Timo Pleus Tegenwoordig weet ik eigenlijk niet meer waar ik aan toe ben. Aanvankelijk dacht ik hier verschillende videospelletjes van commentaar te voorzien. De verwarring heeft echter een toppunt bereikt, want volgens mij kreeg ik laatst een film voorgeschoteld. Toch was er alles behalve een klaagzang te horen. Uncharted 2: Among Thieves brengt namelijk de game- en filmindustrie ongeëvenaard dicht bij elkaar. En dat is positief. Zéér positief.
Zoals ik net al zei kent Uncharted 2: Among Thieves, net als zijn voorganger, veel overeenkomsten met een film. Vorige keer mochten we op jacht naar de verloren schatten van Sir Francis Drake, ditmaal vertrekt zijn nazaat Nathan om de verloren schepen van Marco Polo terug te vinden. De wijze waarop deze gehele queeste in beeld wordt gebracht is erg sterk. Er wordt goed gebruik gemaakt van de cameramogelijkheden waardoor de speler een soort van alwetende wordt, zonder dingen te verpesten. Ook het stem- en acteerwerk is wederom van zeer hoog niveau. Gezichtsuitdrukkingen zijn waarheidsgetrouw, de stemmen voelen authentiek aan en de droge opmerkingen van de verschillende, sterk neergezette, personages worden ontzettend goed gebracht. Zo is Chloë – de nieuwe sidekick van Nate – heel anders dan de blonde Elena, maar ze heeft ook haar eigen charmante uitstraling. De pikante opmerkingen die over en weer gaan zorgen voor een unieke relatie die soms tot romantische en vooral lachwekkende situaties leiden.
Nieuwkomers
Hoewel Uncharted 2: Among Thieves voortborduurt op deel één wat betreft bepaalde dingen, betekent dat niet dat mensen die het vorige deel niet hebben gespeeld niets van het verhaal zullen begrijpen. Hoewel de relaties tussen een aantal personages refereren aan Drake’s Fortune, is de zoektocht naar de verloren schepen van Marco Polo een apart verhaal. Men kan dus gewoon genieten van de game, al is het zeker aan te raden om ook Drake’s Fortune zelf eens te doorspelen. Plezier gegarandeerd.
Het valt eigenlijk al direct op dat er gestreefd is naar kwaliteit boven kwantiteit. Qua speelduur zul je wederom geen Final Fantasy-praktijken moeten verwachten. Het is jammer dat het avontuur dat Uncharted 2 heet, na zo’n tien uur al een einde kent. Elk verhaal moet op een gegeven moment wel een keer ophouden, maar waar ik ze bij andere spellen graag uitspeel, had ik toch wel gehoopt dat ik de aftiteling van deze game niet had kunnen bereiken. Wellicht een vreemd streven, maar het geeft wel weer wat voor een fantastische ervaring Naughty Dog de speler ditmaal voorschotelt. Bij geen enkele game had ik zo erg de neiging om bepaalde scènes opnieuw te doorspelen, omdat ze zo extreem sterk zijn. Geen enkele passage voelt aan als opvulling voor de speelduur en elk moment dat je met de game bezig bent is simpelweg een geweldige ervaring.
De eerste vijf minuten heb ik de controller niet aangeraakt omdat ik slechts het scherm kon aangapen. Dit is wat we ons vooraf hadden voorgesteld bij de grafische mogelijkheden van de huidige consoles. Dat het er nu pas daadwerkelijk van gekomen is mag licht beschamend genoemd worden, maar dat doet niets af aan Uncharted 2. Nee, de aandacht die besteedt is aan het modeleren van personages en omgevingen is ongekend. Een aantal van deze settings zul je je waarschijnlijk nog een hele tijd heugen. De overtreffende trap is nog wel dat het totaalplaatje klopt. Er is namelijk ook enorm veel moeite gedaan in het gedetailleerd uitwerken van zaken die op het eerste oog niet opvallen, maar er wel voor zorgen dat alles zo natuurlijk aanvoelt. Naarmate het verhaal vordert krijgt Nathan steeds meer kleine wondjes op zijn handen en ook klein kuiltjes in zijn gezicht zijn zichtbaar. Daarnaast blijven magazijnen liggen nadat je ze hebt leeggeschoten. Zo zijn er zeker nog duizend dingen op te noemen, maar het aller-leukste is om al die dingen gewoon zelf te ontdekken.
Eigenlijk heb ik nu drie alinea’s lopen orakelen over wat voor een fantastische ervaring de game is en hoe geweldig veel aandacht Naughty Dog aan de game heeft besteedt. Ik zal proberen iets concreter te zijn. Ook de gameplay is namelijk naar een hoger niveau getild. In de vorige editie waren de platformelementen ontzettend leuk en creatief, maar wel wat schaars ten opzichte van de actiestukken. Nu is er echter de perfecte balans gevonden. Ondanks dat de actie in iets mindere mate aanwezig is, sloeg de verveling nooit toe. Hoewel je jezelf vaak op lineaire wijze van punt A naar punt B moet verplaatsen zijn er bij tijd en wijle ook situaties waarin de keuze volledig aan de speler is. Van A naar B zien te komen klinkt wellicht saai, maar dat is het allesbehalve. De voorwerpen die Nathan kan gebruiken en situaties waar Nathan zich op die momenten in verkeert zijn zo divers dat het eigenlijk nooit zo rechtlijnig aanvoelt als dat het is.
Een ander voorbeeld van iets dat simpeler is dan dat het eruit ziet zijn de vuistgevechten. Terwijl je een dergelijk gevecht slechts met de vierkant- en de driehoektoets bedient ziet het er allemaal enorm spectaculair uit. De verschillende bewegingen die Nathan zichzelf heeft aangeleerd zorgen voor een hoop leedvermaak. Een trap in de kroonjuwelen, een ware judoworp of het breken van een nek is slechts een greep uit de tientallen trucjes waar de jonge Drake over beschikt. Daarnaast maakt het ook uit of je met een enorme vaart eraan komt, of dat je vanuit stilstand toeslaat. Zodra je met een hoog tempo iemand neerhaalt, zal hij vrijwel direct het bewustzijn verliezen, terwijl je uit stand veel meer moeite zal moeten doen om het bevredigende resultaat te behalen.
De grootste nieuwigheid aan Uncharted 2: Among Thieves moet eigenlijk wel de multiplayer-functie zijn. Deze voelt eigenlijk precies aan als de singleplayer: heerlijk dus. Het spelen verloopt zeker niet stroever, en ook lag is een vrijwel onbekend woord. De uitvoering is wel wat simpel, de nadruk is duidelijk op het eenmansavontuur gelegd, maar zorgt zeker voor extra uurtjes vermaak. Het neemt de goede punten van allerlei andere multiplayer-titels en brengt dit tot een mooie mengelmoes samen. Je kunt het uiterlijk van een van de helden, of een van de schurken aannemen. Door aan verschillende eisen te voldoen verdien je geld, dat inherent is aan de rang die je hebt. Daarnaast kun je weer Call of Duty-wise een soort van perks verdienen die je een klein voordeel geven ten opzichte van de rest. Daarnaast zijn ook de modi zelf stuk voor stuk leuk om te spelen, en de co-up functies voelen Left 4 Dead-achtig aan, en ook dat is iets goeds.
Tot nu toe alles positief. Inmiddels is het cijfer ook al in zicht en er prijkt geen tien. Waarom? Natuurlijk is geen enkele game perfect, en ook Uncharted 2: Among Thieves niet. Hoewel de kleine puntjes in het niet vallen bij het eindresultaat is er toch één mankementje. Het schietsysteem was in het vorige deel acceptabel, maar werkte niet bepaald fenomenaal goed. Persoonlijk had ik verwacht dat men dat in dit nieuwe deel had aangepast. Toch is de enige opvallende aanpassing dat je granaten nu standaard met de gewone besturing kunt plaatsen in plaats van met de Sixaxis. Hoewel het miksysteem wel went, hadden een aantal aanpassingen niet misstaan. Eigenlijk is dat het enige echte smetje op de fantastische ervaring die onder de naam Uncharted 2: Among Thieves door het leven gaat.