd gedacht dat ze een porno “ster” was) is je personal-coach en zij gaat je alle ins en outs van het straatracen leren. In het begin mag je haar auto even lenen om wat kennis te maken met de besturing en het gps-systeem. Na een paar races, piept ze je op met de mededeling dat het tijd wordt dat je zelf een auto koopt en voor jezelf begint. Dan begint de game pas echt. In de enorme stad waarin je rijdt kun je allemaal shops vinden met ieder zijn functie. Zo heb je shops voor je de technische kant van je auto, lak en bestickering, voor body-kits voor je auto, voor speciale zaken zoals: neon, stereo system, spinners enz en natuurlijk een wagenpark waar je auto’s kun kopen. Overigens is dit kopen niet echt kopen want je moet je wagen steeds inruilen voor een andere. Hoe verder je speelt hoe meer garage er vrij komen. Er zijn maximaal vijf garages voor vijf bolides.
Maar ik was aangenaam verast door de mogelijkheden die de stad biedt en de grote hoeveelheid tunebare shit.
Tunen tot je erbij neervalt
Dat je in het begin nog geen dikke Skyline of Mustang onder je kont hebt, snapt natuurlijk iedereen. Hoe verder je komt hoe meer auto’s er beschikbaar komen. Daarom was de keus in het begin niet heel erg groot. Ik zag een 103, 203, Focus een Corolla en dat soort bakken. “Standaard meuk” dacht ik. Maar ik koos voor een 103 en begon te racen om geld te verdienen. Na een tijdje had ik genoeg voor een nieuwe bodykit en motor-upgrades. Ik was meteen verslaafd aan het tunen. Snel na mijn eerste aanpassingen plakte ik er neon onder en spoot mijn toekomstige bolide op. In het begin dacht ik dat het visueel tunen geen nut had, maar al snel begreep ik dat er een waarderingssysteem aan was verbonden. Je moet steeds aan een bepaald aantal sterren voldoen om op een dvd-cover te komen. In elk gebied moet je een paar keer op zo’n cover komen om naar het volgende te kunnen gaan. Het tunen heeft dus wel degelijk een nut om verder te komen. Maar hier zit ook meteen een negatief punt aan. Als je verder komt in de game en je een dikke Mustang heb vergaard. Moest ik hem zo aanpassen dat hem zelf niet meer mooi vond omdat ik persé 10 sterren moest halen. Dus dat vond ik meteen ook weer erg jammer van het systeem. Verder is het tunen heel erg uitgebreid en alles ziet er heel vet uit. Het is zelfs zo dat je “standaard meuk” kunt ombouwen tot de vetste bolide die je ook maar ooit gezien hebt. Bij sommige set-ups herken je de auto nog maar met moeite.
Arcade
Zoals iedereen wel weet heeft NFSU niets met realisme te maken. Het is absoluut geen Gran Turismo. Maar dat hoeft ook niet vind ik. Het stuurt een beetje zoals alle arcade racers sturen. Alleen zijn er wel een paar zaken anders, maar daar kom je zo nog op.
De auto’s glijden soepel over het glimmende wegdek. Net als in andere race games heb je verschillende camera punten. Kies je de camera achter je auto dan heb je een beter overzicht. Het gevoel van snelheid is hierbij iets minder. Maar bij de bumber view is dit gevoel veel beter. Je raast echt met een rotvaart tussen het verkeer door. Helemaal al geef je nog een extra boost. Je komt dan in een blur effect en overal komen lichten en obstakels op je af. Dit geeft echt een geweldig gevoel. Het gevoel van snelheid is zeker goed uitgewerkt in deze game.
De verdere besturing doet het zoals hij het moet doen. Het enige wat echt irritant is, zijn de R knoppen die bij het Dragracen soms niet of slecht reageren. Ondanks dat NFSU2 echt een arcade racer is en zich een beetje simpel laat besturen, maakt het gevoel van snelheid weer wel veel goed.
Bayview City
Zoals je misschien al weet rijdt je rond in een enorme stad. Bayview is opgedeeld in 5 area’s. Naarmate je verder komt, komen er meer gebieden tot je beschikking. Op je map kun je dan zien waar de races plaatsvinden en waar de shops zijn. Deze free-roaming gameplay zorgt er zeker in het begin voor dat je je een echte straatracer voelt. Je moet naar de evenementen toe, ze komen niet naar jou toe. Ik dacht, wow dit is echt vernieuwend, niet meer die menuutjes zoals in andere racegames. Maar na een tijdje kwam ik, en waarschijnlijk jij ook, hier snel van terug. Omdat je slecht kunt zien op je map hoe wegen elkaar kruisen, zul je vaak vloekend verkeerd rijden en met grote omwegen op je bestemming aankomen. Dit komt mede doordat de stad zo ontzettend krom in elkaar steekt. In de VS waar Bayview zich afspeelt (zie het Bayview/Hollywood bord) heb je rechte straten zoals in GTA SA en MM3. Maar nu komt het, EA denkt slim te zijn en stopt er wegen in die nog bochtiger en krommer zijn dan de zandpaden achter mijn huis. Dit is frustrerend, maar geeft ook meteen een neppe feeling aan de game.
Start your engines
Net als in de vorige NFSU zijn er verschillende race onderdelen. Ik zal even een korte beschrijving van elk type geven.
Drag: Je rijdt op een vaste baan, je moet zo snel mogelijk en op het juiste moment schakelen. Ook zul je af en toe van baan moeten veranderen om niet tegen een betonnen blok te botsen. Het concept is leuk maar later in de game komt het meer op geluk dan op vaardigheden neer. Dit komt daardat je tegenstanders jou wel weg kunnen drukken en jij hun niet. Dit kan dus ontzettend frusterend zijn.
Circuit: Gewoon rondjes rijden. Niets meer en niets minder. Best leuk alleen te makkelijk.
Sprint: Eén lange race. Dit is bijna hetzelfde als Circuit maar dan is er een punt waar je naar toe moet. Het is leuk bedacht maar je kunt je route niet zelf kiezen, dus een beetje nep.
Drift: Je moet zoveel mogelijk drift punten zien te krijgen. Dit doe je door je auto in een zo groot mogelijke hoek te laten driften. Downhill Drift is een nieuwe variant op het drift principe. Zoals de naam al zegt, ga je nu bergafwaarts en moet je zoveel mogelijk drift-punten verdienen. Het verschilt dus weinig met het origineel.
Street X: Hierbij race je op kleine, technisch lastige parkoers met veel scherpe bochten. Het is belangrijk dat je je tegenstanders ergens tegen aan ramt om zo naar de koppositie te gaan.
Underground Racing League: Dit zijn echte raceparkoers á la GT maar dan net even iets anders. Zelf vind ik dit de leukste races. Maar ook deze zijn erg makkelijk te winnen.
Outrun: Hierbij daag je een andere straatracer uit. Dezen rijden rond in Bayview en als je bij ze in de buurt komt, kun je een race met ze aangaan. Je kunt je vrij door de stad bewegen maar je moet zorgen dat je eerste blijft rijden om zo 300 meter voorsprong te krijgen. Dit is de enige mode waar ik echt het straatrace gevoel kreeg.
Het probleem waar alle races last van hebben, is de laagdrempeligheid. Dit komt mede doordat de game erg simpel is. In bijna alle races win je met minimaal vijf seconden voorsprong. Alleen de dragraces zijn soms te frustrerend. Doordat het meer op geluk aankomt dan op skills.
Dun laagje chroom
Zoals je misschien al wel door hebt, ben ik niet helemaal te spreken over NFSU2. De game is wel vermakelijk, zeker met dat tunen en een beetje cruishen door de stad. Maar er zijn (te) veel dingen in deze game niet goed afgewerkt. Ten eerste zit de game vol glitches (soort bugs) vooral in de Outrun mode. De stages verdwijnen steeds zodat je sommige unique upgrades niet kunt krijgen. Als je ook online racet is dit ontzettend irritant. Doordat anderen deze onderdelen wel hebben word je er soms (lees vaak) dik uitgereden. De online-mode is dan ook meteen het tweede punt van frustratie. Doordat de servers van EA geen 200 gamers aankunnen, wordt je race vaak gecanceld. Ook door het super domme filter systeem is het vaak moeilijk om ook maar iemand te vinden.
Het derde punt van frustratie is de erg laagdrempelige gameplay. De game is opgedeeld in vijf stages waarin je steeds een aantal races moet voltooien. Eerst moet je 10 races winnen, daarna 20 en zo verder. Dit zou nog niet zo erg zijn als de races maar afwisselend genoeg waren. Maar steeds kom je dezelfde straatjes en gebouwen tegen. Dit kan gewoon echt niet. EA creëert zo’n grote stad en dan race je steeds dezelfde races.
Nog een enorme misser is de A.I. van de mede automobilisten, die ook in de stad rondrijden. Niet de racers maar de gewone auto’s in het verkeer. Als je met een dikke 200 km per uur tegen ze aan knotst, vlieg je zelf meters de lucht in en blijft de andere auto gewoon staan. Of er gebeurt verder niets, alleen de bak voor je verandert in beton. Je kunt dan boosten wat je wil, maar er komt geen beweging meer in. Dit is vooral super irritant als je snel verder moet met je race.
Ook dat je bolide soms niet hetzelfde stuurt, is knap werk. De ene keer stuurt hij helemaal niet, de andere keer weer veel en veel te scherp.
Dus?
Zoals je heb gelezen, zitten er zeker een paar hele vette dingen in NFSU2. Bijvoorbeeld de tune-mogelijkheden, het gevoel van snelheid en de free-roaming gameplay. Maar er zijn nog te veel zaken in die gewoon slordig en dom werken. Dat EA dit door de overdreven marketing en de super mooie graphics probeert te verboezemen, moge duidelijk zijn. De mainsteam gamer “trapt” hier misschien wel in. Maar gelukkig zijn er ook nog mensen die kijken naar kwaliteit en minder naar kwantiteit van games. Toch is NFSU 2 absoluut geen slecht game. Aangezien de game verkoopt als een gek, hoeven we dus niet te verwachten dat EA met de volgende game in de underground reeks het roer omgooit.