Arthur van Vliet Laten we eerlijk zijn, het leek einde verhaal voor Championship Manager. De achterstand op alleenheerser Football Manager was gewoonweg te groot geworden, met het gevolg dat de 2009-editie van de serie na vele malen uitstellen helemaal niet meer uitkwam. Toch werd opeens een nieuw deel vol vernieuwingen aangekondigd, om het de concurrentie toch nog flink lastig te maken.
Ontwikkelaar Beautiful Game Studios heeft natuurlijk een jaar extra de tijd gehad om de Championship Manager-formule onder handen te nemen. Als gevolg bevat het 2010-deel enkele interessante toevoegingen, met als belangrijkste het paradepaardje CM Season Live. Vergelijk het met de Live Season-optie van FIFA, waarbij statistieken, blessures en uiteraard transfers uit de grote voetbalcompetities worden overgezet naar de game. Het leuke is dat CM 2010 gamers hierbij de mogelijkheid biedt later in het seizoen in te stappen bij een club, om bijvoorbeeld AC Milan van hun erbarmelijke vorm te ontdoen.
Eenmaal aan het spelen wordt al gauw duidelijk dat Beautiful Game Studios goed naar Football Manager heeft gekeken. CM 2010 kent in de basis praktisch dezelfde opzet als de successerie van SEGA, met als voordeel dat FM-fans eenvoudig aan de slag kunnen. Willen zij dit ook? Ja en nee. CM 2010 kent enkele voordelen ten opzichte van de concurrent. Denk aan het vloeiend doorspelen na op ‘continue’ te hebben geklikt, een veel uitgebreider systeem om jouw spelers feedback te geven voor en na de wedstrijd en in de rust (zie kader), een veel logischere manier om tegenstandergerichte opdrachten te geven en meer mogelijkheden om gericht te trainen met jouw spelers, bijvoorbeeld op vrije trappen en corners en het uittesten van opstellingen in wedstrijdjes van elf tegen elf. Ook keert een oud – maar gemist – tactisch systeem terug: het positioneren van spelers bij zowel eigen balbezit als balbezit van de tegenstander.
De voordelen van CM 2010 wegen echter niet op tegen de nadelen. Zo is de wedstrijdengine hopeloos verouderd waardoor wedstrijden zelf geenszins op echt voetbal lijken, is het tekstuele wedstrijdcommetaar van belabberd niveau, speelt de pers amper een rol, zijn de menu’s niet allemaal even overzichtelijk, krijg je geen uitgebreide briefing voorafgaand aan een wedstrijd, geven scoutingsrapporten veel te weinig informatie, kun je bij het opzetten van een algeheel scoutingsnetwerk niet kiezen welke scout je erop afstuurt, op welke attributen of leeftijd hij moet scouten enzovoorts. De game voelt op veel gebieden dan ook als een uitgeklede versie van FM.
Team Talks
Football Manager introduceerde jaren geleden het Team Talk-systeem waarmee je spelers tijdens wedstrijden op hun donder kon geven, de hemel in kon prijzen of ze flink aan kon moedigen. Waar dit zich in FM beperkt tot feedback voor het hele team of per speler, gaat dit in Championship Manager dieper. Zo kun je per team, per linie én per speler commentaar geven. Zo kun je na een 4-3 overwinning het hele team complimenteren met de overwinning, de aanval prijzen om hun doelgerichtheid, het middenveld prijzen om hun assists, maar de verdediging juist verbaal aanpakken wegens de drie tegengoals. Tenminste, op die ene rechtsback na die helemaal niets fout deed. Die krijgt een complimentje.
Wel bevat CM 2010 het zogenaamde Prozone, een tool om gespeelde wedstrijden achteraf grondig te analyseren. Als een ware Jan van Halst tekent de tool zowel looplijnen als balpatronen uit, om jou als manager een overzichtelijk beeld te geven van wat er goed en slecht gaat bij zowel jou als je tegenstander. Waar dingen fout gaan worden oplossingen aangedragen, zodat zulke fouten in de toekomst voorkomen kunnen worden.
Een onderdeel als dit Prozone is een heerlijke toevoeging en kan spelers die volledig onbekend zijn met de tactische fundamenten van games als deze goed op weg helpen wanneer ze telkens verliezen. Voor ervaren spelers is het allicht minder van belang, zeker wanneer je eenmaal een kwalitatief hoogstaande selectie aan spelers hebt opgebouwd. Championship Manager 2010 is sowieso een tikkie makkelijker dan zijn grootste concurrent. Wedstrijden zijn vaak gewoon te winnen door in het laatste kwartier even aanvallend te spelen, met als resultaat twee doelpunten in jouw voordeel. Randvoorwaarden als jouw relatie met de spelersgroep, conditie (spelers worden amper moe) en tactiek lijken hier weinig invloed op te hebben. Jammer, maar wellicht des te beter voor voetbalmanagementleken die toch wel eens zo’n spelletje uit willen proberen.