Chris Glerum Iedereen beleeft de zomer op z’n geheel eigen manier. De één gaat op vakantie naar een warm en zonnig oord om daar z’n huid vijf keer te laten vervellen, terwijl een ander de boemeltrein neemt naar een rustiek bergoord om daar wat stof te doen opwaaien. Dit is echter niks voor professor Layton en zijn piepjonge assistent Luke. Zij willen leren, leren en nog eens stude… leren.
Daarom zijn de leergierige Layton en Luke deze zomer op talencursus gegaan. Het gevolg is dat de beide puzzelaars hun cockney English hebben ingewisseld voor onvervalst Nederlands. Omdat ik vreesde dat er iets vissigs aan de hand zou zijn met hun kennis van de Nederlandse taal, trok ik naar het kantoor van Nintendo Benelux om Layton en Luke aan een integratietoets te onderwerpen. Ik schotelde het illustere duo drie pittige tests voor:
1) Hoe klinken de stemmen van de personages?
Als je een nieuw spel begint, krijg je direct een trits aan tekenfilmpjes voorgeschoteld. Een vrouwenstem vertelt over de mysteries waarmee de Elysische Kist, beter bekend als de Doos van Pandora, mee omhuld is. Ze klinkt leuk, maar wel een beetje als een vrouwenstem van de TomTom en dus weet me niet volledig te overtuigen. Ik ben echter meteen om als Hershel Layton zijn keel opentrekt. Chapeau voor Nintendo, want de beste professor klinkt in het Nederlands gelijkwaardig aan zijn Engelse evenbeeld. Helaas geldt dit een stuk minder voor Luke, die met zijn piepstemmetje af en toe als een gecastreerd biggetje blèrt. Daar had meer ingezeten, al klinkt zijn stem in het Engels net zo onaangenaam. Andere personages, zoals oude bekende inspecteur Chelmey, liggen misschien wel beter dan hun Angelsaksische alter ego’s in het gehoor.
2) Hoe bevallen de puzzels in onze moedertaal?
Niet alleen de stemmen van de acteurs zijn nu Nederlandstalig, ook de puzzels worden in onze eigen taal uitgelegd. Direct valt hierbij op hoe zorgvuldig men bij Nintendo geprobeerd heeft de subtiele woordgrapjes te behouden (of toe te voegen?). Een voorbeeld spreekt boekdelen: “De mieren dragen onvermoeibaar eten naar hun nest. Als één van de mieren op de terugweg tegen een kennis botst, begint het volgende gemier:”. Dit is niet alleen de inleiding voor een puzzel waarbij het erom gaat de langste weg uit een doolhof te vinden, maar tovert gelijktijdig een glimlach op je gezicht. Naast de af en toe terugkerende woordgrapjes is het natuurlijk ook vooral erg handig en gemakkelijk dat er geen taalbarrière meer bestaat bij het oplossen van de puzzels, iets dat in Professor Layton and the Curious Village nog wel eens het geval was.
3) Is de sfeer uit het voorgaande deel intact gebleven?
Mijn grootste zorg was niet dat de stemacteurs misschien zouden tegenvallen, of dat de puzzels slappe vertalingen zouden krijgen, maar dat de uitmuntende sfeer uit het voorgaande deel verloren zou gaan. Sinds ik het tweede avontuur van Layton en Luke gespeeld heb, slaap ik weer rustig als een baby, want de sfeer is absoluut aanwezig. Natuurlijk draagt de sterke stem van Layton hier in grote mate aan bij, maar nog belangrijker is het dat er vaker van die leuke tussenfilmpjes de revue passeren. Vooral het introductiehoofdstuk is doorspekt met tekenfilmscènes, waardoor je direct middenin het mysterie rondom de dood van dr. Andrew Schrader zit.
Ik kan dus niet anders dan concluderen dat de taalcursus van Layton en Luke zijn vruchten heeft afgeworpen. Het puzzelduo slaagt namelijk met rood-wit-blauwe vlag en oranje wimpel voor de pittige integratietest die ik hen liet maken. Verblijfsvergunning toegekend! Eigenlijk had ik geen moment het gevoel de game in het Engels te willen spelen en daarover ben ik nog steeds verrast. Gelukkig maar, want Professor Layton en de Doos van Pandora verschijnt hier namelijk ook alleen in de Nederlandstalige versie. Ik heb het inmiddels geaccepteerd, maar mocht jij nog wat ontkenningsverschijnselen vertonen, dan kun je onderstaande trailer bekijken. Die is nog “ouderwets” in het Engels…