Kim Lannoo Om de drie seconden gebeurt er in Europa een auto-ongeluk. Om de halve minuut wordt er een bos bomen omgehakt zo groot als een voetbalveld. Om de zeven seconden denkt de doorsnee tiener aan seks. Om de vier dagen denkt Justin Bieber. Je kent ze wel, dit soort statistieken. Wat ik hierbij dan spontaan denk, zelfs voordat het resultaat goed en wel tot mij doordringt: hoe berekent men dit? Extreem groot rekenwerk, dat lijkt mij de enige juiste oplossing. Een soort van samenwerkingsverband tussen professor Zonnebloem, Barabas, Warwinkel en Gobelijn. En geef maar toe, het klinkt aanstekelijk, nietwaar? Zelfs zo aanstekelijk dat ik er zelf ook eentje heb: om de vijftien seconden krijg je in Wario Ware Touched! een nieuwe minigame voorgeschoteld. En om maar meteen met de deur in huis te vallen: ze smaken naar meer.
Laat dat ook net de sterkte zijn van deze succesvolle franchise. Wario Ware Touched! weet zich zo te profileren dat je met het verstand op nul elke minigame probeert af te haspelen. Dat herhaalt zich dan tot je niet meer bij kan blijven met het tempo van de game, want die wordt stelselmatig verhoogd naarmate de speeltijd vordert. En als je dan uiteindelijk de woorden ‘game over’ op het scherm ziet verschijnen, zal uitblazen het eerste zijn wat je spontaan zal doen. En met reden. Gelukkig wordt je niet onmiddellijk in het minigamegeweld gedropt. Je zal eerst wat kleine verhaaltjes moeten doorlopen en uitspelen, want enkel zo kan je die felbegeerde spelletjes vrijspelen. Een slimme zet van ontwikkelaar Intelligent Systems, zo leer je snel de game goed kennen en wordt je toch enigszins op de proef gesteld. Weliswaar blijft het niveau in de beginfase vrij laag, maar eens je het systeem in de vingers hebt kan je je gaan storten op het grote werk.
Highscores verbeteren, dat is de essentie in Wario Ware Touched!. Telkens weer tegen jezelf zeggen dat je nog beter kan, en dat dan proberen bewijzen ook. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De opeenvolging van minigames zal steeds versnellen naarmate de tijd vordert, waardoor het lastig wordt om de kern van het spelletje telkens weer te achterhalen en uit te voeren. Daarbovenop wordt ook de moeilijkheidsgraad stelselmatig opgekrikt, met als resultaat dat je je zal wanen in een heuse stormloop. Een stormloop aan minigames. Je hoort het al, concentratie is hier zeker geen overbodige luxe. Meer nog, het is een broodnodige eigenschap als je echt wil uitblinken in het spel. Pas dan zal je kunnen ervaren wat Wario Ware Touched! echt is, namelijk een verslaving waar maar moeilijk van af te kicken valt. Je zal onophoudelijk die ene topscore willen verbeteren totdat je de game definitief aan de kant schuift uit pure frustratie. Want ja, ook dat is eigen aan de game.
En nu we toch bezig zijn over vervelende kwaaltjes, de game ziet er eerlijk gezegd niet al te best uit. Je kunt ze nog het best vergelijken met de doorsnee GBA-graphics, en zelfs op dat apparaat zouden ze niet in het oog springen. Gelukkig is het zo dat niet alles staat of valt met de graphics, anders kon je Wario Ware Touched! prompt naar de slachtbank leiden. Verder hebben ook de animaties nauwelijks aandacht gekregen, zo blijkt uit vele minigames die soms maar uit amper twee beelden bestaan. Deze manier van animeren kan soms grappig uit de hoek komen, maar ik had toch liever wat ‘normale’ animaties gezien, het kon de audiovisuele pracht van de game enkel maar ten goede komen. Maar nogmaals, dit is zeker geen catastrofale ramp, doch is het wel een minpunt.
Qua geluid is het al niet veel beter. De deuntjes op zich zijn nog redelijk aangenaam om te horen, maar het euvel zit hem in de variatie. Telkens je een nieuwe minigame opstart krijg je immers hetzelfde liedje te horen, en dat is niet meteen geweldig te noemen. Zeker als je in een goede flow verkeert en je bijvoorbeeld al aan je dertigste minigame bezig bent, dan krijg je liever eens iets anders door je oren te horen. Daarbovenop is het zo dat alles voortdurend versnelt, zowel de opeenvolging van minigames als de muziek. En jawel, ook dat is geen leuk gegeven. Je mag er zeker van zijn dat je er horendol van wordt. Toch heb ik het gevoel dat Intelligent Systems dit met opzet heeft gedaan. De herhaling van deuntjes zorgt er immers deels voor dat de mentale uitputtingsslag nog zwaarder wordt. Bijgevolg kan er bij een goede prestatie nog meer voldoening voortvloeien uit het spel, en uiteindelijk is dat natuurlijk hetgeen waar het allemaal om draait.
Of er naast al dat minigamegeweld nog wat anders te doen is in Wario Ware Touched!? Ja en nee. Meestal ontvang je na het vrijspelen van enkele minigames ook een interactief souvenirtje, maar daar zal je niet langer dan enkele minuten mee zoet zijn. Zie het als extra achievements die je zonder het te weten mee hebt gegraaid. Leuk dat Intelligent Systeem nog aan zo’n dingen heeft gedacht, maar heel trots zou ik toch niet zijn op dit soort toevoegingen. Ze zijn ronduit overbodig en worden compleet overschaduwd door de vele minigames die er te spelen zijn. Ook qua voldoening kan het helemaal niet tippen aan de rest van het spel. Daarnaast is er ook nog de mogelijkheid om alle cutscenes op te vragen en te herbekijken, maar wie zich daarmee kan bezighouden zal niet helemaal bij z’n hoofd zijn. Althans, dat denk ik toch.