Mitchell Burger Er zijn tot nog toe weinig games die mij hebben weten te boeien op een manier waarop The Legend of Zelda: Ocarina of Time dat deed. Ik kan me de tijd nog goed herrineren dat ik die game speelde op mijn Nintendo 64. Een avontuur dat ik nooit zal vergeten, en zeker nog een aantal keren opnieuw zal proberen. Het wordt daarom ook niet voor niets als één van de beste games ooit bestempeld. Skyrim is net zo’n geval.
Ik vergelijk deze twee games hierboven niet voor niets. Op een bepaalde manier lijken Skyrim en Ocarina of Time best veel op elkaar. Je kunt in beide in een grote open wereld rondreizen op zoek naar avontuur. In beide worden gevechten uitgevochten met zwaarden en magie. Maar boven alles, is Skyrim één van de weinige games die in staat is om te tippen aan de kwaliteit van Ocarina of Time. Het is misschien zelfs wel mogelijk dat Skyrim deze voorbij streeft.
Het hoofdverhaal in Skyrim is het eerste wat er aan het licht wordt gebracht wanneer je de game opstart. De draken zijn teruggekeerd naar het Keizerrijk Tamriel, en wel naar de provincie Skyrim. Jij bent voorbestemt om deze draken te vernietigen. Want jij bent de Dragonborn. Iemand met het drakenbloed in zich. Dit houd in dat jij de beschikking hebt over een ‘Shout’. Deze Shouts worden gesproken in de taal van de draken, en dragen verschillende krachten bij zich. Zo kun je met de ene vuurspuwen, en met de andere iemand omver kegelen met een enorme krachtstoot.
Naast het hoofdverhaal zijn er nog talloze andere verhalen. De zogenaamde sidequests. Zo kun je bijvoorbeeld ervoor kiezen om de troepen van het Keizerrijk te helpen in hun strijd tegen de Stormcloak rebellen, een sluipmoordenaar te worden voor de Dark Brotherhood, of vuile klusjes op te knappen voor de Thieves Guild. De mogelijkheden zijn haast oneindig.
Natuurlijk zit de game ook vol met keuzes die je kan maken voor jouw personage. Zo moet je aan het begin van de game al kiezen welk ras jouw personage is. Elk ras heeft zo weer zijn eigen voordelen. Zo is de ene weer net iets handiger met magie, terwijl de andere weer iets sterker is met een zwaard. Naast dit alles kun je ook nog verschillende ‘perks’ kiezen om jouw personage sterker te maken. Met deze perks geven jouw de mogelijkheid om te bepalen wat de vechtstijl van jouw personage is. Zo kun je bijvoorbeeld als angstaanjagende zwaardvechter met een stevig pantser de voorste linies van het slagveld onveilig maken, of als een boogschutter ongezien een pijl door iemands strottenhoofd te schieten. Natuurlijk kun je deze perks ook combineren. Zo was ik bijvoorbeeld een sneaky zwaard zwaardvechter die hele groepen vijanden in mootjes kon hakken met zijn twee zwaarden zonder dat deze ook maar enig besef hadden wat er aan de hand was. Het kan allemaal!
Zoals hierboven al vermeld is het mogelijk om twee wapens te dragen. Je hebt natuurlijk ook twee handen die je allebei kunt gebruiken. Zo kun je bijvoorbeeld een zwaard en een schild gebruiken, maar ook een zwaard in de ene hand, en tegelijk een vuurbal in de andere. Of natuurlijk twee dezelfde wapens. Als je bijvoorbeeld in beide handen een vuurbal houdt, kun je deze extra krachtig maken door met beide handen tegelijk deze vuurbal te gebruiken.
Het vechtsysteem is Skryim werkt tot mijn grote verbazing verdraait goed. Toen ik voor het eerst een paar video’s had bekeken hierover, had ik nog mijn twijfels. Ik zag het ook niet echt zitten om in First Person met een zwaard te vechten. Maar deze twijfels bleken ongegrond, want het vechtsysteem werkt goed en erg natuurlijk. Bovendien is het ook mogelijk om in Third Person te spelen. Dit is ook het standpunt wat ik vaak gebruik. Simpelweg omdat ik het persoonlijk lekkerder vind spelen, en ook omdat ik dan mijn personage echt kan zien vechten.
Maar boven alles is er natuurlijk het onbeschrijfelijke gevoel van avontuur. Overal in de wereld is wel iets te beleven. De wereld komt daardoor ook fantastisch tot leven. Als je ook maar één moment afwijkt van het hoofdverhaal, kun je zomaar een fort vol met rovers tegenkomen die binnenin een schat verbergen. Een schat die jij natuurlijk met alle plezier van ze overneemt nadat je ze allemaal in stukjes hebt gehakt. Het mooiste van de wereld zijn de dingen die spontaan gebeuren. Zo is het zomaar mogelijk dat je op je reis een dorp tegenkomt die op dat moment aangevallen wordt door een draak.
De gevechten met draken zijn daarom ook een van de mooiste momenten in de game. Je kan op ieder moment een schubbekop tegen het lijf lopen. Deze draken zijn ook niet bepaald de gemakkelijkste vijanden die je tegen kan komen. Je hebt daarom ook al je vaardigheden nodig om te overleven. Maar naarmate jouw personage sterker wordt, gaat deze uitdaging helaas verloren. Iets wat daarom ook echt jammer is.
Nog een groot positief punt aan de game, is de muziek. Deze is werkelijk fantastisch, en heeft me regelmatig kippenvel gegeven. Deze voegt namelijk nog iets extra’s toe aan de epische gevechten waarin je je regelmatig begeeft. Met name wanneer je achterna gezeten wordt door een draak is deze muziek op zijn beste!
Tot zover heb ik alleen nog maar positieve punten van de game genoemt. Zijn er dan geen minpunten aan deze game? Die zijn er helaas wel. Maar dit zijn geen baanbrekende minpunten. Zo heeft de ontwikkelaar van Skyrim, Bethesda, de reputatie dat er veel bugs en glitches te vinden zijn. Dit is in Skyrim helaas niet anders. Zo had ik op mijn Playstation 3 regelmatig last van beeldvertragingen, of momenten dat het spel gewoon vast liep. Dat levert natuurlijk ook verschrikkelijke irritaties op wanneer je op zo’n manier ontwaakt uit de wereld van Skyrim en terugkeert naar de werkelijkheid.
Maar al met al overheersen de positieve punten. Skyrim is gewoon een fantastische game geworden. Een game die een plaats verdient in de lijst van ‘Legendarische games’. Ik heb zelf inmiddels een nieuw personage aangemaakt, met een geheel nieuwe speelstijl. En ik weet zeker dat ik nog lang plezier ga beleven aan deze game!