Cedric Hermans 
Het grote moment was aangebroken. Op de nacht van vijftien naar zestien juli zou ik de magische leeftijd van elf jaar bereiken. Sinds mijn zevende levensjaar zat ik hier al op te wachten. Eindelijk zou een grote, dikke meneer met een roze paraplu me meesleuren naar een of andere verdachte kroeg. Maar het mocht niet baten. Na zeven jaar zit ik hier nog steeds. Weliswaar word ik wel eens regelmatig meegesleurd naar een kroeg, maar dat verhaal eindigt dan meestal ’s morgens in bed in plaats van een dagje shoppen op de Wegisweg. Maar goed, ik heb er alvast vrede mee genomen. Mijn neefje daarentegen. “Cedric, wanneer krijg ik mijn brief? Cedric, heb je die veer al laten zweven?” Mijn antwoord: “kom jongen, we gaan nog wat LEGO Harry Potter spelen in afwachting.”
Zoals de titel al doet vermoeden, LEGO Harry Potter: jaren 1-4 (LHP1) zet de eerste vier boeken/films om naar de bekende LEGO formule. De vier eerste jaren worden telkens onderverdeeld in zes levens. Daarin worden de belangrijkste gebeurtenissen uit het verhaal nagespeeld. Zo baan je jezelf een weg op de Wegisweg in het eerste level van het eerste jaar terwijl je kleine spinnetjes achtervolgt in het vierde level van het tweede jaar. Tussen de verschillende levels ben je op Zweinstein, een redelijk groot gebied dat je in alle vrijheid kan ontdekken indien de personages over voldoende kennis en/of spreuken bezitten. Naarmate je dan vordert in het verhaal, leer je meer spreuken kennen om zo nieuwe gebieden vrij te spelen.
Maar laten we beginnen bij het minst belangrijke element van het spel: het verhaal. En dat is eens niet zo erg. Traveller’s Tales (TT) gaat er vanuit dat iedereen het verhaal van Harry Potter wel kent. Een gamer die het verhaal niet kent, gaat het spel dan ook in de meeste gevallen niet kopen. Het is dan ook meer dan logisch dat de nadruk van het spel niet op het verhaal rust zoals bij andere games. Dit heeft als gevolg dat het grote en soms wat ingewikkeld verhaal simplistisch wordt weergeven. Zoals ik al eerder vermelde, wordt er per jaar alleen maar de zes belangrijkste gebeurtenissen nagespeeld terwijl dat er in de boeken en films veel meer gebeurt. De zes levels worden dan wel aaneengebonden door middel van hilarische cutscenes, maar dat maakt het niet zo compleet. Dit is wel jammer omdat er hierdoor een deel van de magie en de sfeer verloren gaat.
Het verhaal mag dan wel wat minder zijn, maar de LEGO games staan vooral bekend om hun platform elementen. Zo moet de speler verschillende puzzels oplossen gaande van de levende portretten tevreden stellen met bepaalde voorwerpen, huisdieren laten rondlopen in doorzichtige buizen of drie bepaalde ingrediënten vinden voor een bepaalde toverdrank. Allemaal wel leuk uitgewerkt behalve dat het iets te gemakkelijk is. Zeker voor de volwassen spelers onder ons alsook het jonge publiek waarvoor het spel is ontwikkeld. Wat er volgens mij wel ontbreekt, is een dergelijk combat systeem. In de films en boeken wordt er soms heftig geduelleerd en dit is echter nergens aanwezig in het spel tenzij je het afmaken van vijanden door middel van een enkele knop niet meerekent. Zeker een gemiste kans dus.
Naast het verhaal spelen zijn er nog tal van andere dingen te beleven met Harry en zijn vrienden in deze magische wereld. Zo zijn er bijvoorbeeld meer als 200 personages die verstopt zijn in elk denkbaar hoekje. En dit is niet het enige. Daarnaast zijn er nog eens 200 gouden blokjes te vinden, 96 stukjes van het Zweinstein embleem, 50 Zweinstein studenten die je moet redden van een pijnlijke dood en 20 rode blokjes. Die laatste kan de speler kopen (indien je ze hebt vrijgespeeld) door middel van studs, oftewel LEGO geld. Met deze blokjes kan je het spel makkelijker tot 100% uitspelen omdat er blokjes zijn die indiceren waar er personages te vinden zijn of andere zaken. Het lijkt allemaal veel en tijdrovend, maar voor tussendoor is dit zeker tof om te doen.
Voor de spelers die bovenstaande allemaal hebben gedaan en nog altijd niet uitgekeken zijn op het spel, heeft TT er nog een extra in gestopt. De LEGO builder. Zoals de naam zelf al zegt, kan de speler hier zijn eigen level in elkaar knutselen. Het is leuk om een keer te doen, maar daar blijft het dan ook bij. De inhoud en de puzzels bouw je zelf en als het af is, speel je het level terwijl je al weet hoe de puzzels in elkaar zitten. Niet echt spannend om dit dan veel te gebruiken. Deze modus geeft dus geen extra meerwaarde aan het spel.
Indien je niet graag alleen speelt, heeft TT daar een oplossing voor. LHP1 kan je volledig in co-op spelen met twee spelers. Via een eenvoudig drop-in/drop-out systeem kan een tweede speler zonder enig probleem direct meespelen. En het werkt uitstekend. Indien een van de twee spelers uit het bereik gaat van de andere speler, komt er een zwarte lijn tevoorschijn die de twee gebieden onderscheid. Een ideale game dus op familiefeestjes wanneer je samen met je jongere neefje of nichtje wilt spelen. Maar veel gamers klaagden over de ontbrekende online co-op. Sinds een recente patch is dat nu ook mogelijk. Zelf gebruik ik het niet omdat mijn vrienden het spel niet hebben. Er zullen echter wel gamers zijn die zeer blij zullen zijn met deze nieuwe toevoeging.