Rene Koops In de meeste gevallen is een lampje dat begint te praten een zeer slecht teken. Vooral wanneer dit lampje zich bevindt in de wereld van Shu Takumi, de geestelijk vader van de Ace Attorney-reeks. Normaal zou het een kwestie van te veel alcoholconsumptie zijn, maar in dit geval betekent een pratende lamp een ander lot. Een lot waarin hoofdpersonage Sissel ziet hoe een jonge vrouw door een huurmoordenaar gedood wordt, maar niks kan doen om de boosdoener te stoppen. Sissel is namelijk dood. En als je dood bent, is het moeilijk om iemand uit een levensbedreigende situatie te redden. Tenminste, dat denkt hij. Een bureaulampje dat zichzelf Ray noemt, vertelt Sissel dat hij bijzonder is. Hij beschikt namelijk over geestige krachten.
Sissel gaat nu verder als een geest die levenloze objecten kan bezitten om ze vervolgens te manipuleren. Als extra kracht bezit hij de mogelijkheid om de tijd terug te spoelen naar vier minuten voordat een persoon overlijdt. Dat betekent dus dat de jonge vrouw nog te redden is! Het probleem is echter dat Sissel nadat de tijd is terug gedraaid op een plek zal starten waar hij nog ver verwijderd is van de vrouw in kwestie. Het doel is dan ook simpel: probeer via voorwerpen een weg te vinden naar de twee hoofdrolspelers. Het klinkt makkelijker dan het eigenlijk is. Sissel moet namelijk rekening houden met het feit dat hij maar kleine afstanden kan overbruggen. Als een voorwerp buiten zijn bereik ligt, moet hij een oplossing bedenken. De vraag is dan: is dit wel de goede route naar succes of kunnen zijn Ghost Tricks hem helpen om deze obstakels achter zich te laten?
In principe is Ghost Trick een soort point & click titel met een twist. Het is echter een twist die fris aanvoelt vanwege het idee erachter. Ghost Trick doet bij vlagen ook denken aan een puzzelgame waar de weg naar de oplossing even bevredigend is te noemen als de oplossing zelf. Het gaat niet alleen over het manipuleren van voorwerpen of het vinden van de juiste route naar Sissels doel. Er moet gelet worden op de omgeving waarin hij zich op dat moment begeeft en timing is daarnaast ook van groot belang. Zo is er een moment in de game waarin Sissel de andere kant van de omgeving moet bereiken om een leven van een onschuldig iemand te redden. Het probleem is echter dat zijn bereik maar kort is. Geluk bij een ongeluk, er lopen agenten rond die een knuppel bij zich dragen. Maar de agenten komen niet dichtbij genoeg Sissel om hem te laten meeliften. Wellicht kan hij een voorwerp manipuleren om zo agenten naar zich toe te lokken? Dit is enkel een voorbeeldje en naarmate het spel vordert worden ze alleen maar beter.
Het is wel zo dat er een aantal momenten in de game zijn te vinden waar er sprake is van “trial and error” gameplay. Er zijn bepaalde hoofdstukken waarin timing heel belangrijk is of de weg naar de oplossing in eerste instantie niet direct duidelijk is. Hierdoor gebeurt het wel dat Sissel zich als het ware vastloopt en concludeert dat hij het opnieuw moet proberen. Gevolg is dat hij opnieuw alles moet gaan doen en dat zorgt wel voor een kleine ergernis. De hoofdrolspeler kan terug in de tijd, maar nooit een paar seconden van te voren. Het tempo van de game is prima te doen, maar het had nog een stukje soepeler kunnen verlopen. Al is dat een minpunt dat graag vergeten zal worden dankzij de presentatie van de game die fantastisch te noemen is. Ghost Trick is grafisch misschien niet de mooiste DS-titel, maar de stijl en vooral de animaties zijn wonderschoon te noemen. Vooral de animaties drukken een stempel op de game dankzij de manier waarop personages bewegen. Iedereen in Ghost Trick heeft zijn eigen “body language” waardoor het spel echt tot leven komt.
Dit wordt ook nog versterkt door het uitermate leuke verhaal. Hoewel Sissel zich snel genoeg realiseert dat hij vermoord is, weet hij verder niks meer over zijn leven. Het is zijn doel om er achter te komen wie hij was en waarom er een einde aan zijn leven is gemaakt. Ghost Trick leunt heel zwaar op zijn verhaal en het is Shu Takumi wederom gelukt om een verhaal inclusief charmante cast neer te zetten dat vanaf het begin boeit. Niet alleen omdat het verhaal zelf goed in elkaar zit of de dialogen leuk zijn, maar de verscheidene personages in de game zijn ontzettend sympathiek te noemen. Sissels interessante zoektocht naar zichzelf is bijzonder, maar het meest opvallende personage is misschien wel een dapper Keeshondje genaamd Missile. Het enthousiaste diertje is niet alleen verschrikkelijk aaibaar, maar de liefde die hij heeft voor zijn baasjes is ronduit aandoenlijk te noemen. Al zou het niet eerlijk zijn om alleen Sissel en Missile te noemen, want alle personages binnen de game zijn memorabel te noemen. Een prestatie van Ghost Trick die andere games niet makkelijk zullen herhalen.